Raunchy Alpha // larry

eight

Sonunda oflayarak pes etti ve sağ elini Harry'nin avuçlarına bıraktı. Yoksa masayı ters düz edecekti o sinirle.

"Harika! Tanışmanız için sabırsızlanıyorum!"

Böylece annem aracılığıyla da Omegama daha çok yaklaşabileceğim.

"En azından dürüst." diye homurdanan Louis'ye parlayan gözleriyle baktı Harry.

Akşam yemeği hoş sohbetlere bitip vakit hızla Harry'nin en istemediği o ana yaklaşırken Alfa gözden düşmeden nasıl Omegasının yanında kalabileceğini düşünüyordu. Ancak dış kapıya doğru sürülenmekten de alamıyordu kendini.

Gerçi, sürükleyen de kendi Omegasıydı.

"Güzel bir akşam yemeğiydi, iyi ki geldin, aferin sana. Şimdi artık evine dönebilirsin."

"Ama-ama!"

"Ne aması!? Çaktırmadan eve tünemeye mi çalışıyorsun!? Git artık!"

"Louis, sakin ol. Bu yaptığın son derece kırıcı, Harry'yi en azından düzgün yolcu edebilirsin."

Alfayı oğlunun ellerinden kurtarıp Omegayı geriye çekti Jay. Harry'nin mazlum bakışlarına bakarak güldü, ceketini düzeltip omuzlarını elinin tersiyle hafif hafif silkeledi ve ellerini iki koluna yerleştirdi.

"Biraz kızlarımın ısrarıyla olsa da gelmene sevindim. Bir dahaki sefere seni özel olarak davet edip sadece senin için hazırlık yapacağız, değil mi Louis?"

Harry'nin gözleri aynı anda hem büyüyüp hem parlamaya başlayınca Louis oflayarak elini alnına yerleştirdi. "Anne yeterince şımarık zaten... Daha fazlasına gerek yok..."

"O günün gelmesi için sabırsızlanıyorum Bayan Tomlinson!"

"Ah, Harry. Bu resmiyet işini hallettik sanıyordum?"

"Size adınızla seslenme evresine erişebilecek bir konumda değilim henüz... Ancak benim dileğim size o kutsal kelimeyi kullanabilmektir ve o güne kadar size Bayan Tomlinson demeye ant içiyorum Bayan Tomlinson!"

Jay kahkaha atmak için geriye attığı başıyla birlikte elini ağzına siper etti. "Ne tatlı çocuksun Harry! Nasıl istersen öyle seslen. Merak etme, ben de en az senin kadar o günün gelmesini heyecanla bekliyorum oğlum."

"Anne senin benim tarafımda olman gerekiyordu..."

Alfa gidecek olmaktan eskisi kadar etkilenmeyen bir şekilde kız kardeşlere ve minik ikizlere veda edip Jay'e de bol bol sarılarak kendisini Omegayla birlikte kapının dışında buldu.

"Hadi artık."

"Bana bir veda öpücüğü vermeyecek misin?"

"Hayır, sen o hakkını dışarı çıkma hakkıyla birlikte kaybettin."

"Ne!? Ama Omegam kardeşlerini nasıl reddebilirdim! Buna cesaretim asla olamaz!"

"İyi, başka şeylere de olmasın o halde cesaretin."

Harry onun suratındaki bozuk ifadeye bakarken tek sıkıntının emrivaki bir şekilde eve girmesinin olmadığını düşündü.

"Dur bir saniye," En alt basamaktan kapının girişinde duran Louis'ye dikti bakışlarını eğilerek. "..acaba sen daha çok, benimle dışarı çıkamamış olmaya mı üzüldün?"

Harry suratındaki şaşkın ifadeyle karşısındaki maviler bakarken Louis'nin düz ifadesi değişmemiş, sessizliğini koruyarak yavaşça kaldırdığı eliyle Harry'nin alnına nişan almıştı. Alfa yediği fiske in sonucu inlerken Omega çoktan içeri girip kapıyı suratına çarpmıştı.