Chapter 04

8 0 0
                                    

I woke up early in the morning. I have my classes today and I have to get up to get ready.

Once I entered my bathroom I saw my eyes swollen from all the tears I shed last night.

Luckily, wala namang pasa yung mukha ko, medyo mapula lang sa bandang labi ko pero matatakpan naman siguro ng konting make up.Mabuti na lang at walang pasok kahapon at medyo gumaling na 'yung mga sugat at pasa galing dun sa pananakit ni mama.

After I finished taking a bath I blow dried my hair, put it in a bun then wore my all white uniform.

After dressing up, I immediately applied a very light make up. Ngayong nasa college na kami tinuturuan na rin kami na dapat ay mukha kaming presentable kung haharap kami sa mga pasyente.

Hindi naman kasi sila magpapagamot sa amin kung mas mukha pa kaming may mga sakit.

It's so funny how badly I want to treat people while I'm hurting too.

---

As I made my way down stairs I can smell the delicious breakfast my nanay Ofelia is cooking. Naramdaman ko agad ang gutom.

"Good morning, nanay." I said while hugging her from the back.

"Good morning, anak. Kumain ka na." sagot naman niya.

I can't help but be thankful for nanay Ofelia, with her I felt the love of a mother. I stared at her with admiration.

When I become a mom in the future I want to be like her, gagawin ko ang lahat para mabigyan ng magandang buhay ang mga anak ko. At wala akong ibang ipaparamdam kundi ang pagmamahal na walang kapantay.

She stared back at me and said, "May iniisip ka na naman anak, nandito lang ako palagi para sa'yo."

I smiled and hugged her.

"Nanay where's papa?" I suddenly remembered since as far as I know, daddy was here yesterday.

"Are you looking for me anak?" a voice asked.

"Dad!" I said almost jumping.

"Good morning dad" I said and kissed his cheek. "Let's eat na po" I added.

He nodded and sat beside me.

Nanay cooked us breakfast. She served eggs, bacons and pancakes together with a hot brewed coffee. Dad and I ate happily. Tinawag na rin namin si Nanay Ofelia para sabayan kami since hindi na siya iba para sa amin, kasabay ko na siya kumain. Hindi na rin ako nagtanong kung saan sila mama since I don't know how to face her after what happened. I was hurt... so bad.

After I finished my breakfast, I went upstairs to brush my teeth. Naiwan muna si papa na kumakain pa at si nanay Ofelia since may klase pa ako iniwan ko muna sila doon at makuha na ang gamit ko sa aking kwarto.

When I went downstairs I heared my papa and my nanay talking. I know it's bad to eavesdrop but I can't help it once I heard them mentioning my name.

"Aba! Enzo baka nakakalimutan mo anak mo pa rin si Lauris pagsabihan mo 'yang Margarette na iyan!" nanay said.

"Naiisip pa rin po niya kasi si Bellinda sa tuwing nakikita niya si Lauris." sagot naman ni papa.

I got more curious when I heard an unfamiliar name. So I continued listening.

"Hindi naman yata tama iyan Enzo, bago pa man kayo magpakasal alam na niya ang tungkol kay Bellinda." nanay added.

Since I'm running late I called their attention with the thoughts about Bellinda lingering on my mind.

Hope in the StarlightWhere stories live. Discover now