O, kendi halinde yaşardı. Okuldan eve, evden antrenmanlarına giderdi. Gündüzleri normal biriydi. Sıradandı. Onu kimse merak etmezdi. Ünü için peşinde koşanlar olurdu ama onu gerçekten tanımak isteyen kimse olmazdı.
Ben hariç.
Ben, gündüzleri a...
Arkadaki arabanın kornaya basmasıyla telefonu yan koltuğa attım.
"Öldün mü lan? Şurada kıza cevap veriyoruz, bekle bir dakika!" Sinirle gaza yüklenirken çoktan sapacağım sokağa gelmiştim. Sokağa girip aşina olduğum evin önüne park ettim arabayı.
"Kanka yukarı çıkmadan önce bakkaldan Karam ve kola alsana."
"Kızım evinin altında bakkal var, kaç kilometrelik yoldan bin tane araç sollayarak gelmişim, bir de bana al diyorsun!" Diyerek gözlerimi devirdim.
"Kanka üşendim aşağı inmeye. Hadi ya, lütfen."
"Tamam, başımın belası. Başka bir şey istiyor musun?"
"Ben istemiyorum ama Atalay'a da çubuk kraker alacakmışsın."
"Puşt herif, götünü devirmiş yatıyordur kesin... Neyse geliyorum kapat." Söylenerek bakkala girdim ve isteklerini alıp hemen yukarı çıktım. Tam tahmin ettiğim gibi Atalay halının üstüne uzanmış, ayaklarını da kanepeye uzatmış Pubg oynuyordu.
