Saw Nay Say's Travel Blogger [ Completed ]

အပိုင်း { ၂၂ } 🔞🚫

[ Unicode ]

နေစေးက ခွန်စိုင်းနှုတ်ခမ်းတစ်စုံကိုငုံထွေးကာ အပေါ်နှုတ်ခမ်းကိုတစ်ချက်စုပ်နမ်းပြီး အောက်နှုတ်ခမ်းငယ်ကိုပါအလွတ်မပေး၊ စည်းချက်ညီညီယစ်မူးစေကာ အနမ်းတို့ကြာရှည်စေသည်။ မြတ်နိုးစွာထွေးပွေ့ထားတဲ့ဒီခန္ဓာကိုယ်လေးဟာ အနမ်းပင်လယ်ထဲဝေနေချိန်မှာ နေစေးရဲ့အရိုင်းဆန်တဲ့လိုချင်တတ်မက်စိတ်ကိုအမှောင်ဖုံးစေသည်။ ဒီလူသားကိုအပြည့်အဝပိုင်ဆိုင်ချင်မိတဲ့ချစ်ခြင်းအတ္တတစ်ခုက နေစေးအသွေးအသားတွေဆူပွက်လာတဲ့အထိဆာလောင်မွတ်သိပ်စေ၏။

နူးညံ့မှု့၊ချစ်ခြင်းနှင့်ရမက်အနည်းငယ်ရောယှက်နေတဲ့ နေစေးရဲ့ပြင်းပြတဲ့အနမ်းတွေကြား ခွန်စိုင်းပျော်ဝင်လာတဲ့အချိန်မှာ နေစေးသည် သူ့လျှာကို ခံတွင်းလေးထဲတိုးဝင်ပြီး ခွန်စိုင်းလျှာသေးသေးလေးကို ရစ်ပတ်၍ စုပ်ယူလိုက်သည်။

" အွန်း...အင့် "

" Hmmm.."

အနမ်းတို့ကြာရှည်လာတာအမျှ ခွန်စိုင်းသည်လည်း လက်ရှိအနေအထားနဲ့နမ်းနေတာညောင်းလာပြီး အသက်ရှုရန်လေ,လိုအပ်လာတာမို့ နေစေးနမ်းရှိုက်နေတာကို နှုတ်ခမ်းချင်းခွာလိုက်ပေမယ့် နေစေးဟာ ခွန်စိုင်းခေါင်းနောက်ကိုလက်နဲ့ဖိထားပြီး သူ့နမ်းလက်စနှုတ်ခမ်းတွေကိုလွတ်ထွက်သွားခွင့်မပြုပေ..။

" အွန်း.. ခ.. ခဏ၊ အင့် "

မရတဲ့အဆုံး ခွန်စိုင်းလက်ဖနှောင့်နဲ့တွန်းဖယ်ရုန်းကန်ကာမှ နေစေးမလွတ်ချင်ပဲလွတ်လိုက်ရသည်။ ဒါတောင် နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာမှာပါလာတဲ့အမျှင်တန်းလေးတွေက ခွန်စိုင်းနှုတ်ခမ်းထောင့်မှာစီးကျလျှက်၊ ခွန်စိုင်းရဲ့ဒီလိုပုံစံမြင်ကွင်းလေးက နေစေးအတွက် သိပ်ကျေနပ်စရာကောင်းနေခဲ့သည်။

မျက်နှာတစ်ခုလုံးနီရဲလျှက် အနမ်းတို့ခွာပြီးတာနှင့် သူ့နှုတ်ခမ်းလေးကိုလက်ခုံနဲ့အုပ်ထားပြီး ရှက်ကာမျက်နှာလေးလွှဲထားတဲ့ ခွန်စိုင်းရဲ့ဆွဲဆောင်မှု့မှာ နေစေးအကြိမ်ကြိမ်ကျရှုံးရ၏။ ဒီလူကြီးလေးက သူ့အပိုင်ဆိုတဲ့အတွေးဝင်ရောက်လာချိန်မှာ ခံစားရတဲ့ဂုဏ်ဆာမှု့က တိုင်းတာမရချေ။