İki kişinin birbirini bulma hikayesi.
***
Bu kitap kesinlikle engelli kişilere hakaret amaçlı yapılmamıştır!
Herhangi bir alıntı, çalıntı durumunda yasal yollara başvurulucaktır.
Aşkın Adımları adında yazılan ilk hikayedir.
^^^
#2 tekerleklisandaly...
Bu bölümü bir önceki bölümde 42 yorum yapan Nghnn_02'ye ithaf ediyorum.
***
Düzenlendi ✓
Varlığına alıştığımız birini yokluğu kabullenilemiyordu.Anne, Baba, kardeş yada en yakın arkadaşın farketmiyordu. Giden gidiyordu kalan ise savaşıyor.
Buydu hayatın kanunu. Giden gider , kalan kalır. Ama benim hala bir ailem var şu dünyada.
Kim mi?
Asaf, kocam. Evet evet onu sahipleniyorum. Ama içindeki burukluğu yok edemiyordu. Babamı özlüyordum.
Gitmişti işte.
Yoktu artık.
Peki şimdi annemin yanında mutluymuydu?
Beni yanlız bırakıp gittiği için pişman mıydı peki?
2 gündür sadece nefes alıp düşünüyordum. Ne yiyor ne de bir şeyler içiyordum. Asaf çok çabalamışdı birşeyler yemem için ama ağzımı bile açmayınca yenilmişlikle çıkmıştı odadan.
En azından onun için toplanmalıydım. Asaf için. O yeterince benim için güçlü olmuştu. Zaten hayatı zorluklarla doluydu birde benimle uğraşıyordu.
Üstümdeki battaniyeyi atıp ayaklandım. Derin bir nefes aldıktan sonra banyoya girdim. Güzelce bir duş alıp bornozu üzerime geçirdiğimde banyodan odaya geçtim. Gardroptan bir kot pantolon ve siyah çizgili bir gömlek alıp giyindim.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Ardından odanın kapısına yönelip dışarıya çıktım. Aşağı kattaki oturma odasına inip Asaf'a bakındım.
Burada görmeyince bu sefer de mutfağa bakacaktım ki duyduğum inleme sesiyle olduğum yerde durdum.
B-Bu Asaf'ın sesiydi.
Sesi banyodan geliyordu. Hızlıca banyoya ilerledim. Kapısını açıp içeri girdiğimde yerde yüz üstü yatan bir Asaf beklemiyordum açıkçası. Sonra ne olduğu kafama dank edince hızlıca yanına ilerledim bir yandan da adını söylüyordum.
"Asaf."
"Asaf iyi misin?"kolundan tutarak belini biraz doğrultmaya çalıştım ,sonra kollarımı koltuk altlarına koyup onu klozetin üstüne oturduktan sonra yüzünü avuçlarım arasına aldım.
"İyi misin? Bir yerin acıyor mu?"deyip üstüne de bakındım.
Bakışlarını kaçırıp kısık bir sesle, "Hayır acımıyor."dedi sadece.
"Nasıl düştün. İyisin değil mi?"sesim endişeli çıkıyordu ve şuan hissettiğim durumda buydu endişe.
"İyiyim merak etme, ben sadece duş alacaktım ama sandalyenin tekerleği yüzünden oldu ben seni rahatsız et-"
"Şşşş sen beni rahatsız etmiyorsun. Tamam sakin ol."yatıştırıcı cümleler kurup o kendini açıklama telaşından kurtardığıma sevinmiştim. Çünkü karşımda ezilip büzülürken Kendimi hiç ama hiç rahat hissetmiyordum.
"Tamam şimdi ben sana yardım ederim tamam mı?"bana sadece kafa sallamakla yetindi.
Yeniden koltuk altlarından tutup kaldırdığımda bu sefer biraz zorlanarak da olsa küvete oturtmayı başarmıştım.
Suyu ayarlayıp Asaf'ın şampuanını da aldıktan sonra elime biraz şampuan döküp Asaf'ın saçları ile buluşturdum.
Sonrasında birkaç defa daha yaptığımda bu sefer küvetin yanındaki lifi alıp vücudunu köpürtüp duruladım.
Havluyuda vücuduna sardıktan sonra yüzümü Asaf'a döndüm.
"Hadi bakalım şimdi yukarıya çıkalım da sen üstünü giyin."
Onu yeniden kaldırıp bu sefer de sandalyesine koyup bu kattaki asansöre doğru sürdüm.
Yukarı çıktığımızı da Asaf'ı yatak odasına götüreceğim sırada kapı çaldı.
