It Might Be You (Seth & Francine)

Kabanata 3: Kaarawan/Kamatayan

7:00 PM.
Sitio Ligaya Public Hospital

Nagising nalang ako sa isang maliwanag na kwarto at katabi ang isang magandang babae na mukhang nag-aalala. Masakit ang ulo ko at hindi ko maalala kung ano ang nangyari sakin. Ang naaalala ko lang ay ang pagtakbo at paghabol ko ng isang magnanakaw sa palengke tapos...

"Are you okay?" sabi ng babae na katabi ko.

Pinagmasdan ko ang mukha niya na napakaganda, maamo, at ang sweet.

"Si-sino ka?" nauutal kong tanong.

Ngumiti siya at inilabas ang kamay niya.

"Ako si Francine," sabi niya. "Uh... muntik kitang mabangga kanina ng sasakyan ko. Ikaw naman kasi eh, bigla kang dumaan sa harap ko."

"Ah, ganun ba," sabi ko habang unti-unti kong naalala ang mga nangyari kanina. "Sorry ha. May hinahabol kasi akong magnanakaw kanina eh. Di ko nakita ang sasakyan mo."

"Okay lang, ano ka ba," sabi ni Francine at lumabas nanaman ang maganda niyang ngiti. "Ako nga dapat mag sorry eh. Kasi muntik na kitang mabundol. Sorry, Seth."

"Paano mo-"

"Sinabi na sakin ni Brown-este, ni Brian ang pangalan mo," sabi niya.

"Umalis na siguro tayo dito sa ospital. Wala kasi akong pambayad," sabi ko at nagsimula na akong tumayo.

"Wag ka nang mag-alala. Binayaran ko na. At libre ko na yun, wag mo na akong bayaran."

"Salamat... Francine," nakangiti kong sabi.

"Seth! Gising ka na! Salamat naman!"

Biglang dumating si Brian habang dala-dala ang iba't ibang chichirya at pagkain. Niyakap ako ni Brian hanggang sa mahirap na akong huminga.

"Brian, di ako makahinga," sabi ko at biglang tumiwalag si Brian.

"Sorry, sorry, Seth. Ang saya ko lang kasi. Salamat at okay ka lang," sabi ni Brian habang kinakain ang burger na dala.

Bigla nalang dumating ang isang naka-lab coat na babae, doktor ata.

"Seth Fedelin? Pwede ba kitang maka-usap sa clinic?"

"Ah, sige po, dok," sabi ko at sinundan ko na ang doktor.

***

I went back to my car to buy some dinner as soon as Seth followed the doctor, and realized I have no more gas.

"Oh no," sabi ko as I turned the engine off. "Nakalimutan ko palang magpa-gasolina kanina. "Patay, I won't be able to use my car."

I got out of the vehicle and took out my phone to call Kyle but there was no signal.

"Walang signal?! Lord, nasaang lupalop ba ako ng Pilipinas at bakit walang signal dito?" I whined. "Gabi na rin. I need a place to stay."

Inabutan ako ni Brian sa labas, nakangiting lumakad patungo sakin.

"Francine, game ka ba?"

"Game sa ano?" tanong ko.

"Ganito kasi, birthday ni Seth ngayon, at maypa-surprise ang buong Sitio sa kanya sa bahay nila sa may dagat. Pero dapat hindi malalaman ni Seth na may surprise kami," sabi ni Brian. "So, ano, sasama ka ba samin?"

Ngumiti ako at tumango.

"Oo naman," sabi ko.

***

"Where on earth is Francine?"

Kyle said trying to call Francine but can't get through to her.

"I've been trying to call her since kanina pero out of coverage area daw," sabi ni Angelica. "Tinawagan ko na din sila Tito Silvestre at Tita Celeste, sabi kanina pa daw umalis ng bahay. Francine, san ka na ba?"

***

"Dok, ano po bang resulta ng tests ko?"

tanong ko sa doktor na may hawak na X-Ray results. Tumingin siya sakin ng mabuti at nilagay ang mga resulta sa mesa.

