Mekanın Sahibi

Bir sabah...

Bugün 19 Eylül kalktım yatağımın başına oturdum. Ellerimle, kollarımı hissetmedim. Hızlı kalkmış olmalıyım bu arada olur. Tekrar uzandım yarım saat sonra iyi gibiydim tekrar kalkmayı denedim. Ellerimi hala hissetmiyorum. Hatta göremiyorum. Sadece ellerim mi gövdem, ayaklarım...

Bedenim yanımda uzanıyor, ben içinde oturuyorum. Ne şimdi bu? Rüya mı! Şaka mı!

Ölmüş olmalıyım. Azrail canımı alana kadar bekleyeceğim sanırım. Eli kulağında şimdi gelir alır ruhumu bedenim burada kalır.

Birazdan babam da öldüğümü farkedecektir. Kimbilir ne kadar üzülecek? Nasıl feryatlar edecek zavallı adam. Önce annem, sonra ben.

Ne de güzel bir adamdım. Gencecik daha dünya evine giremeden göçüp gittim şu dünyadan. Vah vah daha ömrümün baharındaydım. Ölüm sebebim ne acaba?

Rabbim Allah C.C, Hz. Muhammed S.A.V ümmetindenim, Hz. Adem suretindenim, Hz. İbrahim milletindenim, kıblem Kabe. Erken öldüm erken...

Babamdan önce ben kıpırdadım. Bismillahirrahmanirrahim. Yaşıyorum. Yaşıyorsam herhalde bitkisel hayattayım. Beyin ölümüm gerçekleşmiş olmalı.

Horuldayıp sağına dönen bitkisel hayat mı olur?

Şimdi tekrar bedenime uzanıp hiç bir şey olmamış gibi yapacağım. Zaten canlıyım da. Allah'ım sana bin şükür.

Ne kadara birbirini tutar bu ruh ve beden. Elimi hala kaldıramıyorum. Üstüne üstlük bu beden arada bir kendi başına hareket ediyor. Arada kendi başına hareket eden yerlerim oldu ama bu kadarını hiç görmedim.

Sonunda bedenim bile anladı benden bir şey olmaz. Kopilota geçti o da.

Dedim ya havanın oksijeni, göğün denizin mavisi bende yokmuş. Bende windowsun mavisi, iPhone'nin yeşili varmış.

Daha kendimle aramda santimler varken anladım da içindeyken hiç anlamadım bu durumu. Ben bir aşka tutulmuşçasına gözümü kör yaşamı kendime zor etmişim. İçimdeki kurt cebimdeki telefonu çıkartıyor anlamsızca sağ başparmağım videolar geçiyor. Yukarıya doğru ittiğim ekranla ömrüm kayıp gidiyormuş.