HEY! MR. SIMON //BOOK1 (COMPLETED)

PART 4. FIRING EMPLOYEE

ZHIEL POV:

Di ako pumasok ngayon sa paaralan sapagkat naghahanap ako ng pera para may maipangbayad ako sa aking tuition fee.

"Okay na sana 'yong pera e'," hagulgol ko habang naghahanap ng matatrabahuan.

"Ate, can I help you selling that one? I just need money right now," I uttered.

"Okay, okay lang ba 250 sweldo mo?" Naiiyak na naman ako ng marinig ko ang aking sweldo.

"Saan ako kukuha ng malaking pera?" Nagpatuloy sa pag-agos ang aking luha habang papunta ako saan saan.

"What if mangungutang muna ako sa manager namin? Tama tama nagpapautang naman iyon si sir Dale," usad ko sa aking sarili.

Mabilis akong pumunta kay sir Dale para makapagutang muna. Bahala na kong wala muna akong sweldo mabayaran ko lang ang aking tuition fee.

Mabilis akong naglakad papuntang office ni sir Dale at naglakas loob akong umutang sa kanya. I need money kasi.

I saw him sitting in the chair while writing on a paper.

"Hi! Good afternoon Sir Dale," I greeted him with a big smile.

"Ms. Zhiel, what are you doing here? Diba dapat nag-aaral ka ngayon?" Mr. Dale asked me na parang good mood.

"Nakss, kilala niyo na talaga ako sir ha," I uttered while giving high five at him.

"Ofcourse, ikaw ang kaibigang nang babaeng si Bianca na puro daldal at satsat lang ang inaatupag," sabi pa niya na naiinis.

"Anong ginawa mo dito?" He added.

"Well, Sir Dale it might be embarrassing but kakapalan ko na po mukha ko," sabi ko na dumungo.

"Ano?" He said while raising his brows.

"Sir Dale, pautang po ng pera," sabi kong napakagat labi dahil sa hiya.

"HAHAHAHAHAH, 'yan lang. Sure," sabi niya sa akin na confident.

"20,000 pesos po sana," ngisi kong tingin sa kanya.

"Ah NO, ang laki. Aanhin mo ang pera?" He changed his mind.

"Sir sige na po. Promise babayaran ko po 'yan. Kailangan ko talaga ng pera," I uttered.

"Hmm, saan mo ba gagamitin 'yan?" He utterred.

"Pangtuition fee ko po," I said while my I'm forming a wide lonely eyes.

"Well, what time is it?" Sabay tingin pa niya sa kanyang relo.

"Tamang-tama. Nandito ka rin lang, tutulungan mo akong magsulat nitong whole book nato," sabi niya while holding a book na parang may nakasulat na mga innovation information.

"Ikaw namagsulat nito. Papautangin kita ng 10,000 at ibibigay ko na sa iyo ang 10,000," he added na nakapagpapasaya sa akin.

"Talaga po? Yes! Sure po, ako na magsulat diyan. Don't worry, I have a good penmanship, dreaming for an achitecture kaya to. Tapos maganda pa ako magdraw," I said without any reklamo.

"Okay, you have to finish it before midnight dahil bukas ipapasa na yan kay Sir Simon," he uttered na nag-aalala.

"Be sure to make it," he added. Umalis siya sa harapan ko at ako magsisimula din.

Sobrang saya ng aking nararamdaman dahil lamang sa kanyang tinuran.

-------------------

SIMON POV:

Nakatulala akong nakaupo sa bahay habang pinagmamasdan ang aking mga ginawang apps sa laptop.

"Kinailangan kong pumunta sa kompanya," I uttered.

"Dude punta ako sa bahay mo," Sandro uttered over the phone.

Tumawag siya sa akin para dito tumambay sa bahay ko. Well, we're close kaya okay narin.

Nagpatuloy ako sa aking ginagawa when our door bell rang suddenly.

I just turn my remote gadgets to open the gate.

"Bro, you're house is full of innovation huh," rinig kong sigaw niya mula sa labas.

"Bro, what happened to your company? The spokesperson called our father about the issue," Sandro uttered na nagpapainis.

