Falling In Love To A Womanizer | Ongoing

CHAPTER 36 (First Date)

"Right, I understand. I will let you trust me instead." Sabi niya tsaka niya hinalikan ang balikat ko.

"Why do you take me on a date?" Tanong ko. Alam kong hindi ko sana dapat itanong iyon pero gusto ko lang malaman ang dahilan niya.

"Haven't I told you already? I want to fix my messed life. I want to start a new life and I want to start it with you." He answered. Pinalubo ko ang aking bibig upang pigilan ang aking pagngiti. He has a lot of flowers in his mouth. He really knew what to say.

"Thank you."

"No, thank you."Sabi niya. 
"Thank you for accepting me. Thank you for believing in me. Changing myself is not easy and there's still a part of me that  afraid that I might fail you. If I fail the people around me but.....knowing that you are here beside me everything seems easy. "He added. Jusq, yong puso ko nagwawala na naman.

"Should I say.... you're welcome?" Sagot ko dahil sa kaba, mahina naman siyang natawa.

"Witty." Usal niya. "Aren't you hungry? We can eat muna." Dagdag niya. Natawa naman ako sa pagiging conyo niya pero sa isip ko ay nagpapasalamat ako dahil naisip niyang pakainin na ako.

"Kanina pa ako gutom, akala ko nga kakainin na tayo sa pa shall we mo eh." Sagot ko nang humiwalay ako sa kanya at tiningnan siya. Napamaang naman siya at bigla nalang natawa.

"Bakit hindi mo sinabi?"

"Ehh, sa nag mo-moment ka eh. At tsaka alangan naman sirain ko yong moment eh kota na ako sa kahihiyan sa taas." Nakasimangot kong paliwanag.

"Damn, so cute!" Bulong niya.
"C'mon let's eat." He offered.

Di na ako nagsayang ng oras, lumapit kaagad ako. Talagang gutom ako, hindi kaya ako kumain kanina dahil sa inis ko at mukhang ipagpasalamat ko iyon. For sure, makakakain ako ng marami dito.

"Wow." I uttered. "Pwede ba akong magkamay?" Tanong ko kasabay ng pagkagat ng aking labi. Natatakam na ako. Ngumiti siya at tumango.

"You can wash your hands there." He answered. Agad din naman akong pumunta sa itinuro niya para mag hugas ng kamay.
Nang makabalik ako ay agad akong kumain. Gutom talaga ako at kumukulo yong sikmura ko.

"Easy, baka mabilaukan ka." Sabi niya pero umiling lamang ako.

"Hindi ako kumain ng lunch kaya gutom na gutom ako." Kwento ko.

"What? Why? I told you to eat your lunch, diba?"

"Eh sa asar ako eh, nakalimutan kong kumain." Sagot ko habang punong-puno ang aking bibig ng pagkain. Don't me, I know the proper etiquette of eating but...I don't need to do it all the time you know, there's always a right time to do it and me being this hungry is not the right time.

"You shoul've take your meal. Paano kong nalipasan ka ng gutom?"

"No I won't, sanay na rin naman ako pero...sige hindi na mauulit." Sagot ko habang nilalantakan yong mga seafoods. Ohh I love seafoods.

"Aren't you going to ask me who is Honey?" Napatigil ako. Tiningnan ko siya ng seryoso. Why do you need to ask me that?Bringing her to our topic may affect my appetite.

"Hindi." Sagot ko. I don't have choice but to answer his question.

"Bakit?" Tanong niya.

"Hindi ko na kailangan mag tanong dahil kung gusto mong ipaalam sa akin, hindi ka na kailangan tanungin. Kusa mo itong sasabihin." Sagot ko. He smiled.

"She's my childhood friend. She's clingy and sometimes irritating but... she's a good friend." Pagkwento niya tumango naman ako. A good friend? Mukha namang totoo pero sa pagkakaintindi ko sa sinabi ni Bea kanina ay iba sa nakikita ko. Hindi kaya nagpapanggap lang ang babaeng 'yon dahil kaharap namin si Anthon? Paano kung kaming dalawa lang, ganon parin ba ang trato niya sa akin? I don't think so.

"How far did you go?"

"What do you mean?"

"Do you have romantic relationship with her before?"

"No way! She's like a sister to me."

"Okay. " Sagot ko na lamang. I don't want to talk about anyone this time. I want to enjoy the moment without minding anyone's life.

Pagkatapos naming kumain ay nilagyan niya ang wine glass ko ng.... Ofcourse a wine.

Nakatayo ako ngayon habang nakatanaw sa dagat. Tiningnan ko ang mga naggagandahang ilaw na nanggaling sa mga gusali.  Iniwan niya kasi ako sandali dito pagkatapos naming kumain at may kukunin lang daw siya. Ilang sandali lang naramdaman ko na ang mga yapak niya. Lilingon na sana ako nang biglang may naramdaman akong malamig na bagay sa aking leeg. It was a gold heart shape necklace.

"Happy first monthsary, baby." He whispered and hugged me from behind. I was dumbfounded. I didn't even counting.

"Happy monthsary." Sagot ko na lamang, hindi pinahalata na nakalimutan ko. I don't know what else to say. I was amazed. How can a womanizer like him celebrates monthsary with me?

Life changing!

To be continued,