one short (Bl fic) Blအတို(မင်းနဲ့တွေ့မှ)

ဒီဇင်ဘာရဲ့အလွမ်း(Unicode)

လေလေးတစ်ဖြူးဖြူးတိုးနေတဲ့
ဒိဇင်ဘာရဲ့မနက်ခင်းကျွန်တော်
ချစ်ရဆုံးသူရဲ့
နောက်ဆုံးနေ့

ဒိဇင်ဘာရဲ့အအေးဓတ်တွေက
ကျွန်တော်ကိုမသက်ရောက်နိုင်ပါဘူးဗျာ
သူများတွေချမ်းတယ်ပြောပင်မဲ့
ကျွန်တော်အတွက်ကတော့
မအေးနိုင်
ရင်ထဲပင်ပူလောင်နေ
ကိုယ်ချစ်တဲ့သူကကိုယ်မျက်စိရှေ့တွင်
သေသွားတာ
ကျွန်တော်ဘယ်လိုနေရမလဲ
ပြိးတော့သူမှာကျွန်တော်ရင်သွေး
လေးနဲ့ရော
ကျွန်တော်အပြစ်တွေပါ

ကျွန်တော်ကြောင့်ပါ

ကျွန်တော်တို့စတွေခဲ့တဲ့
ဒိဇင်ဘာလ
မနက်ခင်လေးကိုကျွန်တော်မှတ်မိနေသေးတယ်

ကျွန်တော်အလုပ်ကစောစောထ
အက်နေ့ကပေါ့ဗျာ
သူနဲ့စတွေ့ခဲ့တဲ့နေလေးပေါ့

ကျွန်တော်..
ကားစိးဖို့စောစောစိးစိးလာ
ကျွန်​တော်ကိုတိုက်ခတ်သွားတဲ့
လေ​ပြေးလေးပေါ့ဗျာ
ကျွန်တော်ရင်တွေစခုန်ခဲ့တဲ့အချိန်ပေါ့

အကိုတောင်းပန်ပါတယ်
ရတယ်ညိ
ဒါနဲ့မချမ်းဘူးလား
ဒိလောက်အေးနေတာကို
မချမ်းပါဘူးဗျာ
ဘဝအတွက်ချမ်းရမှန်းစိးရမှန်းလဲမသိပါဘူး

အကိုအနွေးထည်ယူဝတ်လေ
ညိ..
ရပါတယ်အားနာစရာကြိးကို
အခုမှသိတာကို

ရတယ်ရော့ဝတ်လိုက်
အကိုကရော

အောက်မှာလက်ရှည်ပါသေးတယ်

မင်းဟာကလက်တိုကြိး.
ဖျားမယ်...မင်း..

ရပါတယ်ဆို
ရော့ပါမင်းတုန်နေပြိ...
ဝတ်ထား..
ဘာလို့အနွေးထည်ပါမလာတာလဲ
အလုပ်နောက်ကျနေလို့ပြေးလာတာ
အကို..
အနွေးထည်မေ့
ထမင်းကြိုက်ရော
ပစ္စည်းတွေနဲ့​ဆိုတော့
အေး.ပါ
ဒါနဲ့ဘယ်ကားစိးမှာလဲ
ဒိမှတ်တိုင်ကလူသိပ်မရှိဘူးနော်

အေး..
ဒိမှတ်တိုင်ကလူသိပ်မရှိဘူး
လုယက်မူဖြစ်လို့
မင်းကအသစ်လား

ဟုတ်အကို...
ပြောင်းတာမကြာသေးဘူး
..ဒိနေ့မှအလုပ်စဝင်တာ
အတာကိုမေ့ပြိးအိပ်နေတာ

ဒါနဲ့အကိုနာမည်က

ခေတ်သစ်ကို..
အော်..
မင်းနာမည်ကရော...
စည်သူ...
အော်.
ဒါနဲ့မင်းကဘယ်မှာနေတာလဲ
.
သုခမြိုင်ရပ်ကွက်.ကပါ
ဘယ်နားကလဲ..
လမ်းအမှတ်၂
အိမ်လိပ်စာက
မသိဘူး....