'Hayatımda gördüğüm sayılı ışıklardansın aslında. Yıldız kadar küçük, güneş kadar parlaksın. Bırak arkandan gelenler de seni anımsamak için gökyüzüne doğru baksın.'
__________________________
İçinde bulunduğum durumu anlamak için dokunmalısın satırl...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Zihnimin en derinlerinde gülümsüyor, orada olduğunu daha önceden hissetsem de bakma cesaretini kendimde bulamamıştım. En arkada sessizce izliyordu. Hayatımın bir kısmına dahil olduğu için mutluyum. Birlikte izlediğimiz gün batımları, sen uykuya dalarken şahit olduğum doğumuyla benzerlikteydi. Gölgesi kalan yıldızları güneş doğana ve tamamen batana kadar görebiliyordum. Biliyor musun ilk defa hayalimde gerçek sandığım bir gökyüzüyle uyuyorum. İlk defa sevgilim, ilk defa yıldızlara doğru uzanıyorum...
Asrın'la ayrıldıktan birkaç dakika sonra sokağın ortasında durdum. İçimde belli belirsiz bir hüzün vardı. Bacaklarım hızlı yürümenin verdiği ağrıyla uyuşmaya başlamıştı. Ve soğuk tüm bedenime yayılmıştı...
Zorlansam da eve gelmiştim. Hızlıca odama yönelip kapıyı arkadan kilitledim. Bu konuşmamız beni biraz daha rahatlatsa da planı uyguladıkları kişinin suçsuz olması vicdanımı harekete geçirmeye yetiyordu. Canan ablayla konuşup halletmeye çalışacaktım.
Yavaş adımlarla balkon kapısının önüne gidip perdeyi araladım. Kış gelmişti. Ağaçların yaprakları tamamen dökülmüştü ve aklımda cümleler birikmeye başlamıştı. Kapının önüne oturup komodinin üzerindeki defterimi aldım. Yazımın nasıl olacağını umursamadan o an yaşadığım ruh halini anlatmaya başladım.
"İçimde okyanusu taşıyorum sanırım, dalgaları sürekli beni nefessiz bırakıyor. Boğuluyorum..."
Küçük bir ilham almak için başımı kaldırıp gökyüzüne doğru baktım. Aklım ellerimin uyuşmasıyla Göktuğ'u anımsatırken gülümsemeden edemedim. Aşık olmak böyleydi işte, uzun zaman sonra tekrar heyecanlanmaktı.
Defteri yere koyup ayağa kalktım. Bugün yapabileceğim bir şey yoktu. Muhtemelen uyuyacak ve Canan abladan haber bekleyecektim. Yatağıma doğru ilerlerken telefonuma gelen bildirimle elim cebime gitti.
Utku Hoca'dan:
"Nasılsın?"
Çevrimiçi olduğu için ve görüldü atmak istemediğim için hızlıca yazdım.
"İyiyim, siz?"
O yazarken yatağa geçip profilini incelemeye başladım. Genellikle bunu çok yapardım. Hatta bir ara yanlışlıkla aradığım bile olmuştu. Üstten gelen mesajı gördüğümde profilde çıkıp tekrar sayfaya yöneldim.
"Ben de iyiyim. Annenlerle konuştum, hazırlan seni almaya geliyorum."
Biraz şaşırmıştım. Konuşmasını değil ama beni neden çağırdığını merak ediyordum. Olabildiğince nazik davranmaya çalışarak sordum.
