Aşkın Adımları /ASKIDA/

AK-26.BÖLÜM

Selamlar

Medya: Ege Balkız- Affet Beni Sevgilim

Nasılsınız?

2022 umarım güzel geçer çünkü dünya olarak buna ihtiyacımız var...

Neyse hayde bölüme Aaa beklemeyin

Yıldızlar yansın bakem

Uzun bir hastane maratonunda sonra yorulmuş bir biçimde eve geldik. İkimizde oldukça yorgun olduğumuz için her şeyi bir kenara bırakıp uyku moduna geçiş yaptık.

Gözlerimi karanlığa kaparken huzurlu bir uykuya daldım.

Gözlerimi açtığımda saat 3 civarı olmalıydı. Telefondan da bakıp teyit ettikten sonra yataktan kalkıp mutfağa adımladım.

Dilim damağım kurumuştu. Bir su içip kendime gelmeliyim. Suyu içip odaya çıktığımda yatakta mırlıdanan Asaf'ı duydum.

Kaşlarım hafifçe çatılırken onun olduğu tarafa doğru adımladım. Anlında boncuk boncuk ter birikmişti. Elimle silip saçını okşadım.

"Şşşt, ben burdayım." deyip saçlarını okşadım. Ellerimi saçıma koymam ile irkilmiş ve gözlerini aralamıştı.

"Bebeğim?" boğuk ve uykulu mırıltısı içimi kıpır kıpır etmişti.

"Hmm,"

"Sen neden kalktın ki?" dedi fısıldar gibi.

"Su içmeye kalmıştım, seni sayıklarken görünce merak ettim canım. Ne gördün rüyanda."

"Kızımızı..." deyince yutkunamadım. Bozuntuya vermemeye çalışıp mırıldandım. "Hmm, nasıl gördün?"

"Bunu, bunu söylemek istemiyorum." dedi. Üstüne gitmedim ve yatağın benim olan kısmına girip Asaf'a doğru döndüm.

''Hadi uyuyalım canım, buna ihtiyacımız var." Beni onaylayıp kollarını belime sardı ve gözlerini kapadı.

Bende uyumaya çalıştım ama...

Olmadı.

O kızımızı gördüğünü söylerken uyuyamadım.

Taşıdığımız yükler bazen o kadar ağır geliyordu ki...

Kaldırmaya takatim kalmıyordu. Çabalarım ise başarısız geliyordu.

Gözlerim doldu, dudağımın içini ısırıp gözlerimi tavana diktim.

Ağlamamalı ve güçlü durmalıydım. Hem dünyada bir tek çocuğu olmayan kadın yada erkek ben değildim. Bunu herkes yaşayabilirdi.

Derin bir nefes çekip gözlerimi kapattım. Uyumalı ve bazı şeyleri geride bırakmalıdıydım. Çünkü kafaya takmaktan delirmek üzere idim.

*

Gözlerimi yüzümde hissettiğim öpücükler ile arakadığımda yüzümde sıcacık bir tebessüm peydah oldu.

"Benim uykucu karım uyanmak istemiyor sanırım." tebessümüm daha da büyürken gözlerimi kısıkça araladım.

Sesi yani uyandığını belli eder nitelikte boğuktu. "Günaydın kocacığım.''

"Günaydın hayatım." deyip burnumu öptü. Ellerimi beline sarıp başımı boyun girintisine soktum ve kendine has ferah kokusunu içime çektim.

"Kahvaltı yapmayacak mıyız? Kurt gibi açım!"onun bu isyanına gülüp kalkmak için hareketlendim. Üzerimde bir kırgınlık vardı büyük ihtimalle grip olacaktım.