Kidnapped By The Billionaire

17 - Slept

KIM TAEHYUNG POV.

"Taehyung mahal mo naman siguro si Taehyung ano?" Mahinahong saad sa akin ni Jin hyung.

Nag-uusap kami ngayong dalawa sa kusina, puro katahimikan lang dito dahil kapag nasa sala kami ay maingay. Gusto kasi nilang matulog dito eh kaso wala naman akong ibang kama pa at pang-latag kahit sa sahig, wala din naman akong extra unan para sa kanilang anim.

Si Jungkook naman eh umiiyak hanggang ngayon dahil gusto nya talagang matulog dito. Kahit pagsabihan hindi sya sumusunod.

Ang desisyon nga nila ay bibili ngayon na mismo ng dalawang kama para sa kanila at unan, ang sabi ko naman pwede kaso medyo liliita ng space ng kwarto ko eh kadugtong lang naman nito ang sala.

Kaya eto pinapa-kiusapana ko ni Jin hyung na matulog dito dahil hindi talaga tumitigil kaiiyak si Jungkook, naka higa sya ngayon sa kama ko nakasubsob sa unan ko pa mismo.

"O-opo"

Nahihiya man ay sumagot na ako dahil ayoko namang ipaglihim ang nararamdama ko para kay Jungkook, kahit naman minsan naiinis ako sa kanya eh mahal ko sya.

"Sige na payagan mo na kami oh mas maganda pa lumipat ka ng apartment o condo!, Ikukuha ka namin ng condo tapos doon tayo titira!" Masaya nitong sabi.

Nakakarinig naman ako ng salitang condo at pamilyar ako dito, pero alam ko din kung gaano kamahal ang ibabayad doon sa isang buwan, at hindi iyon kaya ng bulsa ko.

"Pasensya na po pero hindi ko po kayang bayaran ang ganung paupahan, dito nalang po ako." Pag amin ko.

Sa pagkaka alam ko ay lampas sampong libo ang babayaran sa isang condo matapos mo itong gamitin ng isang buwan at sampong buwan na iyon para sa akin dito sa apartment ko. "Kami nal—" Agad kong pinutol ang sasabihin nya.

"Kahit po kayo ang magbayad hindi padin po, may trabaho po akong kailangan pasukan," Ani ko. Ayokong malayo sa trabaho ko dahil dagdag din iyon para sa aking ipon.

"Your working student?" Tanong ni Jin hyung at tumango nalamang ako.

Mas magandang maging working student dahil wala na namang bubuhay sa akin kundi ang aking sarili, ulila na ako. Wala na akong aasahang magulang na mag aalaga sa akin.

"Kailana ng pasok mo? Bakit nagtatrabaho kapa? Your students dapat kapag awas kana your resting!," Pagalit nitong saad. Mabuti nalamang at hindi medyo malakas ang pagkaka sigaw ni Jin hyung.

"Actually after one hour po is papasok na ako," Serysong saad ko.

Wala naman siguro silang magagawa kung magtrabaho ako ano? Mayaman na sila kaya—

"This is the last one i saw you working, and after this stop and resign to your work, let me gave you an allowance Taehyung." Seryosong saad nya at agad na hinawakan ang kamay ko.

Parang gusto ko na ayaw ko, gusto ko dahil hindi na ako mapupuyat at libreng pera ang makukuha ko, ayoko dahil aasa lang ba ako sa iba eh kaya ko naman magpursige para sa pag aaral ko.

"A-ayaw ko din po, kaya naman p-po ng katawan ko, n-napupuyat l-lang po ako minsan" I lied.

One sin again for me, araw araw akong napupuyat kapag nagtatrabaho dahil hanggang gabi ba naman at nagoover night pa ako para doble sahod ang makuha ko.