Eleysa☁️ (Tamamlandı)

Özel Bölüm 2 ☁️ Bilir O Beni (1MİLYON OLMUSUZ?)

Medya: Pinhani- Bilir O Beni

AĞLAYARAK YAZIYORUM... ÇOK ÖZLEDİM VE ÇOK DUYGUSAL BİR BÖLÜM OLDU AHSKSHSJDH

Yorumlarınızı heyecanla beklemeyi de çok özledim, satır satır tepkilerinize aşırı gülüyordum shsjagsha YİNE İSTERİM HABERİNİZ OLSUN

AYRICA 1 MİLYON OLMAMIZ... CİDDİ CİDDİ AGLIYORUM COK TESEKKUR EDERİM

Uzun zaman sonraaa işte karşınızda Eleysoş ve Cefoş...Umarım beğenirsiniz. İyi okumalar bebişlerim yorumlarda ve bölüm sonunda buluşalım😋💔

💔

Balın: Günaydınnn ❣ (11.25)

Elimdeki telefonu birkaç gündür içimde beslediğim sıkıntıyı görmezden gelmeye çalışarak masaya bıraktım. Bu mesajı atalı tam beş saat olmuştu.

Tatilden döner dönmez Cefa çok yoğun bir tempoyla antrenmanlara başlamıştı. Herkesten daha erken tesislere gidiyor, herkesten daha geç çıkıyordu. Sabah 6'da gidiyor, akşam 7 gibi evde oluyordu. Uyumadan önce kalan iki saati ya ailesiyle ya da benimle geçiriyor ve akşam 9'da uykuya dalıyordu.

Whatsapp ekranına son kez bakıp telefonumun ekranını kilitledim ve derin bir nefes alıp verdim.

Bana basit bir günaydın mesajı atacak kadar bile mola vermemiş miydi?

"Ne oldu ballı lokumum?" Özgür elindeki kitap kolisini kasanın yanına bırakıp bana döndüğünde ona umutsuz bir bakış attım.

"Sanırım ayrılacağız."

"Yuh. Bu nereden çıktı kızım? Bu ara çok yoğun çocuk, zamanı olmuyor işte biliyorsun."

"Ben onunla tanıştığımdan beri bu çocuk futbolcu Özgür ve ben Cefa'nın set arasında beni aradığını bilirim sesimi duymak için." Bildirimsiz telefonuma tekrar baktığımda gözlerimin dolduğunu hissettim. "Bana olan sevgisi azalmış gibi hissediyorum."

Özgür yavaş yavaş dolan dükkana baktıktan sonra yanıma oturdu ve elimi tutup o güven verici bakışını attı. "Biraz konuşmak ister misin?"

Derin bir nefes alıp verdim. "İsterim."

"Dükkanı kapatır kapatmaz dışarı çıkalım. Birer bira alıp otururuz parkta. Uyar mı?" Uzanıp yanağını öptükten sonra zorla gülümsedim. "Uyar tabii, teşekkür ederim."

Özgür'ün yanımdan kalkmasıyla telefonumun çalması bir oldu. Arayan Feda'ydı.

"Efendim?"

"Balın, ne yapıyorsun?"

"Dükkandayım, çalışıyorum. Sen ne yapıyorsun?"

"Biz de manitayla evdeyiz de Sefa aradı beni şimdi. Akşam hep birlikte takılalım diyor, Beşiktaş'ta yeni bir mekan açılmış karaokeli falan. Gelir misin sen de?"

Derin bir nefes aldım. "Cefa gelecek mi?" Sevgilimin gelip gelmeyeceğini ondan değil kardeşinden öğreniyordum. Bu basit gibi görünse de, yaşarken kalbinizi paramparça ediyordu. Çünkü nerede olduğunu ondan öğrenememek demek, onu köpek gibi özlediğiniz ama ona ulaşamadığınız anlamına geliyordu çoğu zaman.

"Geliyormuş kanka, Sefa beni aramadan önce onu aramış."

Zaten bildiğim bir gerçeğin yüzüme çarpılmasıyla yutkunamadığımı hissettim. O telefonu eline almıştı işte! Kardeşiyle buluşma planı yapacak kadar eline alıyordu o siktiğimin telefonunu! Ama bana iki saniyesini ayırıp bir günaydın bile diyemiyordu öyle mi?