Lunatic Series 1: WYATT JAMES LACSON

KABANATA 2

Pinatay niya na ang stove nang matapos na siya sa pagluluto. Inalis niya rin ang kaniyang suot na apron saka nilagay iyon sa lalagyan nito. Nilagay niya ito sa pinggan.

He cooked chicken curry for himself.

Mag-isa lang siya sa bahay niya kaya walang dahilan para damihan ang lutuin niya. Sapat lang iyon para sa sarili niya. Ayaw na ayaw niya nang may nasasayang na pagkain kaya kaunti lang ang kaniyang niluluto.

Pumunta siya sa island counter. Doon niya balak kumain kaysa sa kaniyang dining table.

Umupo na siya sa upuan nang biglang tumunog ang kan'yang cellphone. He sighed when he saw the message came from Travis. Hindi niya na lang ito binasa at nagpatuloy na sa pagkain.

“INGAT, ALOHA,” sabi ni Henry, ang may-ari sa coffee shop na pinag-t-trabaho-han ni Aloha.

Nagpaalam kasi si Aloha rito na uuwi siya nang maaga para alagaan ang kaniyang ina na nilalagnat. Half day lang ang pasok niya.

“Salamat, Henry,” senserong ani Aloha.

Hindi niya tinatawag na sir si Henry kahit na boss niya ito dahil ito ang gusto ng binata.

Hindi lingid sa kaalaman ni Aloha na may pagtingin ang binata sa kaniya. Kahit ang mga katrabaho niya ay alam iyon dahil mismong sa loob ng coffee shop nito ito nagtapat ng pagtingin sa dalaga. She doesn’t fell the same way. She rejected him.

“Sige na umuwi ka na para maalagaan mo na ang iyong ina. Kami na bahala rito.” Ngumiti ito saka hinawakan ang kamay ng dalaga.

Inalis naman ng dalaga ang kamay ng binata na nakahawak sa kaniya.

“Sige na,” paalam niya rito saka tumalikod na pagkatapos ay sumakay na sa taxi na kanina pa naghihintay sa kaniya.

Hindi naman tumagal ang biyahe dahil mabilis lamang nilang narating ang bahay nila Aloha na nasa gilid lang naman ng kalsada. Buti na lang nakakapasok ang taxi sa baryo nila kaya hindi sila nahihirapan na mag-byahe.

Bumayad siya sa taxi driver at bumaba na.

“Inay, nandito na po ako!”

Naglakad siya sa k’warto kung nasaan ang kaniyang ina na may sakit. Kaya pala hindi ito sumagot sa kaniya dahil sa tulog na ito.

Pasalamat siya sa kakapit-bahay nila na pinagkatiwalaan niya na bantayan at alagaan ang kaniyang ina. Hindi niya na ito naabutan dahil may pupuntahan daw ito, kaya nga half day lang siya pumasok ngayon at balak niya ring huwag muna pumasok hanggang hindi pa gumagaling ang kaniyang ina. Nakalimutan niya na sabihin iyon kay Henry. I-t-text niya na lang ito para ipaalam ang balak niyang hindi muna pumasok.

She wants to take care her mother. Sila na lang na dalawa ang magkasama. Her father passed away during her college days.

Dahil sa wala na ang tatay niya napilitan siya na tumigil na sa pag-aaral. Sayang nga lang huling taon niya na sana sa kursong edukasyon. Balak niyang maging isang guro sa elementarya ang kaso napurnada. Wala siyang pagpipilian dahil hindi sila mayaman.

Sakitin ang kaniyang ina kaya kailangan niya talagang tumigil sa pag-aaral.  She don’t have a choice. Kahit gustuhin niya mang ituloy ang pag-aaral pero hindi na talaga kaya. Hindi naman niya puwedeng pabayaan ang kaniyang ina. Mas kailangan niya ng pera para may maipambibili siya ng gamot ng kaniyang nanay.

“Inay!” Yinugyog niya dito. “Inay gising ho muna kayo. Palitan ko lang ang damit mo. Basang-basa na kasi ito ng pawis.” Tinigilan niya ang pagyugyog dito nang gumalaw na ito.

Binuksan nito ang mga mata. Lumingon ito kay Aloha.

“P-Paumanhin kung pabigat na ako sa iyo, anak,” hirap na sabi nito.

“Hindi ka pabigat sa akin, Inay. Anak mo ako kaya nararapat lang na alagaan kita. Tutulungan kitang makaupo Inay para makapagpalit ka ng damit.” Hinawakan niya ang kamay ng kaniyang ina at dahan-dahang hinila niya ito para makaupo.

Pumunta siya sa kabinet ng ina para kuhanan ito ng damit. Bumalik siya sa tabi ng ina nang makakuha na siya ng damit nito. Isang manipis lang na damit ang kinuha niya para hindi mahirapang huminga ang kaniyang ina.

Pinahiga niya ulit ito nang masuotan niya na ito ng damit.

“Inay, matulog ka po muna. Magluluto lang ako ng may sabaw para makahigop ka at nang mabawasan ang lagnat mo. Gigisingin na lang kita ulit kapag pakakainin na kita.”

Hindi na ito sumagot sa kaniya. Ipinikit na lamang nito ang kaniyang mga mata.

Umalis siya sa kuwarto ng ina at pumunta sa kuwarto niya para magbihis na at para na rin makapagluto na siya.