"Remember this?"
"What do you mean?"
"Him, naaalala mo pa ba siya?" Biglang may lumabas na lalaki.
"V-vinz?"
"Yeah, you know me by Vinz. Im Jared." Yan na lang ang narinig ko at saka tumakbo palayo.
Di ko na maintindihan ang mga pangyayare.
FLASHBACK...
"Hi, Zy-zy." Bati sakin ni Cyde.
Ang cute cute niya. Pero mas cute pa rin si Red-red. "Hello! Cy-cy!"
"Zy-zy!" Tawag sakin ni Red-red. Cute ng tawagan namin. Kasing cute ko. Dinodoble namin ang name!
(A/N BATA PO SILA NIYAN KAYA GANYAN)
"Bakit malungkot kayo?" Tanong ko sa kanila. Kitang kita sa mukha nila ang labis pagkalungkot.
"Kasi. . ." ang tagal magsalita ni Cy-cy. Tinawag siya ng mommy niya.
"Denver, dear, tara na. Malalate na tayo."
Hinalikan niya ako sa pisngi at nagsalita, "Bye, magkikita pa tayo after few years. I love you Zy-zy."
Ramdam ko ang pagkabilis ng tibok ng puso ko. "Ba-bye! You'll come back for me, ah?" Kumaway ako sa kanya habang palayo siya ng palayo.
"Ako rin Zy-zy. Aalis din kami." Ang lungkot ng expression ni Red-red.
"Where are you goin' din?" Naiiyak na ako. Namuo ang tubig sa aking mata."Iiwan mo rin ako, like Cy-cy?" Tuluyan na akong naiyak.
"Hey, Zy-zy. Stop crying. Look, i'll gonna come back and find you after a few years. Im not gonna leave you!" Paliwanag niya.
"Jared, my baby, let's go now. Aalis na ang eroplano." Tinatawag na siya ng nanay niya.
"Promise. Babalik ako para sayo." Hinalikan niya ako sa noo at nagpaalam na. Pero bago siya makasakay, bumalik siya. "Mahal kita Zy-zy. Alam ko bata pa tayo."
Mas matanda kasi sakin si Red-red ng dalawang taon.
Bago pa ako makasasagot, tinawag na siya ng mommy niya ulit at tuluyan ng umalis.
Napahagulgol na lang ako.
Maybe sasabihin ng iba "Puppy Love" lang yun. Pero it's not. And I know it.
"Remember me, Zy-zy?" sabi ni Jared.
"B-bumalik ka. . ." Mabilis ang tibok ng puso ko.
Nakaagaw ng atensyon ko ang phone ni Clyde. May tumatawag. "Excuse me." sabi niya saka sinagot ang tawag.
"R-red?" sobrang naguguluhan na talaga ako.
"Yes, ako to. I fulfilled my promise. Bumalik ako, Zy. Bumalik ako." sabi niya habang nakahawak ang pisngi ko.
Kinagat ko ang labi ko para hindi tuluyang maiyak.
Nanlaki ang mata ko ng bigla niya akong hinigit papunta sa kotse niya at pinasakay niya ako.
"Where are we going?" tanong ko sa kanya.
I felt there's an awkward atmosphere kaya nagtanong na lang ako.
"To the mall." mahina niyang tugon.
Nakarating na kami sa mall at nandito kami ngayon, naglalakad. "Zy, uh, i mean Trina. . ."
"Hmm?" Bumaling ako sa kanya.
"N-natatandaan mo pa yung sinabi ko dati sa iyo?" utal utal niyang sabi. Nakaramdam ako ng kaba.
"Not all. Pero ano ba yun?" even though alam ko yun, sinabi ko na lang na hindi lahat kasi baka magkamali ako.
"Na. . .Mahal kita." Ramdam ko ang sinseridad sa kanyang mata.
"Y-yes. I do. Minahal kita Jared. Minahal kita. Pero ngayon. . .iba na." I felt something in my chest. Nasasaktan ako, di ko alam kung bakit. Kagaya ng pagkasakit ng puso ko no'ng sinabi kong makikipaghiwalay ako kau Clyde sa valentines.
