ტანისამოსი მთელი სისწრაფით გამოვიცვალე და ჩემი მოხერხებული პიჟამა ჩავიცვი შემდეგ კი საწოლში მოვკალათდი ალექსანდრე ჯერ არ ჩანდა ალბათ კიდევ საქმეებს აგვარებს... ნელ ნელა სიზმრების სამყაროში გადავეშვი..
-არაა არაა მიშველეთ!!!
ვგრძნობდი როგორ მახრჩობდა ვიღაც სუნთქვა მეკვრის სადაცაა გავითიშები..შორიდან ჩაგუდული ხმა მესმის რომელიც მიყვირის :
-იანაა გამოფხიზლდი!! იანა გაიღვიძე !
თვალები ფთხილად გავახილე და ჩემს წინ ალექსანდრეს შეშფოთებული სახე დამხვდა..
-ჰეი წყალი დალიე, დაწყნარდი კარგი..
-მადლობა აკო ყველაფერი რიგზეა ..
-კარგი თუ რამეა აქვე ვარ ..
-გასაგებია
დილით შიმშილის საშინელმა გრძნობამ გამაღვიძა ასერომ მაშინვე გამოვეწყე და სამზარეულოსკენ გავეშურე.. ნახევრად ნამძინარები სახით სასადილოს კიბეებისკენ მივქროდი როდესაც უკმიდამ მოძახილი ბუნდოვნად მომესმა
-ფრთხილად ახალი მოწმენდილია!
გაჰყვირა მოხუცმა ქალმა მაგრამ უკვე გვიანი იყო ფეხი ამისტა .. კიბეებზე როგორ დავგორდი არ მახსოვს მაგრამ ერთადერთი რასაც გავჰყვიროდი ეს ალექსანდეს სახელი იყო ... ბუნდოვნად მახსოვს თუ როგორ ჩამსვა ალექსანდრემ მანქანაში .. გონს როდესაც მოვედი უკვე საავადმყოფოში ვიწექი და ალექსანდრე თავზე დამსტრიალებდა თვალები გავახილე თუ არა მაშინვე ექიმს გასძახა ...
-რა ხდება ... ალექსანდრე? ჩემი პატარა როგორ არის?
-ექიმი ახლავე მოვა კარგი იანა დაწყნარდი გთხოვ..
-რახდება შენ ვერ მეტყვი?!
მის თვალებში დიდი მწუხარება სჩანდა ვერ ვხვდებოდი რა ხდებოდა ან უფრო სწორედ მიხვედრა არ მსურდა! ექიმი და ორი მედდა მთელი სისწრაფით შემოვარდნენ პალატაში...
