SENDE KALAN PARÇAM -MÜHÜR- *TAMAMLANDI*

8. bölüm

İYİ OKUMALAR..

Artık bu melenkolik hallerimden sıkılmıştım. Sadece biraz gülümseme ve huzur istiyordum. Uyandığımdan beri sıkıntı sıkıntıyı kovalamıştı. Bazen bir rüyada olduğumu ve bu kadar acı çektikten sonra en güzel yerinde ansızın uyanacakmışım gibi geliyordu.

Jade'in evinden çıktıktan sonra insan formuna geri dönüp biraz yürüyüş yapmaya karar verdim. Ama ardından hızla eve koşup, Jade ile çarpıştığımızda düşürdüğü şiir kitabını alıp, sahile gittim. Kimsenin beni görmediği ama benim denizi görebildiğim tenha bir yere oturup, ilk sayfayı açtım. İçerisinde şiir yerine kısa cümleler vardır. Şaşkınlık ve merakla okumaya başladım:

"İsteseydim seni unuturdum. Ama biliyor musun? Hiç istemedim."

Kaşlarımı çatmış ve bu cümleyi yanlış okumuş olabileceğimi düşünmek istiyordum. Hızla diğer sayfayı açtım.

"Ona sarılmayı özlüyorsun ama, ona daha önce hiç sarılmamışsın."

Ardından diğer sayfaya geçtim...

"O gözlerin kimlere gülüyor..."

Hışımla kitabı kapattım ve öfkeden dolayı hızlanan soluklarımı düzenlemeye çalıştım. Biraz sakinleştikten sonra okumaya devam ettim.

"Ne acı,
Sen seversin, başkası sarılır."

.

"Madem sevmiyorsun sahip çık gözlerine dönüp dolaşıp değmesinler gözlerime"

.

" '-mış gibi ...' yaptım ben hep.
Güçlüymüş gibi.
Canı hiç yanmamış gibi
Yaşıyormuş gibi."

Günlüğü kapattım. Evet günlüğü, bunu okuduktan sonra şiir kitabı değil günlük olduğunu anlamıştım. Başımı dizlerime dayayıp bir süre öylece denizi dinledim.

O başkasını mı seviyordu? Ya da hala onu seviyor mu?

Ayağa kalkıp, acele etmeden eve doğru yürümeye başladım. Kaşlarımı çatmış, sadece okuduğum satırları düşünüyordum. Birden kolumda bir baskı hissetim. Başımı kaldırıp kolumu tutan elin sahibine baktım. Babamdı.

"Hadi gel Soul, seninle biraz konuşalım." Dedi ve omzuma kolunu atıp beni tekrar sahile yönlendirdi...

"Biliyorum, senin için zor bu olanlar. Ama onu da düşün Soul bu onun için de zor. Şuan herşey üst üste geliyor. Ama inan mutlaka iyi şeyler olacak."

Sonra gözlerime baktı. Ne diyeceğini biliyordum.

"Kötü varsa iyi de vardır." Dedik aynı anda. Annem hep bunu söylerdi bize. Babama bakıp buruk bir tebessüm ettim. Biliyordum, annemi çok özlüyordu. Bende özlüyordum çünkü...

"Hadi kalkalım baba! Üşüyeceksin." Kaşlarını çatarak yalandan bir öfkeyle.

"Ben yaşlanmış olabilirim, ama hala bir kurdum Bay MARİLYN " dedi. İkimizde gülerek eve doğru yürümeye başladık.

...
ÜZGÜNÜM BÖLÜMLER BU ARALAR BİRAZ KISA...
BUNU DÜZELTMEYE ÇALIŞACAĞIM :)

BÖLÜMÜ NASIL BULDUNUZ?

İYİ AKŞAMLAR...