You are the only Exception!

Practice

"အဟက္..ဘယ္သူက သူနဲ႔ ဘဝအဆက္ဆက္ က်င္လည္မယ္ေျပာလို႔လဲ..."

"မက်င္လည္ခ်င္ဘူးလား..ေျပာ..."

သူမဘက္ကို ေခါင္းေစာင္းကာ ျမႇဴဆြယ္ေနေသာ မ်က္ႏွာထားေၾကာင့္ သူမက မေနနိုင္စြာ ရယ္လိုကၼိရင္း

"မက်င္လည္ခ်င္ပါဘူး...၊ကိုယ့္ဘာသာ တစ္ေယာက္တည္း တဝဲလည္လည္ေနေနလိုက္.."

သူက ေျပာင္းျပန္လွန္ကာ အဓိပၸာယ္ေကာက္ရမည့္စကားတို႔ကို သိနားလည္ေသာေၾကာင့္ လက္ကေလးကို ဆြဲယူနမ္းရွိုက္ကာ တည့္တည့္စိုက္ၾကည့္ရင္း ျပန္ေျပာလိုက္သည္။

"က်င္လည္ၾကရေအာင္ပါ...။သံသရာမွာ အားရေအာင္က်င္လည္ၿပီးမွ နိဗၺာန္ကို အတူတူေလၽွာက္လွမ္းၾကမယ္ေလ..၊မဟုတ္ဘူးလား..."

သူမက ေက်နပ္ေနေသာအျပဳံးတို႔ကို မထိန္းနိုင္စြာပင္ သြားေလးေတြေပၚသည္အထိ ျပဳံးမိရင္းမွ သူ႔မ်က္ႏွာကို ျပန္ၿပီးစိုက္ၾကည့္ကာ

"နိဗၺာန္ကို အတူတူေလၽွာက္လွမ္းတာက ေနာကၼွ..။အခုေလာေလာဆယ္ ဗိုက္ဆာေနၿပီ...။ၿမီးရွည္စားခ်င္တယ္ လိုက္ပို႔ေပး..."

"ၿမီးရွည္...."

"ဟုတ္တယ္ ၿမီးရွည္..."

"ဟုတ္ၿပီေလ...။အဲ့ဒါဆို လမ္းထိပ္ၿမီးရွည္ဆိုင္ကေန နိဗၺာန္အထိ ကိုယ္တို႔အတူတူသြားၾကတာေပါ့..။လာ... Let's go.."

သူ႔ရဲ့ ျပဳံးစစေျပာလိုက္ေသာ စကားသံအဆုံးမွာေတာ့ သူမ၏ ၾကည္ႏူးပီတိဂြမ္းဆီထိစြာ ရယ္ေမာလိုက္သည့္အသံေလးသည္ လြင့္ပ်ံေနေသာ ဆည္းလည္းသံ၊ေခါင္းေလာင္းသံမ်ားႏွင့္အတူ ဘုရားပရိဝုဏ္အတြင္း၌ သာယာခ်မ္းေျမ့ဖြယ္ရာ ပ်ံ႕ႏွံ့သြားေလေတာ့သည္။

-------------------------*************------------------------------

ၿမီးရွည္စားမည္ေျပာၿပီး တကယ္တမ္း ေရာက္သြားသည္ကေတာ့ ရွမ္းေခါက္ဆြဲဆိုင္ပင္ျဖစ္သည္။ဘုရားကေနျပန္ထြက္ခဲ့ၾကၿပီးသည့္ေနာက္ ကားေပၚေရာက္ခ်ိန္မွာ သူက ဘယ္ဆိုင္မွာစားမလဲ ေမးလာလၽွင္ သူမမွာ စိတ္ကူးထဲေပၚလာသမၽွ အရသာမ်ိဳးစုံကိုျပန္ေတြးကာ စားခ်င္စိတ္ရွိသည့္အရသာကို ႀကိဳးစားပမ္းစားပုံေဖာ္ရသည္။ထိုသို႔ျဖင့္ အတန္ငယ္စဥ္းစားၿပီး အေျဖထြက္လာသည့္အခါတြင္ မႏၲေလးၿမိဳ႕ရွိ မ်ားျပားလွေသာ ၿမီးရွည္ဆိုင္မ်ားထဲမွ သူမ ခ်င္ျခင္းတပ္သည္မွာ (၁၆)လမ္းၿမီးရွည္သာပင္ ျဖစ္ေပသည္။သို႔ေသာ္ ထိုဆိုင္က ပုံမွန္ဆိုင္မ်ားကဲ့သို႔ နံနက္အေစာေရာင္းျခင္းမ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ ဆယ္နာရီေက်ာ္ေက်ာ္ ဆယ့္တစ္နာရီဝန္းက်င္မွသာရတတ္သည္မို႔ နံနက္စာအေနႏွင့္ စားဖို႔ဆိုသည္မွာ မျဖစ္နိုင္ေပ။ထို႔ေၾကာင့္ ေလာေလာဆယ္ ဗိုက္ျပည့္ေစရန္အတြက္ တစ္ခုခုစားဖို႔နားခ်ကာ သူမ စားခ်င္ေလာက္သည့္ေနာက္တစ္မ်ိဳးကို အမ်ိဳးတစ္ရာေလာက္ သူက ရြတ္ျပအၿပီးတြင္ ယခုကဲ့သို႔ အေျဖထြက္လာၿပီး ရွမ္းဆိုင္သို႔ေရာက္လာခဲ့ၾကျခင္း ျဖစ္ေပသည္။