NO TIME TO DIE - Katelynn Mergel

Christmas at the Burrow

'Theo woont al sinds de zomervakantie bij mij, Terry. Dat weet je,' zeg ik zachtjes. Ik leg mijn hand op de schouder van de inmiddels gespannen jongen. Zijn zusje kijkt van schuin achter zijn lichaam naar de mensen in de keuken. 'Theo hoort bij mijn familie, dus hij komt mee met kerst. Sterker nog, hij moet binnenkort gaan onderduiken.'

'Gaan we de Kamer nu echt gebruiken voor onderduikers? Ik denk dat ik dan ook meteen onderduik met Lara.' 

'Dat zijn we wel van plan.' Ik leg uit hoe Benno Zabini ook binnenkort moet onderduiken en dat Loena ook zich op Zweinstein gaat verstoppen. 

Terry kijkt bedenkelijk. 'Het is ironisch eigenlijk, dat de beste plek om je te verstoppen ook meteen de meest opvallende is.'

Ik grinnik even. 'Ze zeggen ook wel; hide in plain sight.'

'Kate! We gaan eten!' schreeuwt Fred van de andere kant van het huis, wat hem direct een klap met de pollepel van zijn moeder oplevert. Met zijn drieën lopen wij naar de immens lange tafel en nemen plaats op onze aangewezen plekken. 

Ik zit met Ron naast me aan de ene kant en met Sirius aan de andere kant. Recht tegenover me zit Theo en naast hem Charlie. Ik heb een vermoeden dat die laatste er zelf voor heeft gezorgd dat hij naast de Zwadderaar zit, want hij is een van de weinigen bij wie Theo zich redelijk op zijn gemakt lijkt te voelen in dit huis. 

'Op een vredige kerstavond,' zegt meneer Wemel als toast en iedereen heft zijn glas op in eensgezindheid. 

'Ron.' Ik stoot de jongen naast me aan en gebaar hem naar mij toe te buigen. 'Hoe ver zijn jullie met de gruzielmenten?'

'Niet ver,' fluistert hij terug. 'We hebben alleen het medaillon nog steeds. We vermoeden dat het verschillende belangrijke voorwerpen zijn, maar we weten nog niet goed wat en waar ze zijn.'

Ik check even snel om me heen of iemand overduidelijk mee luistert, maar niemand lijkt heel veel aandacht aan ons te besteden. 

'Een van de gruzielmenten is de beker van Huffelpuf,' mompel ik en Rons ogen worden groot.

'Maar die is jaren geleden gestolen van de Smits!'

'Klopt. En de clown heeft hem verstopt in de kluis van Bellatrix van Detta,' zeg ik grimmig. 

Ron slikt zijn stuk kip door en vloekt even binnensmonds. 'Weet je het zeker, Katelynn?'

Ik kijk hem met een indringende blik aan. 'Honderd procent.' 

Hij kreunt even en focust zich voor enkele seconden op zijn eten. Ik kauw op mijn in spek gewikkelde boontjes terwijl Ron zijn gedachten even bij elkaar raapt. 

'We kunnen nooit inbreken bij Goudgrijp!' fluistert hij uiteindelijk wanhopig. 

'Alles kan als je maar genoeg je best doet,' klinkt ineens de stem van Sirius naast ons. Blijkbaar was er toch iemand aan het meeluisteren. Gelukkig voor ons is Sirius goed op de hoogte van alles wat er moet gebeuren. 

'Om in Bellatrix' kluis te komen heb je alleen haar uiterlijk nodig. En haar toverstok.' Zijn ogen staan donker. 'En daar kan je alleen maar aan komen als je hem zelf weet af te pakken.'

'Dan is het slimste om eerst te focussen op de andere gruzielmenten, niet waar?' vraagt Ron. 'Anders komen we nergens.'

Sirius knikt bedachtzaam. 'Het zou me niet verbazen als die slang van hem ook een gruzielment is. Hij heeft dat beest altijd bij zich. Een levend wezen zou bijzonder zijn, maar niet onmogelijk.' Hij kijkt naar mij voor bevestiging en, na een staarcompetitie van enkele seconden, knik ik ter bevestiging. 

'Sirius heeft gelijk. De slang is er eentje. Er ligt ook een gruzielment op Zweinstein, maar daar kunnen we niet bij zolang we de Kamer van de Hoge Nood nodig hebben als onderduik plek.'

'Dus we moeten pas naar Zweinstein komen als we op het punt staan de strijd te beëindigen,' mompelt Ron, meer tegen zichzelf dan tegen ons. Ik knik alsnog. 

'Klopt.'

Het gesprek loopt stil en we focussen ons weer op de mensen om ons heen. Theo werpt mij nog een vragende blik halverwege, maar ik gebaar dat hij het moet laten. Dan schiet me nog iets te binnen. 

'Hé Fred, George!'

De tweeling kijkt op van de andere kant van de tafel, waar ze in discussie waren met Arthur en Noah. 'Ja?'

Ik geef ze een grijns vol kattenkwaad. 'Volgende keer als ik naar jullie winkel kom... kan er dan wat stennis geschopt worden? Ik moet het een en ander vervoeren.'

De jongens, slim zoals altijd, hebben direct door waar ik op doel en er verschijnt een glinstering in hun ogen. Voor mij is het handig als er onrust is op de plek waar ik Christiaan en Terence moet ophalen, dat trekt de aandacht van ons af mochten er mensen ons volgen. 

'Maak je maar geen zorgen, Kate,' zegt Fred grijnzend. 

'Jouw wens is ons bevel.'

.....................................................

Nou lieve lezers, na bijna een maand stilte is er dan eindelijk weer een hoofdstuk!

Ik moet toegeven dat mijn aandacht een beetje weggedreven is van dit boek... dus ik zal proberen de updates iets beter bij te houden dan afgelopen maand, maar ik ga er toch binnenkort een einde aan breien denk ik. Op zich zei ik dat een jaar geleden ook en ik ben er nog steeds dus wie weet haha!

Also, ik heb heel veel korte verhalen, delen van verhalen (zoals losse hoofdstukken) of gewoon een soort prompts opgeslagen op mijn computer en ik zit er over na om ze ooit een soort van te bundelen in een boek hier op Wattpad. Wat zouden jullie daar van vinden? Het zullen allemaal delen zijn die ik zelf niet gebruikt heb in een groter verhaal dus jullie zijn vrij om ze te gebruiken voor je eigen inspiratie!

Laat weten wat je vindt in de comments :)

Kusjess