"Mr. Fedelin, nagkakaron ka ba ng mga nosebleeds lately?"

"Opo, dok, pero baka kasi sa init lang yun ng araw, nangingisda kasi ako sa umaga," sabi ko.

"Well, Mr. Fedelin, this accident might have just saved your life. Kung hindi ka dinala ni Miss Diaz dito, hindi natin malalaman to."

"Ang ano po, dok?"

"I don't know how to say this pero you have a brain tumor," sabi ng doktor. "Maliit pa naman at mukhang di pa malala kasi..."

Hindi ko na narinig ang mga sinabi ng doktor, di ko na marinig ang boses niya. Parang gumuho ang mundo ko sa mga salitang iyon. Hindi ko alam anong gagawin. Ako lang ang inaasahan nila Nanay, at kung mawawala ako, paano na sila?

"Mamamatay na ako?"

"Hindi pa naman sa ganun, Mr. Fedelin. Maliit pa ang tumor at kung magpapa-treatment ka sa as soon as possible, you will survive it," ngumiti ang doktor.

"Pero, Ma'am, wala kaming pera para sa ganyan. Wala po ang tatay namin at si Mama naman, tindera lang sa palengke," sabi ko.

"Baka may kamag-anak ka o kaibigan na pwedeng tumulong sayo?"

"Wala po. Wala po kaming mayaman na kamag-anak at kaibigan."

"Mr. Fedelin, pag nag desisyon na kayong magpagamot, here's my card," iniabot ng doktor ang card. "Tawagan mo ako and I will recommend you to the best doctors in Manila."

"Salamat, dok," sabi ko at umalis na sa clinic.

Mahina akong naglakad, ang sinabi ng doktor tumatakbo pa rin sa isip ko. Siguro mamamatay na ako in one year. Sana naman, makauwi na si Papa sa oras na yun, para di na ako mag-alala kina Mama. Okay lang kung ganun.

Bigla akong nilapitan ni Francine nung nakaabot na ako sa may waiting area ng ospital.

"Seth, ano daw sabi? Ano ang mga resulta ng tests mo?" tanong niya.

"Ah... Okay lang daw. Nahimatay lang daw ako sa takot," nagsinungaling ako. Wala dapat ang makakaalam na may sakit ako.

"Mabuti naman," sabi niya. "Uh, nagugutom ka na ba? Mag snacks muna tayo. May kainan bang malapit dito?"

"Uh, salamat sa lahat ng tulong mo Francine at sa pagbabayad sa ospital pero okay na ako. Uuwi nalang ako, siguradong may handa na si mama sa bahay."

"WAG!" sigaw ni Francine. "I mean, sige na, gusto ko na ding mag snacks, at kailangan ko ng kasama. Uh, sabi ni Brian may night market daw kayo dito?"

"Sige, tutal bibili din naman ako dun," sabi ko.

***
General POV

"Papunta na sina Seth! Ready na ba lahat?"

sigaw ni Brian sa mga taga Sitio Ligaya na nagprepare ng handaan sa may tabing dagat.

A few minutes later at papalapit na sila Seth at Francine sa handaan. Nagpakita na ang mga taga Sitio, sila Brian, Mama Ercilia, at Jessica.

"MALIGAYANG KAARAWAN, SETH!"

Biglang pumutok ang party popper at ngumiti si Seth sa surprise na bumungad sa kanya.

"Teka, paanong-"

"Galing namin magtago, noh?" sabi ni Brian. "Tinulungan din kami ni Francine na i-distract ka pansamantala habang pine-prepare namin ang surprise."

Seth turned to Francine as she smiled.

"Happy birthday, Seth," sabi ni Francine. "Sana masaya ka sa araw na to."

Biglang naalala ni Seth ang sinabi ng doktor at nawala ang ngiti sa mukha niya. Hinila ni Brian si Seth at Francine sa table.

"Kain na tayo! Nagmo-moment pa kayo diyan eh."

A/N:

Double update for today kasi di ako nakapag-update kahapon! Skskdhs please VOTE and COMMENT on this chapter as much as you can, loves! Love you and see you in a few hours!