You broke me first [MPREG]

You broke me 47 (2)

Continuation....

The ray of the setting sun is shining through the window. Magtatakipsilim na pala.

I weakly wrap my arms around them. Sinubukan kong tumagilid para mas makita ko pa nahihibing na mga bata.

I securely wrapped my arms around them as I continue to roam my eyes around the room when my eyes caught the sight of someone who's sleeping in an uncomfortable looking chair. God, I missed that angelic face.

Gusto kong abutin siya para hawakan ngunit hindi ko maabot at nanghihina parin ang boung katawan ko kaya tahimik na pinagmasdan ko nalang ang mukha nitong mapayapang natutulog.

He looks so drained and exhausted. I can tell just by looking at the dark circles underneath his eyes.

Ilang minuto ko pa itong pinagmasdan hanggang sa kumunot ang noo nito at unti-unting minulat ang mga mata.

Nagkusot muna ito ng mga mata para ma-adjust ang paningin nito dahil sa liwanag. At nang madako ang paningin nito sa kinalalagyan ko ay nagulat ito ng makitang nakamulat na ang mga mata ako. He looked shocked for a brief moment before his eyes water as he stares at me in complete shock.

"C--chase?" Nauutal ngunit nakangiti nitong sabi. Hindi rin nito mapigilan ang pagpatak ng luha.

It felt a pang of pain on my chest seing him cry because of me.

May naisip akong plano...

"W--who are you? W--where am I?" Untag ko. I saw his face turns white in horror.

"A--anong ibig m--mong sabihin? H--hindi mo ako ma--maalala?" Utal-utal na tanong nito. Ramdam ko ang takot at kaba niya.

"A--anong nangyari sa akin? Sino ka? H--hindi kita kilala." Sabi ko at doon ay hindi na nito napigilan ang umiyak.

P*tangina Chase ano nanaman bang kagaguhan ang ginawa mo?

"Shhh... I'm sorry, I--i was j--just p--playing around. Shhh... " utal-utal na pagpapatahan ko rito. I feel guilt build up inside me for doing that to him.

He's head snaps over and then in no time, I found him hugging me while crying.

Oh, god his touch sent shivers to my spine at makes my stomach flutter as if there's butterfly inside.

"Pinag alala mo ako. A--akala ko kung ano na ang nagyari sayo." Luluhang sabi nito habang nakayakap parin sa 'kin.

"I'm sorry," sinserong paghingi ko ng tawad. Sa loob ko ay hindi lang ang ginawa ko ngayon ang dahilan kung ba't ako humihingi ng kapatawaran. Kundi ang lahat ng mga nagawa kong kasalanan sa kanya.

"Kalimutan na natin 'yon. Pinatawad na kita, ako nga ang dapat humingi ng tawad sayo dahil naging matigas ako. " Sabi nito at kumala sa yakap para tingnan ako.

I unconsciously lift my arms to wipe the tears off his face.

"You don't have to, love. Tama lang ang ginawa mo, dapat lang yon sa'kin para pagbayaran ang kasalanan ko sa'yo. Kung kinakailangan na palagi akong humingi ng tawad sa iyo, gagawin ko. Basta manatili lang kayo sa tabi ko. Kung kailangan na ibuwis ko ang buhay ko gagawin ko dahil hindi ko kaya na ni isa sa inyo ang masaktan. Hindi ako mag-aatubili na gawin ang lahat ng iyon dahil mahal ko kayo, at higit sa lahat mahal kita. Mahal na mahal." Banayad at puno ng sinseridad ang bawat katagang binibitawan ko.

He couldn't help himself to burst in tears. Umiiyak na yumakap nanaman ito sa akin.

Nanatili itong nakayakap ng ilang minuto habang ako naman ay hinahagud ang likuran nito habang padamping hinahalikan ang ulo nito.