Part (26) ( ေမာင္နဲ႔အတူ႐ွိေနသမ်ွအခ်ိန္တိုင္းက ငါ့အတြက္နိဗၺာန္ပဲ)

Start from the beginning
                                    

" ဟုတ္ပါၿပီ တိမ္ယံ ၊ ျပန္ေတာ့ေလ ဂ်ဴတီ႐ွိပါတယ္ဆို "

" ဟာ လြမ္းကိုေတြ႔ခ်င္လို႔လာတဲ့လူကို အေမာစို႔ေအာင္ ၊ လြမ္းအခန္းက ဘယ္နားမွာလဲ ကိုယ္လိုက္မယ္ေလ ၊ ဒီအတိုင္းေတာ့ျပန္မသြားႏိုင္ဘူး "

" ၿပီးေရာေလ ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ေတာ့မလိုက္ပါနဲ႔ ခင္ဗ်ားကြၽန္ေတာ့္ကို နားေနခန္းထဲမွာေစာင့္ေနလို႔ရတယ္ ၊ ေစာင့္ႏိုင္ရင္ေပါ့ "

" ေစာင့္ႏိုင္တာေပါ့ ေလးအသၤေခ် ကမၻာတစ္သိန္းဆိုတဲ့အခ်ိန္ကာလေတာင္ ကိုယ့္သည္းခံႏိုင္စြမ္းကို မမွီပါဘူး ဟဲ ဟဲ နားေနခန္းကဘယ္မွာလဲ ေစာင့္ေနမယ္ေနာ္ "

" အေျပာကေတာ့ ေရႊမန္းပဲ "

လြမ္း နားေနခန္း႐ွိတဲ့ဘက္ကိုလက္ညိဳးထိုးျပလိုက္သည္။ တိမ္ယံဆိုတဲ့လူက နားေနခန္းဘက္ကိုထြက္သြားမွ သူနာျပဳဆီက စာရင္းေတာင္းၾကည့္လိုက္ၿပီး round လွည့္ရေတာ့သည္။ ႐ွစ္နာရီေက်ာ္မွ လြမ္း ဟိုလူ႔ကိုသတိရေတာ့သည္။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ပါ ဒီအခ်ိန္ထိသူေစာင့္ႏိုင္မွာမဟုတ္ပါဘူး။ မေစာင့္ႏိုင္ရင္ ျပန္သြားလိမ့္မယ္။ ၿပီးတာနဲ႔ လြမ္းအိမ္ျပန္ဖို႔လုပ္ရသည္။

" ေဒါက္တာမူပိုင္ "

" ေျပာပါ မေကသီ "

" နားေနခန္းထဲမွာ ေဒါက္တာကိုေစာင့္ေနတဲ့သူ အခုထိ႐ွိေသးတယ္ ၊ ေဒါက္တာ ဂ်ဴတီၿပီးရင္ သူ႔ကိုေျပာပါတဲ့ "

" အာ ႐ွိေနေသးတာလား ဟုတ္ၿပီ ဟုတ္ၿပီ ကြၽန္ေတာ္သြားလိုက္မယ္ေနာ္ "

လြမ္း အိတ္ကိုယူကာ နားေနခန္းဘက္ကိုေလ်ွာက္သြားလိုက္သည္။ ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဟိုလူက သက္ေတာင့္သက္သာထိုင္ေနခဲ့။

" အဟမ္း ကြၽန္ေတာ္အိမ္ျပန္ေတာ့မလို႔ "

" ဂ်ဴတီၿပီးၿပီလား ေကာင္းတယ္ ၊ လြမ္းတစ္ခုခုလိုက္စားခ်င္လား ကိုယ္treatပါ့မယ္ "

" ဒါဆို ေနရာကိုခင္ဗ်ားပဲေရြးလုိက္ပါ "

" ကိုယ္က အစားမေရြးဘူး ၊ ကိုယ္ျကိဳက္တာကို လြမ္းမႀကိဳက္မွာစိုးတယ္ ကိုယ္ေျပာတာနားလည္လား ၊ လြမ္းပဲေရြးလိုက္ပါ "

ASTILLBE (Completed)Where stories live. Discover now