"bir araba korna çalıyor,
sen annen sanıyorsun ağlıyorsun.
hala kimse okşamıyor saçlarını,
kıyamet kopuyor da
sen ölmüyorsun."
texting/düzyazı,gay kurgu
Merhaba, nasıl başlayacağımı ya da ne diyeceğimi bilmiyorum açıkçası ama fazla uzatmayacağım. Kitabımı okuduğunuz ve destek olduğunuz çok çok teşekkür ederim 🥺🥺 Teşekkürlerim az kalır ama elimden bir tek bu geliyor 🤍 bir de sadece ağlamak...
Her şeyin sonunda ne olduğundan bahsetmek istiyorum biraz, belki bilmek istersiniz diye. Güneş iki hafta sonra geri döndü, Ilgaz'ın babasının taşınacağı sırada. Babası Ilgaz'dan emanet olarak gördüğü için Güneş'i yanına aldı. Sevgiyle büyüyemedi belki ama en azından savunmaya muhtaç kalmadı. Geldiğinde yaralı gibi bir şeydi zaten.
Aktan gitmeden önce bir ev satın almıştı. Tam da hayalini kurdukları bir ev ama Ilgaz'a sürpriz olsun istemişti, Ilgaz bunu hiç bilemedi. Zaten her şey aceleye geldiği için kendisi bu konuyla tam olarak ilgilenemedi ve Ilgaz'ın babasından rica etti. Her ihtimale karşı kendisine bir şey olursa Ilgaz güvenli bir şekilde babasıyla yaşasın diye o dönene kadar ev babasına ait olsun istedi :') Tamamen babasına emanet etti yani evi.
Babası(evt adı yok çünkü gerek duymadım kendisi hakkında ne düşüneceğimi bilmiyorum) artık her şeyin başladığı ve bittiği evde yaşayamayacağı için vicdan azabı ve suçluluk duysa da Aktanın evine taşındı. En azından hayalini kurdukları gibi güneş bahçesinde mutlu bir şekilde yaşıyor.
Aktan ve Ilgaz ayrı yerlere gömüldü. Ilgazın gömülmesi gereken yer annesinin yanı olsa da ondan çok uzakta bir yerde mezarı. Hemen yanında bir ağaç var, tüm ölü bedenlerden uzakta.
Babası solmuş çiçekleri yeniden canlandırmak için Ilgaz ve Aktan'ın mezarlarına dikti, sürekli ziyarete gitti. İyi bir baba mıydı ya da iyi bir insan mıydı bilmiyorum ama oğlunu gerçekten seviyordu sanırım. Hayatı boyunca vicdan azabı çekti, çok yaşamadı zaten. Bazen sevgi de yetmiyor, ya da sadece sevdiğini düşünmekle olmuyor bazı şeyler. En azından oğlu için son bir kez çabaladı, çiçekler Aktan ve Ilgaz ile birlikte ilkbaharda yeniden çiçek verdi.
Bizden bu kadardı, okuduğunuz ve destek verdiğiniz için tekrar tekrar teşekkür ederim. Kendimi gerçekten kötü hissettiğim zamanlarda burası benim için bir ev oldu. Ilgaz yaşamak istediğinde ve mutlu olduğunda kendi ellerimle evimi yıkmış gibi hissetmiştim çünkü çok zıttık birbirimize. Zamanla dengeledik bazı şeyleri. Uyuşamadık, çok zorlandık ama birlikte ilerlettik bir şeyleri. Aktan'a ve Ilgaz'a da yanımda oldukları için teşekkür ediyorum. Kalbimde o kadar büyük bir yer taşıyorlar ki tarif edemem. Hep zihnimin ve kalbimin içerisinde olacaklar. Kim ne düşünür bilemem ama ikisi de tekrardan buluşacakları düşüncesiyle bu dünyadan gittiler, bunu söyleyebilirim.
Hala finali idrak edemiyorum. Yani bitti ama gerçekten çok özleyeceğim biliyorum. Belki kızdınız, kırıldınız ama bazı sonlar mutlu etmiyor işte. Son dediğimiz şey böyle oluyormuş, onu da anladım. Aktan ve Ilgazdan bu kadardı.
Sizi çok çok seviyorum ve çok özleyeceğim, kendinize çok iyi bakın umarım bu dünya hepimize çok iyi davranır, sevgiyle 🧡😽
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
