Paper Hearts

Chapter 8

Mari's POV

"Can you go with me to the church?"

I can't move for a sec.

"Ha?" It is actually more a sigh than a word.

Is he making a proposal? Teka! Hindi pa nga siya umaamin na gusto niya ako e! Nasa getting to know each other stage pa lang kami! Wala pa nga kami sa dating at courting e! Tapos gusto niya marriage kaagad? Ano yon?! Skip skip na yung iba? Ganon?

"Sabi ko kung okay lang ba sayo, simba tayo sa sunday." He said while smiling. Nakahinga naman ako ulit ng maluwag, go with him to the church daw, parang sira hahaha.

"Sure." I said with a smile. Christian ako, at sa Korea lang ako nakakapagsimba. "What religion?" I asked.

"Christian, Baptist." He said

Wow, Christian din.

"It's small church, pero worth it." Dugtong niya pa.

"Sige." Pag payag ko.

Nawalan nanaman kami ng pag-uusapan.

"Yon lang ba?" I asked.

"Uhm. . ." naghehesitate pa siyang sabihin sakin kung ano mang sasabihin niya. "Wala. Wala na. Hatid na kita." Sabi niya at nauna nang tumayo. Tumayo na ako at sumabay sa lakad niya palabas ng gate. "Uh. . ." hinintay ko pa ang sasabihin niya pero nabigo ako. "Ingat." ano bang ineexpect kong sasabihin niya? Aalis na sana ako ng may maalala ako kaya muli ko siyang hinarap.

"Ah, oo nga pala! Ano yung sinabi mo kagabi nung tumawag ka?" He smiled as if I have just said something that he can't.

"I'm about to say that."

"Ang sabi mo. . . if I want you to get some beds? I mean. . ." hindi ko na natapos ang sasabihin ko ng humagalpak siya sa tawa. "Bakit?" I asked out of curiousity.

"Seriously? You really need some bed hahaha." parang tanga! Kaya nga ako nagtatanong e.

"Eh kasi naman alam mong inaantok ako kahapon tapos bigla kang tatawag asking if I need a bed!"

"It's not bed!" sabi niya pa habang hindi mapigilan ang tawa.

"Eh ano?"

"I'm asking if you need some MEDS." He vividly said while still smiling.

"Ah meds." di ko na rin tuloy maiwasang matawa sa sarili ko.

"Are you sick?" He asked with those concern in his eyes. Then, I just knew his hands where at my forehead checking if I really am sick.

"Sick?" sabi ko at tinabig ang kamay niya. "Wala, sadyang inantok lang ako kagabi."

"Kagabi? Lay told me that you slept on your class after we ate. diniretso mo yon?" parang bata naman akong tumango, inosente sa mga pinagsasabi niya. "You slept that long?" muli akong tumango.

"Actually, parang binawi ko lang yung mga araw na puyat ako."

"Puyat? Eh ano yung nabasag na narinig ko?"He probably heard that cracking sound. Binasag ko nga pala yung alarm ko.

"Eh naasar ako dun sa alarm e. Akala ko iyon yung tumutunog, naihagis ko. Teka! May naalala pa ako! Pano mong nalaman yung number ko? I don't remember giving it to you." puna ko pa.

"I check your phone one time at the cafeteria." he said.

"And I don't remember when did I have your number."

"I saved it." he simply said.

"Vino the great, huh?" he pulled his phone out of his pocket. He did someting then show me my name on his.