"ေရေႁမြကို ဘာကိစၥေၾကာက္ရတာလဲ..."
"ကိုကိုကလဲ..ျမင္ျမင္ခ်င္းကို ေရေႁမြလားဘာလား ဘယ္လိုလုပ္ခြဲေနနိုင္မွာလဲလို႔..။ေႁမြဆိုတာပဲသိတာေပါ့..။ေရေႁမြဆိုတာမခြဲနိုင္ေသးခင္ အရင္လွည့္ေျပးမိသြားတာ..."
"အဲ့လိုေၾကာက္တတ္တာကို ရေအာင္ထိန္းမယ္လို႔ေျပာထားတယ္ေလ...။ေရေႁမြနဲ႔ေတြ႕တာေတာင္ မထိန္းနိုင္ေသးရင္ ဘယ္လိုလုပ္မွာလဲ..."
"ဘယ္လိုမွမလုပ္ဘူး...။ကိုကို..."
"ဘာလဲ..."
ေျခေထာက္ကအနာကိုေသခ်ာၾကည့္ေနရင္း ေခါင္းေမာ့မၾကည့္ဘဲ ျပန္ေျဖလာသည့္ေနသန္ကိုၾကည့္ကာ နိုရာက စိတ္မရွည္ေတာ့သလိုေလသံျဖင့္
"နိုရာ့ကို အိမ္ျပန္ေခၚမွာလား...။ဒီမွာပဲ ဆူေနေတာ့မွာလား...။ခဏေနရင္ ေဖေဖျပန္လာေတာ့မွာ ျမန္ျမန္ေခၚသြားေပးေတာ့လို႔.."
"ေဖေဖက ဧည့္သည္ေတြနဲ႔ ပင္းတယဘက္လိုက္သြားတယ္...။မိုးခ်ဳပ္မယ္ထင္တာပဲ...။စိတ္ပူမေနနဲ႔..မဟုတ္လဲ ဒီလိုျဖစ္သြားတာကို ေဖေဖသိမွာပဲ..."
"ကိုကိုကလဲ.....ဘာလို႔ အဲ့လိုေတြေျခာက္ေနတာလဲလို႔...။မဟုတ္ရင္ေတာင္မွ ေဖေဖ့ကို ကတိဖ်က္သလိုျဖစ္သြားလို႔ ေၾကာက္ေနပါတယ္ဆို..."
"ေလၽွာက္ေျပာမေနနဲ႔..။ေၾကာက္ေနရင္ ဒီလိုေတာင္ တစ္ေယာက္တည္းထြကၼသြားဘူး...။ဘာလို႔ လူမသိေအာင္ေလၽွာက္သြားေနရတာလဲ...။ေျပာၿပီးမွသြားပါလား..."
"ခဏေလးပဲဆိုၿပီးေတာ့ ထြက္လာတာေလ...။ၾကည့္ၿပီးေတာ့ ခ်က္ခ်င္းျပန္မလို႔ကို ဒီလိုျဖစ္သြားတာ...။ကိုကိုက ဒီေနရာကို ဘယ္လိုလုပ္သိတာလဲ..."
"ေလးညီကိုေမးလိုက္တာ...။ထေတာ့ သြားမယ္ ဖိနပ္ကိုယူ..."
"မေလၽွာက္နိုင္ဘူး..."
သို႔ႏွင့္ပင္ ေနသန္က ေျခေထာက္တစ္ဖက္သာေထာက္နိုင္ေသာနိုရာအား သူ႔ကိုမွီကာတြဲေလၽွာက္ေစရင္း ႏွစ္ေယာက္သား ယက္ကန္ယက္ကန္ႏွင့္ အိမ္ျပန္လာခဲ့ၾကသည္။ထိုသို႔ျဖင့္ လမ္းတစ္ဝက္အေရာက္တြင္ မထိန္းနိုင္ဘဲယိုင္သြားေသာေၾကာင့္ ကြဲေနသည့္ေျခေထာက္ကို ေထာက္လိုကၼိေသာနိုရာက တစ္ခ်က္ေအာ္ရင္းၾကည့္လိုက္လၽွင္ ေသြးေတြကထပ္ထြက္လာသည္ကိုေတြ႕ရကာ ဆက္ၿပီးလည္းမေလၽွာက္နိုင္ေတာ့။ထို႔ေၾကာင့္ ေနသန္က သူ႔ညီမ၏ေျခေထာက္ကိုၾကည့္ကာ ပခုံးေပၚသိုင္းဖက္ခိုင္းထားသည့္လက္ကိုဖယ္၍ နိုရာ့ေရွ႕တြင္ ငုတ္တုတ္ထိုင္လိုက္ေတာ့သည္။
YOU ARE READING
You are the only Exception!
Romanceအခ်စ္ဆိုတာက သူ႔အ႐ြယ္ သူ႔အေနအထားအရ အာသာေျပ႐ုံေလာက္ပဲ ျမည္းစမ္းၾကည့္ခ်င္႐ုံ သူမနဲ႔က်မွ... ရႈိင္းသူရိန္လင္း အိမ္မက္ေတြ တစ္ပုံတစ္ပင္နဲ႔ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးသာ ေနလာတဲ့ သူမက အခ်စ္ဆိုတာကို သူမဘဝအတြက္ အေရးတယူ မစဥ္းစားျဖစ္ခဲ့ေပမယ့္ မ်က္ႏွာမ်ားတဲ့ဒီလူကို မခ်စ္မိေသး...
You are the only Exception!
Start from the beginning
