One Great Love

Episode 10

"It's nice to meeting you again Dalton, I couldn't thank you enough for helping Marie. Hindi ko alam anong gagawin ko if may nangyari sa kanya. " Kinabig ni Alex si Marie papalapit sa kanya at itinoon ang tingin dito.

"That's nothing it's my responsibility to take care of my employees." Dalton doesn't know why he got pissed especially when he saw Alex hugging and consoling Marie, he was there all along when Marie was on a difficult situation but she never tried to come and confide to him. He sometimes caught her staring in emptiness and crying alone but she never called out for him.

"By the way I have to leave you both, I have something to do in the office." Napipilitan nitong paalam.

"It's okay Dalton, I'll have to leave as well, I still have patients waiting for me at the clinic, I just visited Marie to know if she's fine." Saad ni Alex habang nakatingin kay Marie, he smile and pinch her nose.

"Marie, take care of yourself always, I'll be calling you from time to time para I check ka okay? If may kailangan ka inform me, if hindi man ako makakapunta para iabot sa iyo at least maipapadala ko man lang." Pag reremind ni Alex.

"Okay po, sige na alis na tsupe at baka ako pa dahilan ng pagkadelay mo. Hmmp. Sir ihatid ko po muna si Alex sa may entrance." Pagpapaalam niya sa binata at nauna nang naglakad, tawang-tawa naman si Alex sa tinuran ni Marie, sumunod na ang binata at kumaway nalang ito kay Dalton dahil hinihila na ito ni Marie.

Naririnig pa ni Dalton ang pagkukulitan ng dalawa habang papalayo sa gazebo at naiwan siyang mag-isa. Nawala din sa isip niya kung bakit pinuntahan niya ang dalaga dahil sa inis. Naiinis siya sa sarili niya because he couldn't help but be affected sa ikinikilos ng dalawa. Dahil sa asar dumiretso siya sa terrace ng farm house kung saan naroon ang mini bar. Kinuha niya ang isang bote ng whisky sinalinan nito ang isang low ball glass ng alak habang umiinom ng alak, he is also evaluating himself. What is wrong with him?He wasn't taking anything seriously before, kahit na ang mga babaeng naka fling niya ay walang ni anumang epekto sa kaniya, but when it come to Marie it's the opposite way around.

"But why now? Why do if feel that I have to take care of you and take full responsibility of you. Your not my type of girl pero bakit ba sa tuwing may lalapit at makikipag usap sa iyo ay naiinis ako. At bakit ba iniisip kita ngayon? What the hell is wrong with me?" Kinakausap nito ay sarili while pacing back and forth infront of the bar counter.

Inilapag niya ang baso at nagsalin muli ng alak dito at naupo na sa high chair ng bar. He put both his palm in his forehead and massage it with his fingers to calm himself, he felt that anytime his head would explode, he can't explain what he's feeling right now.

"Damn! Don't be stupid Dalton!" Naihampas ni Dalton ang kanyang kamay sa may counter top ng bar. Tumayo ito at inisang lagok niya ang alak, sunod sunod ang ginawa niyang paglagok hanggang sa nararamdaman niyang medyo nalalasing na siya.

"Damn! I really don't know what you've done to me Marie! Bakit mo ba ginugulo ang isip ko! I was fine before I knew you! I don't want this feeling! I hate you! No, no, no, I don't hate you, I hate myself. I hate myself! Hindi ikaw to Dalton, no!" Nagsasalitang mag-isa ang binata habang nakasalampak sa sofa at hawak hawak ang baso ng alak at patuloy sa pag inom.

Natagalan si Marie sa paghatid kay Alex dahil madami pa silang pinag-uusapan. Bumalik ang dalaga sa Gazebo to finish what she started. Nang maligpit na niya lahat ng mga gamit at maipasok sa tool room bumalik na ito sa opisina. Naabutan nito si Bryan na Naghahanda na para umuwi.

"Bry, andito ka pa pala, akala ko nagpahinga ka na?" Tanong ni Marie.

"Tapusin ko lang itong monthly report ko at kailangan na ito isend sa head office mahirap na baka magkakaroon pa tayo ng fine." Replied Bryan.

"Off mo bukas Diba?" Asked Marie.

"Sana eh ayaw mo makipag date sa akin eh." Saad ni Bryan.

"Ayan ka na naman, magpaalam ka muna kay Kuya Alex if papayag siya eh di why not." Pabirong sagot ni Marie.

