LİNA

☆60☆

Baran kafasını geriye yaslarken Lina'nın kısa saçlarını düşündü.

Uzun,rapunzel gibi saçları yoktu artık. Kısa saçın bile ona nasıl yakıştığını düşündü.

O daha dinçti. Daha özgüvenli. Daha güzel.

Lina Koran, Aden Lourane olurken çok acı çekmişti.
Ve Aden, acılardan doğan biriydi.

Bunu Aden dahi bilmiyordu oysaki.

♤♧♤♧♤♧♤♧♤♧♤♧♤♧♤♧♤♧♤♧♤♧

Lina sınıfın önünde bekleme devam etti. Üniversitede çalışan sözde diğer abisini ziyaret etmek istemişti.

'Ne çok abim var be' diye de düşünmeden edemedi.

Yanından geçen erkekler tekrar dönüp bakıyordu. Lina güzel olduğunun elbet farkındaydı. Ancak yüz vermek yerine 'siktir git' bakışları atıyordu onlara.

Sonunda sınıftan çıkmaya başladı öğrenciler. Bir süre sonra çıkan öğrenin sayısı azaldı. Son 1 dk boyunca çıkan olmayınca da içeriye girip kapıyı kapattı.

Bora arkasından gördüğü sarı kısa saçlı kıza bakış atıp eşyalarını toplamaya devam etti.

"Ders bitti!" Lina kafası eğik Borayı izledi.

Bora ayakta dikilen kıza bıkkınlıkla yine ders bitti demek için kafasını kaldırdığı an elindeki eşyalar gere düştü.

Karşısındaki kız ,onun bal kızıydı.

Lina, Koranlara hissettiğinden daha fazlasını hissediyordu Bora karşısında.

Bora onun sadece abisi değildi. Annesiydi. Babasıydı. Kardeşiydi.
Bora onun her şeyiydi.

Aden kimliğini zorladı. Ona samimi bir gülüş sundu.

"Konuşmamız gerekiyor," yutkundu zorla beynindeki Aden.

"abi?" Bora ağlayarak ona sarılmak için koştu.

Aden orada ipleri eline aldı.
Geri adımladı. Bora şaşkınlıkla duraksadı.

"Lina'm? Bal kızım?" Abisinin gözünden akan yaşı izledi.

"Konuşmamız gerek!" Daha fazla ayakta beklemeyip arkasındaki sıraya yaslandı.

"Hatırlamıyorum. " Boranın şaşkınlığı katlanırken birden gülmeye başladı.

"Güzel kızım,ne diyorsun sen? Benim. Bora. Ab-"

"2 yıldır kendimi Aden olarak biliyorum. Uzun hikaye Boraş- Bora." Adenin kaşları çatıldı hızla.

İçinden akan şey neydi ona karşı.

Özlem,şefkat,huzur?

Bora karşısında yabancı olduğu kardeşine baktı.

"Tek teline dahi kıyamadığın saçlarını kim kesti bal kızım?" Adenin gözleri dolarken ipler Linadaydı.
Lina'nın en değer verdiği şeydi saçları. Bora yavaşça yaklaştı. Kardeşinin gerçek olduğunu hissetmek istedi. Yavaşça elini kaldırdı. Aden kenara çekilmiş, tenine değmediği sürece izin vermeye karar vermişti.

Bora, yavaşça saçlarının uçlarına dokundu. Gözünden akan yaş boynuna düştü aynı anda.

"Boyu kısalsa da, dokusu aynı kızım." Yavaşça kokusunu içine çekti.

"Kokusu da." Bora sarılmak için hamle yaptığında Aden bıçaklarına uzanamamış etrafına sarılan kollarla donakalmıştı.

"Dokunma artık. Yeter!"