SEVSENE BENİ | Yarı Texting

yirmi | ufaklık

SEVSENE BENİ

20

" ufaklık "

Aslan parçası: İndik yavrum

Asrın: tamam dikkat et kendine

Aslan parçası: Sende dikkat et

Görüldü
Asrın çevrimdışı

Kapının çalmasıyla telefonu koltuğa fırlatmıştım. Kapıyı açtığımda beklediğim gibi abim karşımdaydı. Yorgun olduğu gözlerinden belliydi. İçeri girdiği gibi kendini koltuğa atmıştı.

"Baya yorucu bir günmüş belli ki." dedim yanına oturarak. Gözlerini açmadan başını salladı. "Git bir duş al istersen. Bende o sırada sofrayı hazırlayayım." dediğimde gözleri sakince aralandı. Önce odanın içine bakındı sonra bana baktı.

"Senin arkadaşın gelmeyecek miydi?" dedi kaşlarını çatarak. Başımı onu onaylayacak biçimde salladım. "Nerede?"

"Gelmedi, işi çıktı. Başka zamana erteledik." dedim.

"Ne işi çıkmış beyefendinin!?" dediğinde sesi biraz sert çıkmıştı. Tedirgin olsamda bugün abime anlatacaktım.

"Şehir dışına çıkması gerekti. Aniden olduğu için bizede sürpriz oldu." dedim. Koltuktan kalkıp mutfağa doğru ilerledim. Abim beni sorguya çekmeden kaçmam lazımdı. "Hadi kalk duş al. Sofrayı hazırlıyorum bende."

"Bu konu burada kapanmadı ufaklık. Yemekten sonra konuşacağız." Bana parmağını sallayarak merdivenleri çıktı. Tezgahın üstünde hazır duran çatal, kaşık ve bardakları alıp masaya dizdim. Yemeklerin altını yakıp, dolaptan içecek çıkardım. Abim geldiğinde yemekleri koymuştum. Yemeğe başladığımızdan beri ikimizde konuşmamıştık.

Masayı toplayıp odaya geçtiğimde abim film izliyordu. Yanına oturduğumda kolunu omzuma atıp beni kendine çekti. Her zamanki gibi yine polisiye izliyordu. Oldum olası böyle şeylere hastaydı. Polis olmak çocukluk hayaliydi ve gerçekleştirdi.

"Anlat bakalım ufaklık. Kim bu çocuk? Neyin nesi?" Abimin sorusuyla düşüncelerimden uzaklaştım. Söze nereden gireceğimi hiç bilmiyordum.

"Şimdi şöyleki sen bu kişiyi çok yakından tanıyorsun." dediğimde abim kaşlarını çatarak bana bakıyordu. "Kim diye soracaksın ama ondan önce sakince beni dinle. Her şeyi en başından anlatacağım." diyerek oturduğum yerde doğruldum. Abim başıyla beni onayladığında şu ana kadar olan her şeyi anlatmıştım. Abimin ağzından tek bir kelime çıkmamıştı, pür dikkat beni dinlemişti.

"Yani canım abim kısacası bu kişi Kerem." dedim ve abimin bir şey söylemesini bekledim.

"Sen seviyor musun Kerem'i?" diye sorduğunda afallamıştım. İlk sorusunu böyle bir yerden beklemiyordum. Şimdiye kadar ona haber vermediğim için biraz kızmasını beklemiştim.

"Bilmiyorum, kafam karışık. Yani daha yeni bana duygularını açtı. Biraz daha birbirimizi tanımamız lazım." Abim ellerimi ellerinin arasına aldı. Hafifçe okşarken konuşmaya başladı.

"Her ne karar alırsan arkanda benim olduğumu asla unutma güzelim. Her anında, her kararında yanında olacağım. Sen hep benim ufak kardeşimsin." Sözleri karşısında duygusallaşmıştım. Fakat ağlamayacaktım.