Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Sen minicik öpünce, bir serçe öterdi göğsümde
Gözlerinde bi'yer vardı, saklardım en derinde
2021,
Uykuyla uyanıklık arasında bir çizginin üzerinde yürüyordum. Gözlerim kapalıydı, bundan emindim. Göz kapaklarımın ise benim için sergileyeceği ufak bir oyunu var gibiydi.
Nerede olduğumu tam olarak bilmiyordum. Tahta bir iskelenin üzerindeydim. Suyun içinde aradığım bir şeyler olmalı ki yansımasında sadece kendimi görebildiğim yerde geziyordu sürekli gözlerim. Birine sesleniyordum, ağzım açılıyordu ama hangi kelimelerin döküldüğünü seçemeyecek kadar kapatmıştım kendimi.
Uzunca bir süre aradım her neyi arıyorsam, elimi suya daldırıp çıkarıyordum sürekli. Bir ses duydum. Birinin bana seslendiğini. Etrafta ise benden başka kimse yok gibiydi. Bir kez daha duydum o tanıdık sesi. Kulaklarım düzgün çalışmıyordu, az önce kendimi anlayamadığım gibi bu sesten çıkan kelimelere de bir anlam yükleyemiyordum.
Yanağımda ufak dokunuşlar hissettim, göz çevreme yakın, nazik dokunuşlar. Elimi o temasa doğru kaldırdım, parmaklarımdaki sular yüzüme bulaştı, sahibini bilmediğim dokunuşlar onları benim için kuruladı.
Kimsin, demeye çalıştım ama sadece anlamsız birkaç harf söyleyebildim. Etrafta kimseyi göremiyordum.
"Jimin?"
Her yer karardı, rüyadan çıkışımı hissettiğim ufak bir irkilme yaşadım ve kirpik diplerimden tırnaklarıma kadar beni sarsan bir sızlamaya maruz kaldım. Sanki saatlerce dayak yemişim gibi. Gözlerimi açamadım. Yüz üstü yatıyor olduğumu hemen anlamıştım, genelde de bu şekilde uyurdum zaten. Suratımı yastık olduğunu düşündüğüm yumuşak dokuya gömdüm. Yanağımdaki dokunuş, bileğini sardığım elin benden uzaklaşmasıyla kayboldu.
"Jimin-ah.." Tıpkı yanağımdaki dokunuşlar kadar yumuşak çıkan sesle artık tam anlamıyla uyanıktım. Uyanmayı istediğimse pek söylenemezdi.
"Hm?"
Sıcak avcu tekrar yanağıma yaslandı, dört parmağı kulağımdan çene hattıma kadar dağılırken baş parmağıyla göz altlarımda dolandı. Rüyamdaki ıslaklığı hissettim bir kez daha.
"Uyurken bile ağlıyor olamazsın."
Yastığın açıkta bıraktığı gözümü araladım. Benim için epey zor olmuştu çünkü göz kapaklarım olduğundan çok daha ağır hissettiriyordu. Aynı zamanda hava epey aydınlıktı ve görüşümü zorlaştırıyor, gözümü yakıyordu.
Etraftakileri seçebildiğim an, sanki nerede olduğumu yeni fark ediyormuşum gibi bir bir dank etti her şey. Dün yaşananlar, Yoongi'nin evinde -hatta yatağında oluşum, beraber uyumamız... Tam yanımda uzanıyordu. Dirseğini yastığa, başını da eline yaslamış, üzerime doğru hafifçe eğilmişti. Diğer eli yanağımda duruyordu. Arkadaki camdan vuran ışık yüzünden onu netçe görebilmem engellense de kapkara saçlarının dağınıklığını seçebiliyordum. Yüzünde uykudan gram eser yoktu, sanki saatlerdir uyanıkmış gibi ayık duruyordu.
