Red Strings Entanglement

CHAPTER 2

"I'll be fine!Promise, hindi ako gagawa ng bagay na makagalit sayo."Napahilot ito sa kanyang sentido nang dahil sa sinabi ko.

"I'm not gonna get mad at you, if you do stupid things. I'm f*cking worried, Jewel! What if it happens again? That you got touched by a despicable, disgusting, pervert man!" I looked away when I saw how Kuya's expression looked worried.

"Hindi iyan mangyayari."

"I'm not gonna let it happen again and I say, no-"

"Ano kaba, James!Payagan mo na iyan si Jewel."Napangiti ako nang biglang marinig ko ang boses ni mama. Lumapit ito sa screen at ngumiti at kumindat sa akin.

"But, mom-"

"No buts!"Mom said angrily, but she winked at me. My eyes twinkled in joy. I know my brother saw that because he rolled his eyes. "Jewel is a grown woman, she can handle herself. Stop treating her like a kid!"

"But-"

"James Arcturus Bernard Smith!" sigaw ni mama at nilagay ang kanyang kamay sa kanyang beywang.

"Fine."He sighed and I started jumping in my room.

"Yes!"

"But the one who I hired would be watching you. I'll be watching you." He glared at me. Ang creepy naman non. But it's okay, I think I can handle it, at least I can work in a cafe. My plan is now starting to work!

"That's okay, kuya."ngiting sabi ko.

"Bye sweetie."sabi ni Mom at kumuway.

"Bye, Mom," I said while having the biggest smile on my lips.

"Hey!What about me-"Hindi natuloy ang sasabihin ni kuya nang bigla ko inend and call. I was biting my lips, while thinking of his expression.

"Yes, yes, yes!"I said while jumping on my bed.

I can now save up money to go to France!

Napatigil ako sa pagtalon sa kama nang marinig ko ang pagkatok sa pinto. Lumapit ako sa pinto at binuksan ito. Kumunot ang aking noo ng makita ko si Amber. Pumasok ito sa loob na hindi ako kinakausap.

"May kailangan ka?"kunot noo kong tanong.

"Sabihin mo sa akin, kung bakit gusto mo magtrabaho sa cafe, Jewel."sabi ni Amber at humarap sa akin na humalukipkip. Napabuntong-hininga ako nang dahil sa tanong niya, lumapit ako sa aking kama at umupo don.

"I already told you-"

"Alam ko na may iba pang dahilan kung bakit mo gusto magtrabaho, and I need to know why. Bakit ka umuwi sa Pilipinas?"Mukhang alam ko na kung saan patungo ang pag-uusap namin.

"Hindi ba sapat na miss ko kayo?"I innocently said.

"Hindi."walang ekspresyon niyang sabi. Matagal kami natitigan at wala akong plano umiwas nang tingin. Hindi nagtagal ay siya na ang nag-iwas nang tingin. Ngumisi ako sa aking tagumpay.

"Fine."I sighed."Promise you won't tell anyone about this."

"I promise."sabi niya at umupo sa aking kama. Humawak ako sa aking tiyan at tumingin siya don na gulat na gulat. Magsasalita na sana ako pero inunahan niya ako."Wait, you're pregnant?"gulat niyang tanong.

"What the heck?!No!"I shouted and she ighed in relief."How can you say that?"hindi makapaniwala kong tanong.

"Hinawakan mo ang tiyan mo kaya akala ko buntis ka."

"You're so unbelievable."

"Okay, okay. Let's go back."she said and I sighed. Okay, here goes nothing. Kahit ano naman pilit kong ideny ay alam ko na tatanongin niya ulit ako hanggat makuha niya ang sagot na hinihiling niya. So, there's no sense of lying.

"I want to find Dad."I saw how his expression changed from being serious to shocked.

"What?!"hindi makapaniwala niyang tanong.Napatayo ito at nakatingin parin sa akin na gulat na ekspresyon.

