The Man Of My Imagination

CHAPTER 10

Frustrated kong ginulo ang buhok. “Oo na! Ikaw kasi! Bakit mo pinakita kay Arlyn yung abs mo?!”

His forehead knotted. “Bakit naman hindi?”

“E, kasi nga, ayaw kong ipakita mo tapos ikaw naman ‘tong biglang nagpakita. Akala ko ba ayaw mo ng pinapakita ang treasure mo sa iba?!”

Mas lumalim ang gatla sa kanyang noo. “Teka nga, nag-seselos ka ba?”

Nanlaki ang aking mata. “Wala pa akong feelings sayo tapos mag-seselos agad?!”

“Malay ko ba kung nag-seselos ka nga at nagalit ka nang ipakita ko kay Arlyn abs ko.”

“Hindi nga! Ang tanong ko lang bakit mo pinakita?!”

“Wala nga lang. Masama ba? Isa pa, nadamay lang iyon dahil medyo maganda mood ko kanina.”

“At bakit ka naman good mood?”

He looked intently at me. Iba yung binibigay niyang titig kaya medyo naiilang ako. “You’re doing the it.”

“Anong ‘it’?”

“Moving on.” Kahit hindi kumpleto ang pagkakasabi niyang iyon ay naintindihan ko. Nawala rin ang isip ko tungkol kay Arlyn. Oh, moving on. Yun ba ang dahilan? Nakita niya akong nag iwas ng tingin at tumakbo palayo nang tawagin siya ni Arlyn kaya siya good mood? Kaya hindi na rin siya nag dalawang isip na hubarin ang damit niya dahil wala na sa kanya yon dahil iniisip niya ang moving on ko kay Qen?

Qen... bigla kong naalala ang nangyari kahapon. Yung pagpunta sa bahay niya, sa pagka usap niya sa akin...

Marahas kong ipiniling ang ulo. Hindi. Hindi pwede ‘to. Bawal na. Bawal na yun.

2nd rule: ‘Wag siyang iisipin. Kapag inisip mo pa ay parang sinabi mong mas ma attach ka pa sa kanya.

“Gusto mo kumain? Luto ako carbonara.”

“May ingredients pa dito sa bahay niyo?”

“Meron pa ‘yan, syempre!” Hinatak ko na siya patungong Kusina. This moving on was a big challenge for me. Pero dahil sa nangyari kanina, at ang mga nakatalagang rule sa isip ko, masasabi kong mapapadali ang lahat. At pag sa oras na nakalimutan ko na ang feelings ko kay Qen...

Saka ko naman mamahalin ang isang Sam na masungit.

TWO weeks na bago ang Halloween Pageant Contest dito sa school. Marami nang nag de-decorate ng halloween thingy sa loob at labas ng Classrooms. Mas naging busy naman ang contestants at mga SSG’s. Matrabaho yun. Alam ko dahil minsan ay nakita ko si Vice na halos malaki na eye bags. At doon ko talaga naisip: Buti hindi ko naisipang mag SSG kahit na noon nando’n si... ehem.

As for me naman, sa isang linggong nakalipas ay mas pinursigi ko ang pag mu-move on. At hindi naman ako nabigo. Dahil ang 3rd rule ko sa sarili ang natupad. Nangyari yun nang utusan ako ng teacher naming ilagay sa table niya yung activities namin. Actually, hindi naman talaga ako nag volunteer na ipasa yun, eh. Si Ma’am talaga ang may kasalanan. Kung tutuusin, nananahimik nga ako sa gilid tapos bigla na lang ako tatawagin para i-collect at ipasa sa table niya yung papers. Nakakainis nga eh.

“Hala, Ma’am... bakit ako—” aangal na sana ako nang marami nang nagsi puntahan sa pwesto ko para ipasa ang activity. Sunod-sunod to the point na natabunan na ang harap ko. Hindi ko na tuloy makakausap pa si Ma’am!

“Ayan! Perfect score ‘yan for sure!” hagikhik naman nitong si Arlyn sa tabi ko. Hindi ko na nagawa pang pansinin dahil hinahanap ng mata ko si Ma’am.

Hindi ko na mahanap si Ma’am pero tanging narinig ko na lamang ang pagsasabi niya ng, “Ikaw na ang bahala mag dala ng mga ‘yan, Ms. Quinto. I’ll be leaving now for my next subject.”