My View Every Night

MVEN-43

Tumango nalang ako sa kaniya at bigla niya nalang akong hinalikan sa noo bago ako niyakap. "I love you" bulong niya.

I can't stoo myself but to smile after I heard what he just said. "Te amo" sagot ko.

"We'll meet later ha. Tatapusin ko lang ang operation" saad niya.

"Okay...good luck sa operation mo ngayon" saad ko. "Back to work na tayo" saad ko para bumitaw na siya kakayakap sakin.

"5 minutes"

"30 seconds" saad ko.

"Please...." Pagmamakaawa niya kaya hinayaan ko nalang siya.

Matagal siyang nakayakap sakin halatang ayaw akong bitiwan pero we both have our responsibilities at dapat unahin yun.

"Done. Tapos na ang five minutes" saad ko.

"Another two" pagmamakaawa niya.

"Hm...tama na, we'll still meet each other later" saad ko.

Wala na siyang nagawa kundi bitawan ako kahit labag man ito sa kalooban niya. We have our responsibilities as a doctor we have to fulfill our duties as we serve those who are in need.

Bago man siya umalis ay hinalikan niya ulit ang noo ko. This is the feeling that I always want to experience. It feels like napakaswerte ko na siya ang lalaking gusto, at minamahal ko.

Ilang oras pa ang lumipas bago natapos ang buong araw ko. Dahil nga ang sabi ni Dave ay may pupuntahan kami ay agad ko ng inayos ang sarili ko. I don't know where we are going pero naeexcite ako. I just wear a simple mint green dress with a puffy sleeve, and a simple green sandals. I also wear a gold watch, a necklace, and ofcourse the ring that he gave. I just sprayed my perfume at the back of my ears at sa both wrist ko.

Hinintay ko lang siya sa loob ng opisina ko kasi dito niya lang daw ako susunduin. I waited for how many minutes bago ko narinig ang katok sa pinto at tuluyan na nga siyang pumasok. His manly scent covered the atmosphere inside my office. He's wearing a simple grey trousers, white polo shirt, and white sneakers. He also have a silver watch with him that made him look more expensive.

"Let's go love"

Pareho kaming napangiti ng halos sabay kaming lumabas ng opisina. Maraming napapatingin sa amin pero halos lahat sila ay kinikilig ng makitang we're holding each other's hands.

I always prefer holding hands than akbay 'cause it feels like, wala kang dapat ipag-alala dahil hawak ka niya. He's with you.

Hindi parin nawawala ang tingin ng mga tao kahit na nasa parking na kami. Napapangiti nalang kami kapag meron mang mag-aaproach sa amin or meron man kaming kilala. We used his car for now. Pinagbuksan pa niya ako ng pinto bago siya umikot at pumasok sa shotgun seat.

Nagmaneho lang siya habang merong tumutunog na mga kanta. It just feel so nostalgic being in this kind of situation again.

We used to be this before as friends but now as a couple.

"Love, kailan mo gusto magpakasal?"

Napatingin ako sa kaniya ng bigla niyang itanong ang bagay na 'yon. He was just driving using his one hand ng bigla siyang tumingin sa akin.

"I don't know, maybe if someone will propose to me ofcourse" mahina pa akong tumawa dahil sa sagot ko.

"Are you ready to be a wife?" Seryosong tanong niya.

"I know that I'll be ready if it's God's time" sagot ko.

"Darating din tayo diyan"

Napangiti nalang ako sa sinabi niya bago ipinikit ang mga mata ng makaramdam ako ng antok. Anong oras na kasi kaya antok na antok na ako.