"Pero ako Trina, mahal pa rin kita." Hinawakan niya ang mukha ko.
"I-im sorry, Jared." Iba na mahal ko ngayon, sorry.
"I understand. My bad." gusto ko nang umalis pero may pumipigil sakin. Hindi siya, kundi ang sarili ko. "Kung nauna lang akong dumating sa kanya, edi sana ako ang mahal mo ngayon. Sana ako pa rin ang mahal mo." napaluha na lang ako. Gulong gulo na ako sa nangyayare. Sinong nauna? Anong nauna? Bakit?
"What do you mean by that?" naguguluhan na talaga ako.
"Yeah, siya si Cyde." Bumilis ang pintig ng puso ko. What the hell.
"P-pero bakit Cyde ang pangalan niya. . ." naguguluhang tanong ko. Napapikit na lang ako sa nangyayare.
"Bata pa tayo. . .I mean kayo nun, kaya bulol pa." Ramdam ko ang lungkot sa kanyang boses.
"S-sorry." yan na lang ang nasabi ko. Naguunahan ang luha ko na para bang nagpapaunahan sila.
"Okay lang. Ako ang mali. Sa una pa lang, nung nakita kita last week--na ipinacelebrate ko pa--, ang saya saya mo. Alam kong mahal mo na siya. Balita ko fiancè mo siya? Nice." sarkastiko niyang sabi. Ngumisi siya.
"Don't be like that Jared." Tiningnan ko siya ng diretso sa mata.
"Sige, I guess wala na akong dahilan pa para magpakita sa'yo."
"No, you dont have to that Jared. We can still be friends, right?" hinawakan ko ang kamay niya.
"No, gusto ko more than friends. Pero I think, 'di na mangyayare yun. Kaya, paalam Trina. Mahal na mahal kita. Gagawa ako ng paraan para mapasakin ka ulit." sabi niya saka tuluyang umalis. Tinawag ko siya pero hindi na siya muling lumingon.
Wala na akong nagawa kundi maglakad papuntang bahay. Habang naglalakad ako, biglang may tumigil sa tabi na kotse. Agad kong nakilala kung sino yun.
"Sakay na, mahirap na baka may mangyare sa'yo." sabi niya saka ako pinagbuksan ng pinto. Kaya nagustuhan ko to si Clyde eh. Parang siya lagi yung to the rescue.
Pinunasan ko ang mga luha ko. Di pa rin talaga ako makapaniwalang bumalik na si Jared dito. Pati si Clyde. . .
Wala na akong nagawa kundi sumakay na lang. Pagkasakay ko bumungad agad ang isang tanong. "Anong nangyare, Trina?"
"A-ah. . .w-wala." I feel the awkward atmosphere here, though.
"Ah okay?" Sabi niya at saka ipinagpatuloy ang pagmamaneho. "Kayo na ba? Sabihin mo lang para sabihin natin kayla dad na itigil na ang arrange marriage." May halong lungkot sa mga sinasabi niya.
Napabaling agad ako sa kanya. "Huwag!" Pigil ko sa kanya.
"Bakit?" Tipid niyang sagot.
"Ngayon pa ba Clyde?" Napatigil siya sa sinabi ko. Pati ako napatigil rin.
"What do you mean?" Kunot noo niyang tanong.
"N-nothing. Nevermind." Napakagat ako ng labi. "Bakit di mo sinabi. . ." Paglilihis ko sa usapan.
"S-sorry." Natuloy ang iyak na kanina ko pa piniligilan. All this times na kasama ko siya, hindi man lang niya sinabi?
I always search for their social media account. I found nothing. Cause the only thing I know about them is their name. The Red-red, jared and Cy-cy, cyde. I didn't know their full name. Yun lang ang pinanghahawakan ko. Yun lang. At ngayong nandito na, tsaka ako iiwan? Para saan pa't nagpakita sila sakin?
