Güneş| TAMAMLANDI

36

Hello , valla çok özlemişim yazmayı södöwlslşas

Nasılsınız ?

Keyifli okumalar ?

<3

Ulaşılması en zor şeyin sevgi olduğunu düşünürdüm eskiden.

Ona ulaşman için çabalaman gerekirdi , koşmalıydın , düşmeliydin , yaralanmalıydın , ödün vermeliydin kendinden sürekli.

Büyüdüğüm aile koşulsuz bir sevginin olmayacağını öğretmişti bana .

O yüzden Asrın'nın sevgisine ilk başlarda bir anlam verememiştim çünkü beni sevebilmesi için ona hiçbir şey vermemiştim .

Asrın tanıştırmıştı beni koşulsuz sevgiye , buna alışmamı ise gerçek ailem sağlamıştı .

Hemen yan tarafımda oturan Poyraz abim ballı ekmeği bana doğru uzattığında ağzımı büyük bir iştahla açıp beklemiştim ama ekmeği yarı yolda geriye çevirip kendi ağzına atmıştı.

Gözlerimi devirip kollarımı birbirine bağladımda kahkaha atıp , kolunu omzuma attı beni kendine doğru çekip yanağımı arka arkaya öptü.

"Elleşme be ! Küstüm ben seninle ."diyerek zorla kollarından sıyrıldıktan sonra yanağımı elimin tersiyle sildim .

"Aferin babasının canı ." gözlerimi babama çevirdim .

"Boşver sen onları , baban burada ! Bırak o götü bokluları gel sen benim yanıma "sol tarafımda oturan Rüzgar'ı yakasından kaldırıp yer değiştirmemizi sağladıktan sonra babamın yanına geçtim.

Poyraz abim elini göğsüne koyup geriye yaslandı.

"Şu an beni o kadar üzdün ki kalbim kan bile pompalayamıyor ."gözlerimi devirip babamın bana doğru uzattığı ballı ekmeği ağzıma aldım

"Teşekkür ederim babacığım ."dediğinde gülümsedi.

"Baban ölsün sana ."

Babama bakıp gülümsedikten sonra gözlerimi Asrın'a çevirdim , gülümseyerek bizi izliyordu
Benim mutlu olduğumu bilmek onu mutlu ediyordu , az ağlamamıştım babam olduğunu sandığım adam için omuzlarında .

"Anne ," dedi Rüzgar kalan son zeytini ağzına attıktan sonra .

"Zeytin bitmiş ."gözlerimi bitmiş zeytin tabağından ayırıp Rüzgar'ın önündeki tabağa çevirdim .

Tabağında neredeyse 20 tane yeşil zeytin çekirdeği duruyordu.

"Kalk al o zaman pezevenk , kolun bacağın mı yok ? Sakat mısın ? "Rüzgar gözlerini devirmekle yetindiğinde boş zeytin tabağını elime alarak masadan hızlıca kalktım .

Kalkmaz olaydım .

Gözlerimin kararmasıyla kalktığım sandalyenin başlığına tutunarak dengemi sağlamaya çalıştım ama başaramamıştım .

babam belimden tutarak engellemişti düşmemi.

Babam beni sandalyeye yeniden oturttuktan sonra , dizlerinin üstüne çökerek yüzümü avuçlarının arasına aldı .

"Güneş , babam iyi misin ? "

Gözlerim hala kapalıyken derin bir nefes alıp dudaklarımı ısırdım , gülümsedim ve gözlerimi yavaşça açarak etrafıma bakındım.

Herkes ayaklanmıştı , Poyraz abim , Yekta abim , Tan ve Asrın babam gibi benim başındayken . Rüzgar ve Cesur korkudan rengi atmış annemi kendine getirmeye çalışıyorlardı.