Unlikely Mistake ✔

Mistake.27 - Unworthy of him

That is why sometimes i can't help but wonder what he's thinking.

Hindi na rin ako madalas mabagot dito sa bahay dahil mas madalas na inuuwi nya nalang ang trabaho nya dito. Mas madalas na samahan nya ako. Manunuod kaming dalawa... well mostly ako lang talaga ang nanunuod habang nasa tabi ko sya, gumagawa ng paper works nya at paminsan minsan akong kinakausap. That's enough for me. His just mere presence is enough for me.

Everything between us is doing great since that day... i can't explain how great it is. Hindi rin namin napag-uusapan kung ano ba talagang meron kaming dalawa. Ano na nga ba ang status namin. Status doesn't matter to me anymore. What we have now is enough for me. One thing i am sure... is that I'm happy. He makes me happy. He makes me feel love. He takes care of me and the baby. Yun ang totoo. And i want things to stay that way.

At dahil mainit ang panahon, In the end isang isang blue summer dress na binili sa akin ni Mommy last year ang napili kong isuot, once ko palang naman itong nagamit. Since it was a summer dress sakto lang ito sa akin at hindi maiipit ang tyan ko. Nagdesisyon din akong mag sandals nalang. Simpleng black flip flop havaianas.

Matapos kong magbihis ay lumabas na ako ng closet at naglakad papalapit sa vanity table. Paupo na sana ako ng marinig ko ng bumukas ang adjoining door ng kwarto namin. Sumilip lang sya at hindi pumasok.

"Baby? Are you done?" Narining kong tanong nya.

For some reason... Baby? Had become his endearment for me.

Hindi ko na naman napigilang hindi mamula ang pisnge ko, kaya nag-iwas agad ako ng tingin. Pati ang tibok ng puso ko bumilis na naman dahil lang sa simpleng pagtawag nya sa akin ng ganun.

Kung dati naiirita lang ako pagtinatawag nya ako ng ganyan. Iba na ngayon! Pakiramdam ko sasabog ang mukha ko sa hiya! Ilang beses na akong nag tangkang pigilan sya sa pagtawag sa akin ng ganun but in the end i can't make him stop. Because probably deep inside... I know that i don't want him to stop calling me that way. Deep inside i love it when he called me that way. Deep inside i know na kinikilig ako pag tinatawag nya ng Baby!

"A-Almost done." nahihiyang sagot ko. Humarap ako sa vanity mirror para makapag alagay ng konting make up. Para lang magkakulay ang mukha ko.

"Alright... i get the car ready." sabi nya saka umalis.

Nang matapos ako ay kinuha ko ang bag ko at agad akong lumabas ng bahay. Naabutan ko si Lorenzo nakatayo sa tabi ng sasakyan nya. Naka suot sya ng mustrad colored tokong pants at white polo shirt. Simple lang pero ang lakas pa rin ng dating. Parang model na galing magazine!

"You look wonderful... as always." He said smiling ng makita nya akong papalapit sa kanya. I just rolled my eyes. Things i've learned about him these past few weeks is that one... there is a flirt side of him.

Kung nung una lagi akong natitigilan at namumula sa nga compliments nya, hindi na ngayon. Pakiramdam ko binobola nya lang ako. Pakiramdam ko naglolokohan nalang kami. O nagsawa nalang talaga ako. Wala kasing araw na wala syang compliment para sa akin.