"Calm down," I said and she was shaking her head and looking at me in disbelief.

"D*mn it, Jewel!Alam mo na naghiwalay na ang mga magulang mo. They are even divorced. I repeat, DIVORCED. Akala ko ba tapos ka na dito, akala ko ba okay ka na!"sabi niya at napabuntong-hininga ako.

"I will never be okay with my family not being complete!"I said and stood up.

"Hindi kita masisisi Jewel, kung ganyan ang nararamdaman mo. Sana naman isipin mo huwag kang makasarili, isipin mo din ang nararamdaman ng mama mo."sabi niya at mas lalo akong nainis. Ako pa talaga ang selfish dito?Hindi nila sinabi sa akin ang nangyari at bigla nalang umalis si papa!

"Oh, so I'm selfish?For 10 f*cking years I had to act like I was okay. I had to make myself okay to everyone, that I wasn't affected of Mom and Dad breaking up!"inis kong sigaw at nagbago ang kanyang ekspresyon nang makita niya na nagsimula ng tumulo ang aking mga luha. Pilit ko ito pigilan pero hindi ito nakikinig. I frustratedly wipe them away and glared at her.

"Jewel."mahinang sambit niya sa aking pangalan.

"You don't know how empty I am inside."iyak kong sabi at umupo sa kama.

"Jewel, alam ko ang sakit na nararamdaman mo, naiintindihan kita."sabi niya at umupo din sa kama. Yayakapin na niya sana ako pero lumayo ako sa kanya.

"No! You don't understand, because your family is complete, and I'm not!"Natigilan ito nang dahil sa sinabi ko at napaiwas nang tingin."I was a Daddy's girl and all my life I looked up to him, and then he suddenly left. I want to know his reasons why he left us, I will accept it. No matter how stupid it is! I just want him home."

"Jewel, I'm sorry."sabi niya at lumapit sa akin. This time, I didn't stop her from hugging me.

"Gusto ko lang siya makasama."iyak kong sabi habang inaalala ang mukha ni papa na nakangiti sa akin at yumakap sa akin"Bakit kailangan ito mangyari?Ano bang nagawa ko kung bakit nangyari ito sa akin?"

"Jewel, I'm really sorry."sabi niya at mas lalong hinigpitan ang pagyakap sa akin. Napahiwalay ako sa pagyakap nang biglang may kumatok sa pinto. Lumapit si Amber sa pinto at tinignan ako, pinahid ko ang mga luha ko, bago binuksan ni Amber ng pinto. Nang buksan niya ang pinto ay bumungad sa amin ang aming kaibigan na nag-alala.

"Okay lang ba kayo?Narinig ko ang pagsigawan niyo diyan."sabi ni Natasha at tumingin kay Amber at tumingin sa akin. Nagulat ang dalawa nang makita ang mukha ko na halatang galing sa pag-iyak.

"Jewel, umiiyak ka ba?"tanong ni Sapphire at lumapit sa akin at umupo sa kama.

"Anong nangyari?"tanong ni Natasha kay Amber at lumapit din si Natasha sa akin.

"Its best na hindi niyo malaman."sabi ni Amber at sinira ang pinto bago lumapit sa amin.

"Kaibigan kami ni Jewel, kaya kailangan din namin ito malaman, pero kung uncomfortable ito kay Jewel ay aalis nalang kami."sabi ni Natasha at aalis na sana ang dalawa pero pinigilan ko sila.

"No, I'll tell you what happened."I said and sadly smiled. Sinabi ko sa kanila ang problema ko, at nagulat ako ng umiyak bigla ang dalawa. Tinanong ko sila kung bakit sila umiiyak at sabi nila ay nakakalungkot raw and aking kuwento at mahina akong tumawa. Sinabi din nila na hindi nila sasabihin sa iba, pinky swear.

I'm so happy that I made some friends, who I can trust.