Helveryst Series #2 : The Cassanova and The Hater

Chapter 21 - Sharing Pain

"As if I listened to you. Kung umalis ba ako may mag-aalaga ba sa'yo?" I raised my eyebrow at her.

"Hindi ko kailangan ng mag-aalaga sa'kin. Wait...Who the fuck changed my clothes?!" Tiningnan niya ako ng sobrang sama pagkatapos niyang makita ang suot niyang jacket at saka pajama.

I immediately raised my both hands as if I'm surrendering."Not me. Pumasok ka sa CR pagkatapos mong malasing at paglabas mo nakabihis ka na. Just to let you remember, I didn't touch any part of your body. Maliban na lang kapag nahuhulog ka sa kama mo kase sinasalo ki---"

"S-Sinalo m-mo'ko? So you really touched my body, you bastard!" Pinaghahampas niya ako kaya ginamit kong pansalag ang mga kamay ko.

"Alangan naman hayaan kitang mahulog sa sahig, 'di ba? Hindi kaya ng konsensya ko na hayaan kang masaktan. Of course, I'm going to catch you." Hindi ko alam kung anong meaning ng sinabi ko basta bigla na lang siyang natigilan.

Pero sa kamalas-malasan, tinamaan niya ang mga sugat sa kamay ko kaya napadaing ako sa sakit. She stopped hitting me when she saw me groaning in pain. Anak ng---naman oh!

"Goddammit! Fuck---Ang hapdi!" Kinagat ko ang pang-ibabang labi ko nang makitang dumudugo ang mga sugat ko.

"Shit! What happened to your hands?! What did I do?" she asked, panicking.

"Ikaw kase eh! You hit me so hard and my cuts were still fresh. Hindi naman kase ako marunong maglinis ng bubog at hindi rin ako maingat kaya nagkasugat ako."

"You're really stupid, aren't you? Bakit mo naman naisipang maglinis kung hindi mo naman pala alam kung pa'no?! Nagbibigay ka talaga ng perwisyo sa'kin kahit kailan."

Her words hit me that I couldn't even talk. Naglakad siya papasok sa CR niya at hindi man lang ako tinapunan ng tingin kaya naisipan kong lumabas na lang. Tinapos ko ang nilinis ko kanina sa kusina at tinapon sa basurahan niya. I didn't say anything when she get out of her room while holding a first aid kit.

She's not going to put an alcohol to my wounds, right?

"Sit here. I'll treat your wounds. Baka ma-infected pa 'yan at ako na naman ang may kasalanan."

She's always so harsh on her words. Hindi niya ba alam na nasaktan din naman ako sa sinabi niya sa'kin kanina? O talagang wala siyang pakialam? Aish. She never did care for anyone's feelings in the first place.

At saka bakit nga ba ako nasaktan? Ganito ba talaga kapag may gusto ka sa isang tao tapos may sinabi siyang masakit sa'yo?

"N-No thanks. Kaya kong gamutin 'tong mag-isa sa condo ko. You should drink advil first before eating the food that I prepared for you in the kitchen. Handa na 'yon lahat, pumasok ka sa University kung kaya ng katawan mo." I gave her a small smile at walked towards the door.

"Hindi ka ba kakain? You prepared the food, right?"

Kapag inaya mo'ko, mabilis pa sa kidlat akong kakain katabi mo.

I turned around to face her but eventually shook my head."I prepared it for you that's why you should eat it by yourself. Oh pa'no? Alis na'ko. Kailangan ko pang maligo para pumasok."

Takte! Ayain mo na kase ako. Nagugutom na ako kanina pa. Bwisit!

"Fine, mukhang hindi ka naman mapilit eh. You can go now. Thanks by the way."

Bagsak ang balikat kong lumabas sa condo niya at binuksan ang condo ko. I get a first aid kit in the drawer and sat on the sofa. I couldn't fucking do this because I'm fucking afraid of alcohol and betadine. Bata pa lang ako takot na ako rito. That's why I'm taking care of myself as much as I can so that Mom won't apply me this. Iyakin kaya ako sa ganito!