𝟓𝟒. 𝐃𝐨𝐥𝐚𝐩 - 𝚂𝚘𝚗𝚛𝚊𝚔𝚒 𝙷𝚊𝚢𝚊𝚝

𝟏. 𝐁ö𝐥ü𝐦 - 𝐊𝐚𝐫𝐚𝐧𝐥ı𝐤 𝐒𝐨𝐤𝐚𝐤

(4 Yıl Önce)

Sessiz bir sokakta yalnızım...
Sıcak nefesim soğuk havaya karışarak
Buharlaşıyor,
Acaba, Hiç küçükken annemin ve babamın Elini tutarak bu sokaklardan geçtim mi?
Ben anılarını kaybeden ve onları sokaklarda, herkesin olduğu gibi kendi derdiyle uğraşıp ordan oraya koşuşturan insanların olduğu kalabalıkta ve gök yüzündeki bulutları delip geçen kanatlarda arayan umutsuz bir kızım.
Böyle söyleyince kulağa dramatik geliyor.
Neyse işte... olan şu;
Bilmiyorum, kendimi tanımıyorum.
Bazenleri Şehirin en kalabalık parkında oturup, İnsanları seyrediyorum ve hepsi bana yabancı. Ama garip olan bende bana onlar kadar yabancıyım.

Fark etmeden aynı şeyi düşünürken yakaladım Kendimi...
Sokak karanlık ve soğuk... Rahatsız edici,
Bir an önce bu sokaktan çıkmak istiyorum
Birilerinin fısıltısını duyuyorum.

- " Sessiz olun! " Fısıldayarak konuşmasına Rağmen oldukça sesliydi. İçimde bir an beni görmemelilermiş gibi bir tedirginlik oluştu.
Bir sebebi olmasa'da, bir çöp konteynırının arkasına saklandım. Alkol ve kusmuk kokuyor...

- " Uyanmaları ne kadar sürecek? "
- " Yaklaşık 4.30 dakika sanırım"
- " Arabanın durma ihtimali yüzde bir bile olmamalı, Bu bizim tek şansımız."
- " Firen balatalarını kestim, duramayacaklar, sadece trajik bir kazayla hayatlarını kaybeden bir çift olarak kalacaklar."
- " Son olarak herhangi bi' yere yakalanmadığınızdan emin olun, temiz iş, Gidiyoruz."

Fazla karanlık, Net değil ama beş figür görüyorum, ikisi baygın. Baygın olanları arabaya bindiriyorlar ama neden baygın birini şöför koltuğuna oturtturuyorlar?
Diğerleri arabaya binmedi ama araba çalıştı... ve... araba... bariyerlere çarparak takla attı!
Diğerleri kaçıyorlar!?
Telefonumu çıkardım,
- " A-alo! Burada bi' kaza oldu... çabuk gelin!
Ah adres... bir saniye... "