İki kişinin birbirini bulma hikayesi.
***
Bu kitap kesinlikle engelli kişilere hakaret amaçlı yapılmamıştır!
Herhangi bir alıntı, çalıntı durumunda yasal yollara başvurulucaktır.
Aşkın Adımları adında yazılan ilk hikayedir.
^^^
#2 tekerleklisandaly...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Daha bir el kadar bile olmayan minicik bir taş kadar olan ama yıkımı dünyalar kadar olan birini kaybetmiştik.
Bu sabah defnetmiştik yavrumuzu. O an Asaf'a sarılmış hüngür hüngür ağlamıştım. Asaf'ın da benden kalır yanı yoktu.
Bitik durumdaydık...
Garip bir şekilde Zuhal anne gelmemişti. Kerim baba onun tansiyonun düştüğünü söylesede bunun altında eminim başka bir şey yatıyordu.
Şuan evdeydik.
Biraz yanlız çokça bitik. Ağzımızda kekremsi bir tat, ruhumuza nüfüs etmiş yaşanmışlıklar.
Sahi neler oluyordu?
Her gün binlerce kişi ölürken kuş kadar birisinin acı beni nasıl yerle bir ediyordu?
Annecim... Minik yavrum...
Annelik böyle miydi? Bilmiyordum nasıl bir şey olduğunu.
Öğrenemedim ki...
🐾
Bir saat kadar sonra ne kadar yıkık dökük de olsak emniyete gitmiş başımızdan geçenleri anlatmış ve bunun bir tesadüf olduğunu düşünmediğimizi daha çok bir komplo olduğunu düşündüğümüzü söylemiştik.
Geri dönmemiz uzun sürmüş trafiğe takılmıştık. İkimizde durgunduk. Dokunsanız ağlayacağım terimi bize şuan öyle uyuyordu ki.
*bir hafta sonra*
İkimizde bu dönemde de oldukça yıpranmış, yer yer ağlama krizine girmiştik. Güçlü kalmaya çalışmış odamıza girince akıtmıştık zehrimizi.
Zuhal Hanım hala yoktu.
Hanım mı? dediğinizi duyar gibiyim. İçim soğumuştu o kadına karşı, uzak hissediyordum. Torunu öl-.., biz o haldeyken gelmemişti bile, sebebi?
Ah tabi şu inmeyen tansiyonu. Sizce de garip değil miydi?
Neyse, Umrumda değildi. Bazı şeyler nasılsa öyle kalmalıydı. Yanlız.
