Ik zat, dat was het enige wat ik nog kon. Alles was mij afgenomen. Alleen mijn leven had ik nog. Om mij heen klonk geschreeuw, maar ik zat alleen, stil in een hoekje. Terwijl ik een hap van mijn brood nam keek ik om mij heen. Ook al waren ze het niet waard. Niemand hielp mij toen ik het nodig had. Toen de hulp welkom was liet iedereen mij stikken. Ik verplaatste mezelf met moeite naar de prullenbak en deponeerde mijn brood erin. Ik haatte het leven op deze manier. Het ging zo niet langer.
Dus ik had mijn beslissing genomen.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Dit is mijn eerste verhaal op Wattpad en ik hoop dat jullie het leuk vinden!
Wees niet bang om kritiek te geven, ik hou van kritiek, daar leer je namelijk alleen maar van :) Hopelijk veel leesplezier!
Oja, verder plaats ik niet echt berichten van mezelf random tussen verhalen door, alleen als ik iets belangrijks te melden heb. Dus ik zet geen dingen neer als Vote, react en fan please, want dat is kansloos. Ik zou het wel leuk vinden!
Ik weet dat hier heel veel foutjes in zitten, ik ga dit verhaal nog herschrijven, maar die versie plaats ik waarschijnlijk niet op internet!
JE LEEST
Geen uitweg meer
Teen FictionWat doe je als je geen uitweg meer ziet? Wat als je er helemaal doorheen zit en er niemand is om je te helpen? Soms zijn de gevolgen dan niet te overzien…. Ilse was ooit een normaal tienermeisje dat nooit problemen had. Na de dood van Bas en haar va...
