Before You Go: A Jeongcheol AU

Kabanata 2

Kabanata 2

Two weeks had passed and that lady never left my mind since then. She always occupies my mind. My brother noticed I'm spacing out the past few weeks when I tried to visit him so he confronted me.

"Kuya, what's the problem? Is it about your work? The company?" Joshua, started. I kept silent as I watch him pour a wine on my wineglass.

"Hindi." Tipid kong sagot.

"Eh ano?" Tumahimik ako nang ilang segundo bago nagsalita.

"Babae." Akmang iinom siya nang bigla siyang mapahinto at eksaheradong nanlaki ang mga mata.

"Woah, wait. Hahaha." Tawa niya.

"Babae? Did I hear it wrong o sadyang nabagok ang ulo mo, kuya?" Diretso kong tinungga ang laman ng wineglass habang nakatingin ng masama sa kanya. Nagngising aso lang ang lintik.

"Kung ayaw mong maniwala edi 'wag." Inirapan ko siya at akmang aalis na ngunit pinigilan niya ako. Wala akong nagawa kundi umupo nalang. Tumawa siya.

"Joke lang naman kuya eh. Ano kasi... hindi ako sanay. Wow. Di ko akalaing darating ang panahon na kakausapin mo ako tungkol sa isang babae. Hahaha. Akala ko puro tungkol sa trabaho nalang pag-uusapan natin hanggang sa pumuti na ang mga buhok natin eh." Naningkit ang mga mata ko sa kaniya. Napatikhim naman siya at sumeryoso.

"So... what's the matter? Mind to share?"

Tumingin ako sa kawalan at nagsimulang mag-kuwento, simula nung una ko siyang nakita hanggang doon sa labas ng café kung saan ko siya huling nakita.

"Ohh." He had a short reaction after what I said to him.

"Mukhang tinamaan ka nga talaga, kuya. I'm proud of you. Nagiging binata kana. Hahaha." Pabiro ko siyang sinuntok pero tumawa lang siya.

"Kung will talaga ni God na magkita kayo, I'm sure, he will find a way to cross your paths again. Don't loss hope, brother." Napatingin ako sa kapatid kong mas bata lang sa'kin ng apat na buwan. Kahit maliit lang ang agwat ng edad namin ay tinatawag niya parin akong kuya. He's maybe sometimes playful but when he gets serious, his mouth will surprise you with his wisdoms.

I gave him a small smile as a way of saying 'thank you'.

"Eh, ikaw? Wala ka pa bang natitipuhan?" Bawi ko. Nininerbyos na tumingin sa'kin si Joshua. I raised my brows.

"Uh..."

"What?"

"Actually, I... I have something to tell you... matagal na."

"Ano 'yon?"

"Just don't get mad at me... or anything else."

Napakunot ang noo ko sa mga sinasabi niya pero tumango nalang ako.

"I already have a lover."

Tumigil ako saglit ngunit agad naman akong ngumiti.

"Good for you, my brother." I said, then tapped his shoulders.

Lumunok siya at bumuntong hininga. "But he's a man too... like me."

Oh.

Wait. WHAT?

I was left in awe. Saglit nawala ang ngiti ko. Nang makita niya ang reaction ko, napayuko siya. He panicked.

"Y-You have a what?"

"K-Kuya, don't make me repeat it again."

Ilang segundo pa akong natulala habang siya ay nanatiling nakayuko.