HIDDEN FILES 3

CHAPTER 70: UNVEIL MAESTRO'S MYSTERY II (CONCLUSION)

CHAPTER 70: UNVEIL MAESTRO'S MYSTERY II (CONCLUSION)

LUCAS

“Why would you ask me that?”

Pinakita ko sa kanya ang nahulog na white mask. “Ang style, texture at hitsura nito ay parehas sa suot ng magnanakaw. Mukhang ito talaga ang sinusuot na aking nakikita sa TV. Magaling din ako tumingin sa ganitong bagay kaya masasabi ko na ikaw ba si Maestro?” diretsahang sabi ko.

“Hindi ako si Maestro” dipensa niya.

Dali-daling kinuha niya mula sa akin ang white mask kasama ang ID. Mahigpit siyang napahawak sabay na galit habang binalik sa bag ang mga gamit.

“And I will never be” he added.

Tinalikuran niya ako pero bago siya makalayo ay may humabol sa kanya dahilan tumigil sa paglalakad. Hindi siya lumingon habang mahigpit napahawak sa braso ang taong humabol sa kanyang likuran.

“Maehara” tawag ng tao sa kanya.

“What?”

“Please, don't do this” a young man with rectangular eyeglasses spoken and hardly grip Slate's arm preventing him to walk. “This is suicide and there's a chance that this won't work so could you please listen to me for a moment here, Slate. I'm begging you to listen”

“Ano naman ang aking pakinggan Krist? Wala na sa akin lahat pati ang mga kaibigan ko tapos wala akong magawa kundi tumunganga lamang. Wala akong kwenta kapag hindi ako gumawa ng aksyon─”

“Pero hindi naman mabuti ang gagawin mo na aksyon na tiyak mas maging mapahak sa'yo!” singhal sa lalaking nagngangalang Krist na bahid sa mukhang nag-alala sa gagawin ni Slate. “Pagisipan mo naman kung mabuti ito o hindi kasi hindi ko kayang mapahamak ka ulit. Makinig ka naman sa akin pwede ba? Bakit ang tigas ng ulo mo! Hindi ka walang kwenta kung wala kang magawa sa kaibigan mo. Huwag mung sisihin ang iyong sarili sa lahat dahil hindi mo naman kasalanan”

“Alam ko iyan pero ako ang leader kaya't responsibilidad kung gumawa ng aksyon!”

Malutong na sampal ang dumako sa pisngi ni Slate pero bago makapagsalita ay may sumunod na namang isang malakas na sampal.

“KALMA KA NGA PUNYETANG MAEHARA!”

Nanlaki ang mata ko sa dumating na isang babae na galing sa isang motorsiklo. Galit na galit itong tiningnan si Slate na napahawak sa namumula nitong sinampal na pisngi. Hindi ko alam kung aalis ba ako o hindi dito pero mas pinili ko nalang na tumingin muna.

“GAMITIN MO MUNA ANG TENGA MO. KUNG WALA NAMANG GAMIT KUKUNIN KO NALANG KUNG HINDI KA NAMAN MAKINIG SA SASABIHIN SA AMIN. GAMITIN MO DIN ANG MALIIT NA UTAK MO KAHIT MINSAN KUNG PWEDE. AT HUWAG KA DIN NEGATIVE THINKING KASI LAHAT TAYO AY NAGALALA KAYA MINSAN KUMALMA KA MUNA DIYAN!” malakas na sigaw ng babae sa kanya dahilan na parang natauhan ngayon si Slate na masasabi kung mabuti naman kung ganoon.

“Ariety” tawag ni Krist. “Good job in calming him in a not-so-good way of yours my dear'”

Nakipagbalikat sabay marahang bumuntong hininga bago lumingon dahilan na magtama ang aming mga mata. Dali-dali ko nalang kukunin ang natumba kung motor ngunit ramdam ko parin ang mga mata niya na nakatitig sa akin. Sa alam ko na kadahalinan ay umangkas na ako sa aking motor sabay aaalis sana sa harapan nila ng magsalita ang babae.

“You look familiar” she commented.

“I think you've mistaken me for someone else” I replied then turned around to meet her eyes and turn back my eyes on the road infront of me. “I often get that many times”