Zeynepten...
Sibelin evlendiğine inanamıyorduk. Amcam ayağa kalkmıştı. Sibelin saçına yapışmıştı.
"Ne demek evlendin!"
Engel olsaydım amcam beni de iterdi şuan çok öfkeli görünüyordu.
"Ay kız kiminle evlendin!" Halime yenge dizlerine vuruyordu ve ağlıyordu.
"Amca dur bir dinleyelim" dediğimde sibele tokat attı. Tüm cesaretimi topladım ve amcamın karşısına geçtim.
"Amca sakın bir daha sibele el kaldırayım deme. Yoksa kötü olur!"
Bu kız nasıl habersiz evlenirdi.
Amcam durmuştu ama hâlâ öfkeliydi.
Delirmek üzereydim! Sibel dağıtıyordu ben topluyordum
"İtibarımı şerefimi yok ettiniz!" Diye bağırdı. Orada bulunan tüm eşyaları yere fırlatmıştı.
"Biri evlenmeden hamile kalır diğeri gizli bir şekilde evlenir. SIFATINIZA TÜKÜREYİM!"
empati kurdum acaba amcam kendine göre haklı mıydı?
Hayır ne olursa olsun amcam şiddet uygulayamazdı.
"Baba sen neden böylesin. Senden utanıyorum. Keşke sen benim babam olmasaydın. Biz neden ailemizi seçemiyoruz? " Sibelin gözü annesine takıldı ve ağlayarak konuştu.
Ah sibelim ben kıyamam o gözyaşlarına.
"Anne orada susacağına bir şey de. Babam her hatada bize kızınca sen neden susuyorsun! Konuşsana!"
Yerde perişan bir halde duran sibelin yanına gittim. Sıkıca sarıldım.
"Sakinleş her şey yoluna girecek. Ben yanındayım" halime hanım öfkeli bir şekilde sibele bakıyordu.
"Hem suçlu hem güçlü! Ne dememi bekliyorsun? Kocam ne derse O"
Annelik böyle olmamalıydı.
"Babasından utanıyormuş terbiyesiz!"
Bu Eller senin için ne kadar çok çalıştı haberin var mı?"
Amcamın sesi hiç iyi gelmiyordu.
"Amca ailemiz dağılıyor lüften düzgünce düşünelim. Orta bir yol bulalım." Dediğimde halime yengem bana tuhaf bir şekilde bakıyordu.
"Sibel sen kiminle evlendin?" Diye sorduğumda çekinerek bana baktı.
"Hakanla"
Tahmin etmiştim...
"Amca artık olan oldu. Artık kendine gel. Sürekli başkaları ne düşünür diye kafayı yedin. Yeter biraz aileni de düşün. Sana neden dürüst olamıyoruz? Hiç düşündün mü? Korktuk amca, korktuk!"
ayağa kalktım.
"Bizi dinlemeden kızıyorsun. Sibel artık çocuk değil. Millet ne der diye düşün ve kafayı yemeye devam et."
Sibel eşyalarını topluyordu. Bende onu izliyordum.
"Hakan birazdan beni almaya gelir artık kimse umrumda değil"
toplanan eşyalara bakıyordum.
Amcam sessiz bir şekilde evden çıkmıştı. Bende çıkacakken halime yengemin verdiğim para zarfına sarıldığını gördüm.
Cidden yazık! Para bu kadar sevilir mi? Kızı orada acı çekiyordu ama o paraya sarılıyordu.
***
Zeynep ayıcıklı pijamalarını giymişti ve ayağını oturduğu koltuğa uzatmıştı.
Kendimi aç hissediyorum.
Suna hanım yoktu ve Zeynep mutfağa gitmeye üşeniyordu. Zeynebin telefonu çalınca hemen açtı.
YOU ARE READING
AĞLA KALBİM
Romance"Hamileyim..." Dediğimde çok sevdiğim yeşil gözlerini bana dikti. Öfkeli bakmıyordu... Ama bana acıyormuş gibi bakıyordu. "Çocuk doğduktan sonra seni bir daha çevremde görmek istemiyorum." Dediğinde gözlerimin dolmasına engel olamadım. *** Zeynep ok...
