EFSUNKAR +18 (Tamamlandı)

BEDEL

Selam gençle bir sonraki bölüm bildiğiniz üzere Final. Neyse onu bunu geçelim bu kitap Final olduktan sonra Sonbahar ve Döngüye devam edeceğim :D

Lütfen yorum yapın :D

***

"Mi-mirza."diye mırıldandım. Beni fark ettiğinde hızlıca yanıma gelip sıkıca sarıldı ve saçlarımı öptü. "Ayşe mi yakalandı yoksa o-"geri kalanını söylemeye dilim varmamıştı.

"O yakalandı güzelim o orospu çocuğu."gözlerimi sıkıca yumduğumda birkaç damla yaş aktı.

"Gitme şimdi Zerenle beni tek bırakma lütfen."kollarını bana iyice doladığında gözlerimi sildi ve derin bir nefes aldı.

"Gitmiyorum kızımın sağ salim olduğunu görmeden gitmeyeceğim."birlikte içeriye girdiğimizde ameliyathanenin önüne geldik. Ameliyathanenin önündeki koltuklara oturduğumuzda beklemeye başladık birkaç saat sürmüştü bu bekleyiş doktor ameliyathaneden çıkana kadar sürmüştü. Doktor çıktığında bize Zeren'in iyi olduğunu ve iyileşeceğini söylemişti onu yoğun bakım benzeri bir odaya almışlardı ayıldığında yanına girebileceğimizi söylemişlerdi.

Yaklaşık bir saat daha da ayılmasını beklemiştik. Ayıldığında odasına girip ikimizde elini tuttuk bu kez elini çekmemesi içime su serpmişti. Gözlerini ikimizde gezdirirken hiçbir şey söylemiyor sadece susuyordu. Mirza Zeren'in elinin üzerine bir öpücük kondurduğunda gülümsedi. "Bebeğim babanın ufak bir işi var ama hemen gelecek tamam mı?"dediğinde Zeren yine öylece yüzüne bakmakla yetinmişti. "Ama anne hep burada olacak."bakışları bu kez bana döndüğünde hafifçe yatağın kenarına oturdum bu hareketim yüzünde ufak bir tebessüme sebep oldu yanında olmamız ona güvende hissettiriyordu.

Mirza ayaklandığında beni anlımdan öpüp odadan çıkmıştı. Zeren ile baş başa kaldığımızda yatağın bir ucuna uzandım ve onu rahatsız etmeden bana sarılmasına izin verdim. "Canın acımıyor öyle değil mi bebeğim?"dediğimde kafasını varla yok arası sallamıştı.

"Peki bir tanem ben buradayım tamam mı? Bir şey istersen hemen söyle meleğim."yanağına ufak bir öpücük kondurdum ve onu kendime çekip kolumla sardım bu hareketim onun kendini daha fazla güvende hissetmesini sağlamıştı.

Mirza'dan

Mahşerin mekanından içeriye girdiğimde sabrımın son demlerindeydim içeriye girdiğimde o insan demeye bile bin şahit olan adamı acılar içinde öldürecektim. Benim kızıma ne yaptıysa bin kat beterini yaşayacaktı önce cehennemi görecekti sonra ölecekti!

Kumarhane tarzı mekana girer girmez hızlıca beni yönlendiren korumayı geçip alt kata indim. Alt kata indiğimde koridorun sonundaki odaya ilerledim kapıdaki koruma kapıyı açtığında direk dalmıştım bodrum benzeri odaya. Gözüm kimseyi görmezken direk sandalyeye bağlanmış adama takıldı bakışlarım hızlıca ona doğru ilerlerken üzerimde fazlalık taşıyan ceketi çıkartıp bir kenara fırlattım ve adama yumruğu yapıştırıp sandalye ile birlikte yere düşmesini sağladım.

"Sana da merhaba kardeşim ve geçmiş olsun."diyen Mahşerin sözlerini umursamadım aklımda sadece minik kızımın küçük bedeninin yaşadığı acılar vardı. "İstersen biz burayı boşaltalım."dediğinde işte şimdi ilgimi çekmişti.

"Sevinirim."diye söylendim. Kafasını salladığında korumalara çıkmalarını işaret etti ve ayaklanıp oda çıkarken yanıma geldi ve hafifçe omzuma dokunup destek olurcasına sıktı.

"Her zaman her şey için buradayım."dediğinde burukça gülümsedim.

"Biliyorum."omzuma iki kez hafifçe vurduğunda bodrumdan çıktı ve kapıyı kapatıp beni bu yaratıkla baş başa bıraktı. Evet yaratık çünkü bu adama ne insan denirdi ne de hayvan!