HEY! MR. SIMON //BOOK1 (COMPLETED)

PART 3. COMPANY'S ISSUE

SIMON POV:

"Kring! Kring! Kring!" My phone rings again.

"Hello! What?" I madly uttered.

"Sir, I just give your number to them. Mayamaya may tatawag sa inyo sir. Sorry Sir Simon," pansin kong natatakot ang manager sa akin kaya binabaan ako ng phone.

"Ting," my phone suddenly beep.

"Sir, it's our company's issue po. Kaya panay tawag ako sa inyo. Pasensya na sir," the manager texted me with those stupid emojie smile.

Akala siguro niya matutuwa ako.

"Hays! Issue na naman!" I shout ng makarating na ako sa aking bahay.

Matagal na naming nadepensahan 'yan sa korte pero paulit-ulit parin.

Well, I hope the company's issue will be burned out. We are accused of hacking five companies that leaked their hidden agenda towards the government. So, just now, my company's rating does not boomed out. No one buy our brands because people thought that we intervene their own privacy where in fact, those issue was just used against us to lessen our ratings.

"Kring! Kring! Kring!" My phone rings repeatedly.

"Mr. Simon, you would not believe this but you have to. You should check your equipments and whatever stuff do you have. We are currently investigating your company. We received security threats that we should be vigilant for all the application and innovation you've made. It will totally ruin the nation. If you'll not take seriously on this, we will be forced to shut down the company," the president's spokesperson seriously warned me.

"Damn! Shit! Fuck you all!" Napamura ako ng malutong dahil hindi ko na alam ang gagawin.

"Tang ina," inis kong sabi while I throw my phone.

"Poor people, yeah poor people," nainis kong sambit dahil sa mga balitang naririnig ko.

I dialed the manager to call for a meeting.

"Be sure to prepare all the workers!" I uttered while greeted my teeth.

Matagal ko nang pinagmamasdan ang mga trabaho ng tauhan ng kompanya. Pero wala, walang nangyari. Nakakainis tang-ina.

------------------
ZHIEL POV:

"Prepare yourselves. Work hard as you can. Our boss will be here," the manager informed us.

"My god, pupunta na naman siya dito. Patay tayo nito," rinig kong sabi sa ibang workers.

"Sana, hindi bad news ang pagpunta ni Sir. Ano na naman kaya ang problema ng company?" Sabi pa ng iba na rinig na rinig ko kahit bumubulong lang.

Seryoso kaming, nagtatrabaho dahil sa mga nakakatakot na pahayag.

Kaya agad kong tinanong si Bianca.

"Langgod, what does it mean pala pagpupunta ang boss?" I asked in whispered.

"It's either bad news or good news goring. Kaya kahit anong mangyari ngayon, pilitin nating magfocus sa ating ginawa dahil kung hindi, patay tayong lahat," she uttered.

"Pano ako na baguhan patay ako," I whispered.

Nagtatrabaho kami ng maayos para magpakitang gilas sa boss namin. Kinakailangan kasi namin.

After a few minutes biglang nag-anunsyo ang aming manager.

"Okay guys. Be calmed. Hindi makakarating ang boss natin dahil my emergency sa bahay nila," paghinga pang malalim ng aming boss.

"Haysss, salamat. Akala ko masesermunan na naman tayo," sabi pa ng isang co-worker namin.

Pagbreak namin, pumunta agad kami sa cafeteria. Doon ko naririnig ang mga saring-saring usapan tungkol sa CEO at ang kompanya. Kasama ko din si Bianca at pinag-uusapan namin ang history ng kompanya.

"Langgod, ang bata bata pa ni sir Simon tapos siya ang CEO, ngayon ko lang ata pala to natanong sayo hahaha," I asked Bianca.

"Well, it's because he just inherited this company. When his father ang nagdala ng kompanyang to, grabe napakaprogressive at sikat to. Pero nang siya na, naglaho nalang ng parang bula ang ratings ng kompanyang ito," sabi pa ni Bianca.

"Since when bato nalugmok?" I asked.

"Since Sir Simon handled the company. Well, nalugmok naman tong company niya dahil sa babaeng kinababaliwan niya noon," she whispered.

"Ha? Bakit ano ba nangyari sa babae?" I asked.

"Tinaksil siya at ang disenyong gawa niya for new innovation, inangkin ng babae. Prenesent pa ito sa kabilang kompanya. Kaya ayown imbis sa SM INN yung innovation na yun napunta sa kabila," she uttered while pouting in loneliness.

"Kawawa naman pala si Sir Simon," sabi ko pa.

"Nako, Goring. Di talaga yun kawawa napakamaldito. Pikon at di pa namamansin. Wala man lang sympathy," sabi pa ni Bianca sa akin while rolling her eyes.

"Buti pa kapatid niya, ang bait," sabi pa niya sa akin.

"Ang sakit kaya traydorin ng taong mahal mo kaya siguro nagkaganoon si Sir Simon," I uttered.

"Well, sa bagay. But nah, he's worst than you know. Kaya siguro nalugmok ang company niya," Bianca uttered.

"At iyang pagdaldal niyo maririnig iyan ni Sir Simon panigurado tanggal kayo! Bumalik kayo sa trabaho. Tingnan niyo ang oras, lagpas na sa breaktime," sigaw ng aming manager na nanlilisik ang mga mata.

"Magtrabaho kayo ng maayos dahil pupunta dito si Sir Simon. Di sinasabi kong kailan siya pupunta," the manager added.

Buhay nga naman. Sana makapagtapos na ako ng pag-aaral. Teacher din naman kinuha ko kaya 4 years at two years nalang graduate na ako. Pero gusto ko talaga architect. Pero soon, pagmay pera mag-aaral ako niyan.

Nagpatuloy kami sa trabaho namin hanggat sa matapos na. Umuwi ako na lutang at sarap na talaga matulog. Night shift kasi work ko at kapag hindi na magninightshift ang company, ito talaga ang pinakamahirap na araw sa buong buhay ko. Di na ako makakapag-aral panigurado. Wala kasi pangbayad ng tuition pagnagkataon.

"Kring! Kring! Kring!" My phone rings repeatedly.

"Ate yung pera mo. Kinuha ni mama sa kwarto mo. Bilisan mo bago pa niya magasta," my step younger brother called me through phone.

"Ano? Hindi pwede pangbayad ko yun ng tuition fee e'," naiiyak kong sabi.

Agad akong nagpara ng sasakyan dahil baka maubos ang pera ko. Tama lang yon sa tuition fee ko e'. Nakakainis namang pamilya sila. Imbis na tulungan ka, sila pa ang nagpapahirap sa akin.

"Manong bilisan mo!" Sigaw ko pa ng malakas.

Pagkarating ko ng bahay nakita ko ang daming nag-iinuman na babae kaedad ni mama.

Pumasok agad ako sa kwarto at ang pera kong 20,000 naubos na. 2,000 nalang ang natira.

"Mamaaaa, nasaan ang pera ko? Grabe kayo pangtuition ko fee ko yun e'," iyak kong sabi.

Nawala ang tulog ko dahil sa galit ng aking nararamdaman.

"Papalitan ko rin yon napakasakim mo sa pera," sagot pa ni mama sa akin.

"Pangtuition ko yon mama. Pangtuition, after tomorrow na ang examination ko. Kung di ako makakatake sa exam wala akong AHHHHHHHHH," wala akong magawa kong di umiyak.

Naiinis ako sobra pinaghirapan ko yong pera tapos makikita ko lang ginasta ng pang-inom at paninigarilyo. Nakakabwesit na pamilya.