"Eh kapag ba pumayag sasama kang magdinner sa akin bukas?" Paninigurado ng binata.

"Ha ah eh, bukas agad di pa pwedeng pag-isipan muna, grabe naman ito, next month pwede? Excited lang at nagmamadali?" Natatawang sagot ng dalaga.

Matagal nang may gusto si Bryan sa  dalaga. Unang linggo palang na magkatrabaho ang dalawa ay nagpahayag na ito ng damdamin sa dalaga pero hindi ito binibigyan ng chance ni Marie. Lagi itong may rason kapag inaaya niya ito. Lalong humanga si Bryan sa dalaga sa araw-araw niya itong naka salamuha nakita nito kung gaano kabuti ang dalaga. Hindi lang sa pisikal na anyo kundi ang kagandahang loob nito. Ganun pa man hindi pa rin nawawalan ng pag-asa si Bryan hanggat hindi pa nag aasawa si Marie.

"Hoy Bryan okay ka lang, yung laway mo o tumutulo na. Bakit ba bigla ka na lang nag-space out diyan?" Sabay tawa ni Marie.

"Ha! Eh ang ganda mo kasi kaya natulala ako." Pang-aasar nito.

"Ay ewan ko sayo, bahala ka na nga sa buhay mo, makaalis na nga at baka mainlove ka pa ng tuluyan sa gandang sinasabi mo!" Sabay tawa iniwan na niya ang binata na napakamot nalang sa ulo at nagtungo sa kitchen para kumain at makapag pahinga. Pagkatapos kumain ng hapunan ay pumanhik na siya sa niya sa staff quarters. Nang papalapit na siya sa kanyang kwarto nagtaka ang dalaga kung bakit nakaawang ito. Hindi niya man ito kinandado pero sinigurado naman niya na sinarado niya ito.

"Dios ko po, baka may nakapasok na na ahas, naku naku!"dumukwang siya at sinilip niya mula sa maliit na bukas sa pintuan ang loob ng kwarto neto pero wala siyang maaninag dahil nakasarado ang mga ilaw sa kwarto niya at balcony ang tanging nakabukas lang ay ang ilaw mula sa sala. Nang may may kung anong kumalampag sa loob na para bang nahulog may narinig siyang umungol. Nagitla si Marie at nawalan ng balanse at natumba.

"Panginoon parang awa niyo na po, magsisimba na po ako, patawarin niyo po ako at ilayo sa kapahamakan." Nagsasign of the cross si Marie habang nakapikit ang mga mata, hindi siya makagalaw sa dahil sa takot.

"Mmm- aa-rr-ii-ee asan ka na? Huwag mo akong iwan!" She heard an audible voice coming from here room. Biglang may kung anong malamig na hangin ang umihip SA kanyang likuran.

"Dios ko po! Ayoko naaaa. Paalisin nyo na po sila. In Jesus name!! Ate milaaa! Ate Milaaaa!! Tulungan niyo po ako!" Napasigaw na kumaripas na ng takbo si Marie pababa dahil sa takot.

Pinagpapawisan na ito ng malamig at dumiretso ng mini tindahan naabutan niya si Mila na nagkukwenta ng kita.

"Dios ko bata ka! Anong nangyayari sayo? Para ka na namang nakakita ng multo sa itsura mong yan." Nag-aalalang tanong ni Mila sa aligagang istura ni Marie.

"Ate!! M-m-multo, may multo sa taas?" Nauutal na saad ni Marie.

"Ha anong multo, iha alas 6 pa lang ng hapon, mamaya pang alas dose lalabas ang mga multo dito, may time frame kaya yang mga yan." Pabirong sabi ni Mila habang inaabutan ng tubig ang dalaga para kumalma.

"Ate totoo po, hindi po ako magbibiro meron po talaga, nasa kwarto ko. Tinatawag pa nga po pangalan ko. Kilala ako ng multo ate! Kilala ako, Ate samahan mo ako paalisin mo na yung multo parang awa mo na po!" Pagmamakaawa ng namumutlang dalaga.

Nang mula sa kanilang kinaroroonan ay may narinig silang kumalabog mula sa taas Nagkatinginan silang dalawa lalong natakot si Marie.

-----****------****------*****------*****---

Sorry po sa late update may family emergency Lang! Hope you enjoy reading this chapter

--------******-------*****--------*****------