Δίδυμοι μπελάδες

Κακά μαντάτα...

Άννας POV

Κάθομαι σπίτι και κάνω γενική.

Στην αρχή νόμιζα ότι σήμερα που προσέχει ο Χάρης την Λυδία μου θα μπορουσα να ξεκουραστώ αλλά... Το σπίτι έχει να καθαριστεί καλά από τότε που ήμουν ακόμα έγκυος και δεν γίνεται να μην κανω γενική καθαριότητα.

Όμως το ότι κοντευουμε να πνίγουμε από την σκόνη δεν είναι ο μόνος λόγος που έχω αρχίσει να καθαρίζω το σπίτι σαν τρελή.

Δεν νιώθω καλά.

Καθόλου καλά.

Έχω υπερένταση και όχι με την καλή έννοια.

Είμαι αγχωμένη.

Και είμαι σίγουρη ότι για αυτό δεν φταίει μόνο το φιλί με τον Χάρη.

Αλλά το γεγονός ότι ο Χάρης έχει σήμερα την μικρή μου Λυδία τον παίρνω εδώ και μισή ώρα τηλέφωνο προκειμένου να τον ρωτήσω τι ώρα θα φέρει το μωρό στο σπίτι και εκείνος δεν απαντάει.

Κοντευω να τρελαθω από το άγχος μου.

Πήρα τηλέφωνο τον Πάρη και μου είπε ότι ο Χάρης έφυγε από το σπίτι πριν δυο ωρες.

Τι στο καλό κάνει και δεν μου απαντάει στις κλήσεις?

Δεν ξέρει ότι ανησυχώ?

Είναι βλάκας.

Αλλά εγώ είμαι ακόμα πιο βλαμμένη που τον αφησα να κρατήσει το μωρό μια ολόκληρη μέρα.

Και με την Ανδρομάχη να λείπει.

Είμαι σίγουρη ότι το κάνει επίτηδες.

Το κάνει επίτηδες για να τρομάξω και μόλις δω ότι είναι καλά και καταλάβω οτι το έκανε για να τρομάξω να εκνευριστω.

Πάντα του άρεσε να με εκνευρίζει.

Για κάποιον λόγο το έβρισκε αστείο και τον άναβε.

Ο μαλάκας...

Πριν 3 χρόνια...

"Χάρη είσαι ένα κάθαρμα!" Φωνάζω έξαλλη στον Χάρη καθώς μπαίνω μέσα στο σπίτι του και τον χαστουκίζω με δύναμη.

"Αουτς! Μωρό μου τι έπαθες?" Με ρωτάει κρατώντας το μάγουλο του και κλείνοντας την πόρτα.

"Τι έπαθα? Ερωτεύτηκα εσένα! Εσένα που με απάτησες και δεν μου απαντουσες και στις κλήσεις μου!" Φωνάζω ενώ μερικά δάκρυα κυλάνε στα μαγουλα μου.

"Άννα μου δεν σε απάτησα. Μην λες βλακείες. Δεν θα το έκανα ποτέ. Αφου έχω ήδη το καλυτερο. Γιατί να πάω σε κάτι δευτερο?" Με ρωτάει καθώς με πλησιάζει.