"Well, maybe it ends in bankcruptcy," I uttered while looking at my laptop.

"Gago, di ka kasi pumupunta sa kompanya mo baka may traydor na namang nakapasok," he said while playing eyeglass.

"Well, pupunta ako later to fire people. Unproductive workers are always present sa kompanya ko," I uttered in irritation.

"That's nice. I would love to go with you. May bibisitahin lang," sabi niya at natulog sa sofa.

I shook my head dahil sa kanyang tinuran.

Before mag-alas sais, agad akong nagbihis at pupunta ng company. This is a surprise visit tingnan ko kong anong ginagawa nila.

"Broooooooooo, sabi ko sasama ako!" Rinig kong sigaw ni Sandro nang di pa ako nakalayo sa bahay.

"Tskk," I smirked and mabilis na nagpaandar ng motor.

Pagkarating ko sa INN namin agad akong pumasok sa elabator.

"1, 2, 3, 4, 5, 6, 20, 40 60, 1, 2, 3 six hundred sixty three. Hays! Grabe hirap humanap ng pera," she sighed.

I just look the girl counting her money.

"Hey, Mr. Why are you wearing helmet?" She uttered.

Di lang ako sumagot dahil wala ako sa mood.

"Are you listening at me? Hayss! Late na ako nito patay ako sa manager. Bye Mr. mauna na ako. Sana okay ka lang," she rolled her eyes.

"Tskk," napabulyaw ako.

I dialed the manager number.

"I'm here in the company, lead me to the workers," sabi ko at nagpatuloy sa paglalakad papuntang office.

Sa pag-upo ko sa office ko may kumakatok sa pintuan and yeah it's Mr. Dale.

"Sir Simon," gulat niyang sabi sa akin.

"Shocked? Lead me to them!" I uttered sabay lakad papunta sa kanila.

"Sir Simon, wear your mask . They're currently-," pagpuputol ko sa kanyang sinabi and I wear my mask.

Nakarating ako sa working area at nakikita kong nagsipagdaldalan ang mga employee. Sobrang galit ang nararamdaman ko dahil sa aking mga nakikita. Nagtatawanan, may iba pa na kumakain. Bawal pagkain dito.

I look at the manager and dumungo lang.

"IS THIS WHAT YOU DO ALL NIGHT! TALKING, LAUGHING, AND EATING!" I shouted due to my irritation.

Nabigla silang lahat ng makita nila ako.

"Hala, si Sir Simon," sabi ng isang worker.

"Langgod, siya ba ang CEO?" Tanong pa ng isang babae sa katabi niya.

"Yes, goring," whispered.

"NO FOOD ALLOWED IN HERE THEN WHY-FUCKSHITTT," I burst out in anger.

"THE REASON WHY THIS COMPANY LOST IT'S WAY AND THAT BECAUSE OF THE WORKERS, THE EMPLOYEE. NOW, DALE, I WANT YOU TO FIRE THIS PEOPLE HERE. DI PALA KAYO NAKIKINIG SA ORIENTATION NOON KAYA GINAGAWA NINYO ITO," I uttered.

"LOOK, You're sorrounding is MESSY. Potang ina," I uttered in madness.

"Ang gwapo parin ni sir Simon pagmagalit," I hear someone who is whispering.

"Yeah, sobrang cool," sabi pa ng isa na nakapagpapagalit sa akin.

"Gwapo? Ahh, so YOU NEVER TAKE MY WORDS SERIOUSLY? WELL, LET'S SEE!" sigaw ko sa dalawang babae na nagdaldalan.

"DALE, fire them all. PAGMAKITA KO PA YANG PAGMUMUKHA NILA BUKAS, IKAW ANG TATANGALIN KO. TELL THOSE WORKERS IN DAY TIME TO PROCEED IN NIGHT SHIFT. DAY WORKERS ARE TOO MANY. SIGURADUHIN MO LANG AT IKAW ANG MAWAWALA," I uttered loudly para marinig ng workers.

"And informed other officers that I called for a meeting," sabi ko at umalis dahil sa inis.