Ξύπνησε λίγο μετά το μεσημέρι. Ήταν χαρούμενη που βρήκε επιτέλους δουλειά, ένιωθε πιο σίγουρη, πιο ασφαλείς, έστω και αν ήταν δουλειά σε μπαρ. Η Μυρτώ ήταν στο δωμάτιό της και δεν ήθελε να την ενοχλήσει. Ντύθηκε γρήγορα και πετάχτηκε μέχρι το σούπερ μάρκετ. Γύρισε βιαστικά πίσω, ελπίζοντας να μοιραστεί τα νέα με την φίλη της. Άνοιξε την πόρτα και άκουσε θόρυβο στην κουζίνα “Μυρτώ! Μυρτώ!!” φώναξε χαρούμενη η Άννα μπαίνοντας στο διαμέρισμά. Η Μυρτώ πρόβαλε απο την κουζίνα, “τι έπαθες, γιατί φωνάζεις;” την ρώτησε χαμογελώντας. “Βρήκα δουλειά!” της απαντάει χαρούμενη η Άννα. “Υπέροχα νέα, χαίρομαι πολύ για σένα!” της λέει η Μυρτώ πραγματικά χαρούμενη για τις καινούριες εξελίξεις. Η Άννα μπήκε στην κουζίνα και έβαλε ένα ποτήρι νερό. “Δεν είναι τίποτα φοβερό, γκαρσόνα σε μπαρ θα είμαι, αλλά για αρχή μου κάνει. Σιγά σιγά θα μπορέσω να νοικιάσω και ένα φθηνό σπιτάκι να μην με έχεις στα πόδια σου” της είπε και άδειασε το ποτήρι. Η Μυρτώ κούνησε αρνητικά το κεφάλι της, “όχι μην το κάνεις αυτό, δεν χρειάζεται Άννα, εξάλλου φεύγω σύντομα απο την Αθήνα, οπότε πάλι μόνη θα μείνεις εδώ”. Η Άννα την κοίταξε με γουρλωμένα μάτια “τι εννοείς θα φύγεις απο την Αθήνα; να πας που;” την ρώτησε με μια ανάσα. Η Μυρτώ προχώρησε μερικά βήματα και στάθηκε απένταντι απο την Άννα, “Διέκοψα την άδειά μου, φεύγω για τα Χανιά μεθαυριο, πήρα απόσπαση σε ένα σχολείο στο χωριό δίπλα στο δικό μου. Αποφάσισα να μείνω εκεί μόνιμα” της είπε και κοίταξε αλλού. “Μυρτώ, μην το κάνεις, δεν ....” η Μυρτώ την διάκοψε και πρόσθεσε “δεν υπάρχει περίπτωση να με κάνει τίποτα να αλλάξω γνώμη, τα πάντα είναι κανονισμένα, η δουλειά, εισιτήρια, το σπίτι όλα με περιμένουν Άννα” πήρε μια βαθιά ανάσα και συνέχισε την εξομολόγησή της “νομίζω οτι εκεί θα ξαναβρώ τον εαυτό μου, θέλω να πιστεύω οτι εκεί, θα ηρεμήσω και θα μπορέσω να συνεχίσω την ζωή μου”. Η Άννα την κοιτούσε με μάτια υγρά “και ο Θάνος;” τόλμησε να την ρωτήσει “τι θα γίνει ο Θάνος;” Ένας μορφασμός πόνου σχηματίστηκε στο πρόσωπό της, “δεν μπορώ να σκεφτώ τίποτα γι αυτόν, δεν μπορώ να τον αντιμετωπίσω ακόμα, είναι ανοιχτη πληγή” της είπε και κοίταξε μακριά. Η Άννα πήρε θάρρος και συνέχισε “σ'αγαπάει ακόμα Μυρτώ, με τρελαίνει στα τηλέφωνα κάθε μέρα ρωτώντας για σένα, απάντησε στις κλήσεις του, θέλει να σου μιλήσει, ούτε που του ανοίγεις όταν έρχεται”. Η Μυρτώ κούνησε το κεφάλι αρνητικά “δεν μπορώ, τον αγαπώ ακόμα αλλά δεν μπορώ να τον συγχωρήσω, δεν έχω την δύναμη, νομίζω είμαι εξαντλημένη και σωματικά και ψυχικά. Μου λείπει η ζωή μαζί του, μου λείπει όμως και το αγέννητο παιδί μου ρε Άννα” της είπε και ξέσπασε σε λιγμούς. Η φίλη της έτρεξε κοντά της και την πήρε αγκαλιά. Την χάιδευε στο κεφάλι και της μιλούσε σιγανά “κουράγιο βρε αγάπη μου, πονάει ακόμα είμαι σίγουρη δώσε χρόνο στον εαυτό σου, μίλα με εκείνον και μαζί θα το ξεπεράσετε”. “Δεν μπορώ, δεν μπορώ να τον κοιτάξω στα μάτια, δεν θα το αντέξω θα μου θυμίσει όλα αυτά που παλεύω να ξεχάσω” είπε ανάμεσα στα αναφιλητά της.
