მანქანას მთელი სისწრაფით მივაქროლებდი სახლში მეჩქარებოდა საცობებიც ჩემდა გასაკვირად არსად არ იყო..
-დედა მოვედიი
-შვილო სამზარეულოში ვარ შემოდი..
სამზარეულოში ჩაფიქრებული შევაბიჯებდი გუშინდელ ამბებზე მეფიქრებოდა მიშო მენატრებოდა მაგრამ ვერ ვნახავდი დღეს მის ძვირფას მარიამთან ერთად იყო!
-დეე მალე უნდა გავიდე და ყავა დაადგი რაა.. მარეხი ,მარიამ , მიშო? აქ რა ხდებაა?
-შვილო ისინი ბოდიშის მოსახდელად მოვიდნენ..
-მაპატიეთ ქალბატონი იანა ჩემი შვილის საქციელზე მე ვიხდი ბოდიშს...
-და ამით რაიმე შეიცვლება მისი სიტყვები აღარ მემახსოვრება თუ უკან დაბრუნდება დრო ამით?
-იანა ბოდიში არც კი ვიცოდი ვინ იყავი...
-მარიამ ეს არ გამართლებ არავინ რომ არ ვყოფილიყავი ამ დედამიწაზე ყველაზე უკანასკნელი ადამიანიც რომ ვყოფილიყავი მასეთი უშვერი სიტყვებით არ უნდა გესაუბრა!!
მიშო მთელი სიყვარულით მომჩერებოდა არ მინდოდა შემემჩნია მაგრამ თვალს არანაირად არ მაშორებდა!
რასაც მარიამიც კარგად ამჩნევდა
- კარგი დედა არაფერი არ გამოდის მოდი წავიდეთ მიშო გავიდეთ გთხოვ ამ სახლში გაჩერება აღარ შემიძლია !!
-არა მოიცადეთ იანა შვილო გთხოვ აპატიე რა მოგივიდა ?!
- კარგი დედა მე დიდად არ მაინტერესებს ამ სახლში ვინ იცხოვრებს! მაგრამ ერთი პირობით ვაპატიებ თუ ისიც დედამისთან ერთად იმუშავებს აქ თან თავის დაფინანსების ფულსაც აანაზღაურებს..
მარიამს უარის თქმა უნდოდა მაგრამ მარეხიმ არ დააცადა
-კარგი თანახმა ვართ ქალბატონო იანა
-კარგია მოკლედ ავალ მე ოთახში ყავას ვეღარ ვასწრებ..
სამზარეულოს მაგიდიდან ტელეფონს ვიღებდი როდესაც ალექსანდრემ დარეკა..მიშომ სახელის წაკითხვა მოასწრო და მაშინვე სახეზე ეჭვიანობა დაეტყო..
