Zawgyi
" ေမာင္ ငါေတာင္းပန္ပါတယ္ "
" မင္းဒီမွာပဲအိပ္လိုက္ "
" ဟင္ "
ေခါင္းအံုးယူကာ အခန္းထဲကထြက္သြားသူေၾကာင့္ မ်က္ရည္တို႔အိခနဲက်လာျပန္သည္။ ေမာင္အကုန္သိသြားတဲ့ေန႔တည္းက ညိဳ႕ကိုေ႐ွာင္ေနတာျဖစ္သည္။ အခန္းကိုလည္းျပန္မအိပ္ပဲ ညိဳ႕ရဲ႕အရင္ကအခန္းထဲ သြားအိပ္ေနတာျဖစ္သည္။ အတူေနျဖစ္တည္းက ေမာင္က ညိဳ႕ကိုကိုယ့္အခန္းကိုယ္မျပန္ခိုင္းေပ။ ညိဳ႕ရဲ႕ အသံုးအေဆာင္ပစၥည္းနဲ႔ တစ္ျခားအရာေတြအကုန္ သူ႔အခန္းထဲေရြ႔သည္။ သူ႔အခန္းက ညိဳ႕အခန္းထက္စာရင္ က်ယ္တာေၾကာင့္ ညိဳ႕လည္း သူ႔အခန္းမွာပဲေနျဖစ္ေတာ့တာျဖစ္၏။
အခုေတာ့ ေမာင္က သူႏွင့္အတူမအိပ္ဘူးဆိုကာ ညိဳ႕အခန္းထဲသြားအိပ္၏။ ေတြးမိတိုင္းစိတ္မေကာင္းျဖစ္ရသည္။ နက္ေစြးေသာအိပ္ယာႀကီးေပၚတြင္ တစ္ေယာက္ထဲက်န္ခဲ့ရသည္။ ဒီရက္ပိုင္းေတြမွာ ေမာင္က ညိဳ႕ကိုေတြ႔တာႏွင့္ လွည့္ထြက္သြားတတ္သည္။ ညိဳ႕မႏိုးခင္ အေစာႀကီးတည္းက ေမာင္ကရံုးသြားၿပီျဖစ္သည္။ သူ႔အေမႏွင့္ေတာင္စကားမေျပာ ၊ မနက္စာ ၊ ေန႔လည္စာလည္း ဘယ္မွာစားသည္မသိေပ။ ဒီေလာက္အထိေတာင္ျဖစ္သြားတာလား ၊ အေျခအေနက။
ညိဳ႕သက္ျပင္းခ်လိုက္ရင္း အိပ္ယာေပၚလွဲခ်လိုက္၏။ ေဘးကလြတ္ေနသည့္ အိပ္ယာေၾကာင့္ သူလည္းအိပ္မေပ်ာ္ေပ။ သူတို႔အျဖစ္က နီးရက္နဲ႔ေဝးေနသလိုမ်ိဳး။ ႏွစ္ေယာက္ၾကားမွာ နံရံတစ္ခုသာျခားသည္။ နာရီစကၠန္႔ေတြ ကုန္ဆံုးသြားေတာ့ ညိဳ႕အိပ္ေပ်ာ္တစ္ခ်က္မေပ်ာ္တစ္ခ်က္ျဖစ္လာ၏။ လံုးဝအိပ္မေပ်ာ္သြားခင္ အခန္းတံခါးျဖည္းျဖည္းခ်င္းပြင့္လာၿပီး လူရိပ္တစ္ခုဝင္လာတာေတြ႔သည္။ နဖူးျပင္ကေႏြးသြားတာကိုလည္းသိသည္။ ေတာင့္မခံႏိုင္ေတာ့ေသာ မ်က္လံုးမ်ားကေတာ့ သစၥာ႐ွိစြာမွိတ္သြား၏။
<<<<<<
>>>>>>
မနက္စာျပင္ဖို႔အတြက္ ညိဳ႕ငါးနာရီေလာက္တည္းက ႏိုးေနတာျဖစ္သည္။ အိပ္ေရးဝေနလို႔လည္းျဖစ္သည္။ ေမာင္အိပ္သည့္အခန္းတံခါးကေတာ့ပြင့္မလာေသးေပ။ စီးေနက်ကားကလည္း ႐ွိေနေသးသည္မို႔ ေမာင္အိပ္ေပ်ာ္ေနတုန္းျဖစ္ရမည္။
YOU ARE READING
ASTILLBE (Completed)
Teen FictionMarried Life ( Male Pregnant ) " ငါေမာင့္ကိုခ်စ္တယ္ ဒါေပမယ့္ ငါ့မွာလည္းသည္းခံႏိုင္တဲ့အတိုင္းအတာဆိုတာ႐ွိတယ္ မင္းငါ့ကိုအရင္ေက်ာခိုင္းရင္ မင္းထားခဲ႔တဲ႔အတိုင္း ငါေနမယ္ ၊ မင္းကိုငါအရင္ေက်ာခိုင္းတဲ့တစ္ေန႔ လံုးဝျပန္လွည့္လာမွာမဟုတ္ဘူးဆိုတာ ေမာင္မွတ္ထား " "...
