His Deceitful Delinquent (Art of Love #1) On going

CHAPTER 9

Para akong lumulutang sa hangin habang kaharap si Klein. Hindi ako mapakali dahil sa lapit niya sa akin. Nanlalambot na ang mga paa ko sa aking kinatatayuan.

"I-I didn't mean to... I knew this wine is so rare and it's my favorite. At hindi ko ibig makialam sa gamit mo. Pumunta lang ako rito dahil sana ahm... gusto kong bilhin iyong wine," walang tigil na sambit ko. I knew I was being irrational and nonsensical right now. "I promise, I would do anything you want to pay you back-"

"Anything I want?" ulit ni Klein. Inalis niya ang mga braso sa gilid ko.

Napipilan ako nang marinig ang sabi ni Klein. Doon ko lang natanto ang mga binitawan kong salita. Napatitig ako sa gwapong mukha ng nilalang na nakatayo sa harapan ko. His hair was still wet and droplets of water were cascading down to his neck and torso. I wouldn't dare look any lower. Lihim akong umiling nang makita ang matipunong katawan ni Klein, mabilis akong tumingin sa mga mata niya. All the rational thoughts came back to me when I met his hazel eyes. He raised a brow.

"Forget it," pagbawi ko lahat ng sinabi at naglakad paalis sa kaniyang harapan. I don't lack money, I could pay him back what ever it cost. "Name the pri-" Sa ikalawang pagkakataon ay hindi ko naituloy ang aking mga sasabihin nang pigilan niya ako at hilahin palapit sa katawan niya. Hindi ako nakagalaw.

His callous hand was firm on my wrist, making sure I wouldn't able to escape. As if I'm planning to. Ramdam na ramdam ko ang init ng kaniyang katawan sa akin at tila pinapaso ako no'n. Damn everyone else, if he thinks he had this effect on me. 'Cause it did!

"Whatever, Grace," he whispered haughtily and it made me breathless.

Nag-angat ako ng tingin nang sambitin niya ang pangalan ko, pero pinagsisihan ko ang ginawa. Ilang pulgada na lamang ang pagitan ng mukha namin. At mukhang walang pakialam ang lalaking ito sa lapit naming dalawa. I started to step back but he just hold my waist. Damn it! What was he planning to do? Klein look down on my lips, lust was evident in his eyes. Gagawin niya ba ang iniisip ko? I glared at him.

Sinusubukan ba ako ng lalaking 'to? Fine! You're asking for this. I sigh before tiptoeing to reached his lips. I closed my eyes nang maramdaman ko ang paglapat ng kaniyang malalambot na labi sa akin. I smirked when I felt him stilled and it is my chance to escape. But before it, a wicked idea came to me. I bit his lower lip and quickly run off the room until I was outside the penthouse.

Pumasok ako ng elevator suot ang isang ngiting tagumpay dahil sa ginawang kapilyohan. Hinding-hindi ko makakalimutan ang reaksyon sa mukha ni Klein habang iniiwan ko siya. His reaction was so epic. Not me, Leandros Klein! You're not winning against me.

Wala sa aking sarili nang hawakan ko ang sariling mga labi. Sumandal ako sa likod ng elevator, nang maalala ko ang malalambot niyang labi. Tila napuno ng mga paruparo ang tiyan ko. For instance, I appreciated the meeting of our lips. A sweet smile tugged my lips.

A genuine one.

I WAS still staring at the closed door where she exited, lost and dumbfounded. I gently touched my lower lip and winced, when I tasted my own blood on it. Nakita ko ang munting dugo sa kamay ko. Napailing ako nang magbalik sa akin ang kaniyang ginawa. What a daring woman.

Tumunog ang ringtone ng hawak kong telepono. Mahigpit kong naipikit ang aking mga mata nang marinig ang muling pagtunog niyon. Huminga ako ng malalim bago iyon sagutin. "I told you to never call-"

"This is Gray," wika ng taong na sa kabilang linya.

I frowned and looked at the caller ID. "What is it?" kalmadong sabi ko nang makumperma iyon.

"Hindi pa kayo bababa?"

My brow creased at what he said. "What do you mean?" Pinagmasdan ko ang nagkalat na bubog ng bote sa paanan ko habang hinihintay ang sasabihin ni Grey.