10.BÖLÜM

233 24 56
                                    

Evet bir haftanın ardından yeni bölüm ile karşınızdayım, hepinize iyi okumalar.😍

NOT: Yazım yanlışım olduysa kusura bakmayın lütfen, bazen uykulu bir şekilde yazmak zorunda kalıyorum.☺️🌼





Mahru'nun Anlatımından

Doktorun eve gelmesi ile dedemde uyanmıştı, olanları ona anlattım tıpkı benim gibi umut ile dolmuştu. Şimdide birlikte doktorun odadan çıkmasını ve bize güzel bir haber vermesini bekliyorduk.

"Mahrum, eminsin değil mi?"

"Eminim dede, annem benim elimi tutu."

"Allah'ım, sen yavrumu bana ve çocuklarına bağışla."

"Dedem, hissediyorum annem uyanacak."

Dedem elimi tutu ve gülümseyerek bana baktı, tam o sırada doktor odadan çıktı ve biz hemen ayağa kalkıp yanına gittik.

"Doktor bey, durum ne?"

"Mahru hanım, detaylı inceleme ve testler için hastaneye götürmemiz lazım ama kontrol ettiğim kadarıyla, annenizden küçükte olsa bazı tepkiler aldım."

"B-bu ne demek oluyor doktor bey? Yani annem uyanacak mı?"

"Dediğim gibi detaylı testler yapmalıyız ama artık annenizden yana umudumuz daha fazla."

Duyduklarımdan sonra sevinçle dedeme sarıldım, şu an da benden daha mutlusu yoktu olmazdı da. Artık doktorunda annem için bir umudu vardı.

"Dedem,duydun mu?"

"Duydum Mahrum duydum, Allah'ım sana şükürler olsun."

Aklıma gelen ile hızla dedemden ayrıldım ve tekrar doktor ile konuşmaya başladım.

"Tamam o zaman vakit kaybetmeden testleri hemen yapalım, ne gerekiyorsa yap doktor,yeterki bize iyi  bir haber ver."

"O zaman ben hastaneden bir ambulans istiyorum."

"Tamam."

Doktorun dışarı çıkması ile bende annemin yanına gittim, yatağın kenarına oturdum ve elini tutum, saçlarına bir öpücük kondurduktan sonra kulağına eğilip fısıldadım.

"Anneciğim, dedem, kardeşim ve ben dört gözle senin uyanmanı bekliyoruz. Biliyorum bunca yıldır savaşmaktan çok yoruldun ama biraz daha dayan olur mu?

Söz veriyorum bundan sonra kimsenin size zarar vermesine izin vermeyeceğim, hiç kimse size dokunamayacak Gece sizi kendi karanlığından bile koruyacak. Seni çok seviyorum gül kokulum."

Doktorun gelmesi ile bakışlarımı ona çevirdim.

"Her şey tamam Mahru hanım, ambulansta birazdan burda olur. Sizde bizimle geliyor musunuz?"

"Evet, bende geliyorum."

Hızla odadan çıktım ve üzerime spor bir şeyler giyip küçük bir çanta aldım, ardından tekrardan annemin odasına gittim, dedemde buradaydı.

"Dedem, bende annemle gidiyorum, sen Tuna'nın yanından ayrılma olur mu?"

"Tamam Mahru ama beni habersiz bırakma ."

"Merak etme kahramanım, inanıyorum ki bundan sonra her şey güzel olacak."


Ambulansın gelmesi ile görevliler annemi yerleştirdiler, bende kendi arabam ile onları takip etmeye başladım. Yüzümdeki gülümseme ile arabayı sürüyordum, aynı zamanda da içimde ki küçük Mahru sevinçle dans ediyordu çünkü annesi iyi olacaktı, annem iyi olacaktı.

İÇİMDEKİ KARANLIK (GECE)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin