Δίδυμοι μπελάδες

Μπόμπες?

Δυο εβδομάδες μετά...

Κάθομαι στο κρεβάτι μου βλέποντας νετφλιξ έχοντας στην αγκαλιά μου την γλυκιά μου γατούλα Μπάνι και τον αρκούδο μου τον Μπάμπη.

Η Ειρήνη σήμερα έχει τα γενέθλια της.

Όπως λέει επιτέλους κλείνει τα δεκαοχτώ και θα είναι και εκείνη ενήλικη.

Κάνει πάρτυ στο σπίτι της...

Και εγώ θέλω να πάω...

Θέλω να πάω και εγώ στο πάρτυ για να είμαι κοντά της όταν θα σβήσει τα κεράκια όπως ήταν και εκείνη όταν έσβησα τα δικά μου.

Ναι... Δεν είμαι και το μεγαλύτερο party animal...

Αλλα αυτή την στιγμή θα ήθελα να είμαι δίπλα της...

Και ας έχουμε πένθος.

Δεν ξέρω κατά πόσο είναι σωστό να πάω στο πάρτι αφου έχουν οεραειε μόλις δυο μήνες από τον θάνατο του Χρήστου...

Αλλά δεν θα κάνω κάτι κακό.

Απλά θα είμαι δίπλα στην αδελφική μου φίλη σε αυτή την ομορφη και ευχάριστη στιγμή της ζωής της.

Έτσι και αλλιώς και εκείνη δεν κάνει κανένα ιδιαίτερα μεγάλο πάρτυ όπως ήθελε και ονειρευόταν τόσα χρόνια...

Απλά θα μαζευτούν όλες τις οι φίλες... Θα έχει μουσική και ποτό.

Αυτό μόνο.

Και ναι σε κάποιους αυτό ίσως να ακούγεται υπερβολικό αλλά συνήθως τα πάρτυ της Ειρήνης είναι σαν αυτά που βλέπουμε στις ταινίες στο νετφλιξ.

Αυτή την φορά όμως λόγω του θανάτου του Χρήστου... Που την έχει πληγώσει και εκείνη αφου τον αγαπουσε υπερβολικά πολύ μιας και τον ξέρει από τότε που ήμασταν μικρά παιδάκια...

Και τώρα θα κάνει απλά ένα μικρό πάρτυ για να γιορτάσει την ενηλικίωση της...

Θέλω να πάω και εγώ...

Όμως δεν με αφήνουν να πάω.

Οι γονείς βασικά όχι μόνο στο πάρτυ της Ειρήνης δεν με αφήνουν να πάω αλλά ουτε καν στην σχολή μου.

Φοβούνται πολύ ότι θα πάθω κακό.

Αυτό που κάνουν κανονικά θα με έπνιγε αλλά αυτές τις μέρες είμαι κάπως άρρωστη.

Όλη μέρα είμαι στο κρεβάτι μου και θέλω να κοιμάμαι.

Το έχω ξανά πάθει αυτό.

Οι γονείς μου και ο οικογενειακός μας γιατρός μου είπε ότι εκτός από έλειψη ασβεστίου τελικά έχω και υπόταση για αυτό παίρνω χάπια...